Vanmorgen, het vriest 5 graden, zet ik de Foldycar in elkaar en haal Kees van Hattem op. Dan rijden we naar Schoorldam om Niels Vogel op te halen. Niels kan alleen maar hinkelen, zijn linkerhand zit in het gips en krukken zijn dan geen optie. Niels woont aan een doodlopende weg en ik zet de auto om de hoek neer. Da's een brug te ver om hinkelend te bereiken en Kees en ik lenen onze sterke schouders om Niels bij de auto te krijgen.De gecrashte Quest staat bij Niels' schoonmoeder in Tuitjenhorn. Bij het zien van de Quest is wel duidelijk dat het een enorme klap is geweest. We zetten de Quest op de aanhanger en brengen Niels weer naar huis. Niels zou eerst meerijden naar Dronten, maar zijn zoon is onderweg naar het ziekenhuis in verband met een ernstig ongeval aan zijn oog. Dan is een gezellig ritje naar Dronten niet zo leuk.
Wij rijden over de dijk Enkhuizen - Lelystad en zien hier en daar kruiend ijs, heel mooi.
In Dronten loopt heel Velomobiel.nl uit om de brokstukken te bekijken. Theo begint meteen de neus uit te deuken en het ziet er al snel weer als een Quest uit. Het is belangrijk dit te doen om de spanning uit de vervormde delen te halen. Allert laat me zien hoe ze denken de reparatie uit te voeren. Bij een soortgelijk ongeval van een Quest is ook de neus vernield. Er is nu een complete mal van een neus van de Quest. De vernielde neus wordt er afgezaagd en een nieuw te maken neus wordt er precies op pas gemaakt. Er blijft een heel smal randje te zien dat na heel beperkt schuren, plamuren en spuiten de schade volledig onzichtbaar maakt. De top van de Quest lijkt ook behouden te kunnen worden. Door middel van vacuum zuigen en injecteren met hars, kunnen ze de top weer mooi in model maken.
Er is wat discussie over het kettingwieltje. Standaard zit er een 1,5 cm lang busje over de as van het wieltje. In een aantal gevallen, niet iedere Quest heeft het probleem, wordt hiermee de ketting uit de rechte lijn gedwongen. Ik heb een kettingwieltje mee uit mijn Quest waarvan de randen door de ketting zijn weggevreten. De conclusie is dat dit kennelijk in een aantal gevallen gebeurt. De oorzaak lijkt in het crankstel te zitten waar enige variatie in de afmetingen voor dit probleem verantwoordelijk is.
Kees komt plotseling met een nieuw soort kevlar gewapende remkabels aan. Deze buitenkabels hebben extreem weinig wrijving en zouden de remweg merkbaar verkorten. Theo wijst me een nieuwe fiets aan die op mijn maat staat afgesteld en waarin zowel de grotere remtrommels als de nieuwe kabels zitten. Ik mag er een rondje mee maken en inderdaad, de remwerking is merkbaar beter.
We gaan nu op zolder op zoek naar de meetwagen. Die ligt achter een stapel banden, en daar hebben ze er in Dronten nogal wat van. Het blijkt een heel solide ding te zijn. Samen met een afrol plateau en zes 20" wielen laden we de installatie in de auto. Ook krijgen we een serie banden mee. Ymte stopt me ook nog drie Vredestein HPV banden in de handen met het verzoek ze nog een keer mee te testen. Als de test wederom negatief is kunnen ze nog dienen om een groot vuur mee te maken.
Tenslotte instrueert Allert me uitvoerig over hoe de sporing van de meetwagen goed te controleren.
Kees winkelt er op los en neemt voor diverse fietsers onderdelen en andere spulletjes mee.
Om kwart over twee gaan we weer richting Heerhugowaard. De meetwagen leveren we af bij de school van Matthijs. Ik bekijk de betegelde vloer en denk dat deze zeer geschikt is. Wel zal ik met de lasermeter de vloer grondig opmeten. Bij de relatief korte uitrol afstanden is een halve centimeter hoogteverschil fnuikend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten