Eindje - hard - fietsen naar Oudemirdum

Kees van Hattem zou vandaag een eindje met me gaan fietsen. Dan is het maar te hopen dat Kees niet nóg een fietsafspraak maakt :). Betekent soms een héél eind fietsen. En ja, Kees maakt nóg een fietsafspraak, met Pé. De mannen gaan naar Oudemirdum in Friesland fietsen. Is voor mij een lieve 250 km. Geen nood, ik ga mee.
Om 9.00 uur, het is dan nog maar net 10 graden C., staat Kees in Heerhugowaard al klaar. Op naar Pé Koomen in Middenmeer waar de koffie bruin is. Jan Geel maakt er vandaag een kwartet van. We hebben een pittige Bft 5 in de rug en dat rijdt vooral op de Afsluitdijk heerlijk. Ik neem me voor een poging te doen een maximum snelheid neer te zetten. Grappig is dat de hartslag al flink hoger is bij alleen het idee al. Het lichaam prepareert zich kennelijk.
Bij het monument doe ik de eerste poging. Ik kom tot 66 km/u en ben niet tevreden. Tussen het monument en Breezanddijk rij ik continue 56 km/u met een onrealistisch lage hartslag van 128 slagen per minuut. Tegen het viaduct omhoog verlies ik snelheid tot 50 km/u. Dan even omlaag om al snel op 63 km/u te komen. Op het vlakke maal ik als een bezetene de pedalen rond. Als de 70 km/u in beeld komt vind ik het welletjes en laat me tevreden uitrijden. Eigenlijk zou ik een groter tandwiel dan de huidige 57 tands moeten hebben om meer druk op de pedalen te houden. Aan de andere kant is het wel heel hard, zeker gezien het feit dat de fiets helemaal in toertrim staat. 2 spiegels, helemaal open, en een banddruk van 4,5 bar voor en 4 achter. Hoe hard zou het kunnen gaan als de racekap, wielkappen en dichte voetengaten erop zouden zitten. Ok, de wind is met 32 km/u achterlijk natuurlijk een prettige hulp, maar uiteindelijk rij ik bij 70 km/u met 38 km/u wind tegen.
We genieten van het mooie rijden op het Friese platteland. Een flinke buizerd is nu eens niet bezig met het vangen van prooien, maar met het versjouwen van takken voor het maken van een nest.
Na 2 uur en 40 minuten zijn we al in Workum en even later, Pé kent de route op zijn duimpje, komen we aan in Oudemirdum. Hier woont Pé's dochter Bianca en haar gezin. De kinderen Timo en Fleur verwelkomen ons. Bianca heeft een mooie lunchtafel klaar staan. Voor we weer opstappen, we moeten nu een heel eind tegen wind, moeten we nog even naar de pony van Fleur kijken.
Vanaf deze plek is mooi een uit de oorlog daterende wachttoren te zien. Van hieruit werd gespeurd naar vijandige vliegtuigen.
We rijden precies dezelfde route terug. Plotseling krijgen we een witte Quest in beeld, Ben Wiggers. We stoppen even om te kletsen, Ben keert zijn fiets om en rijdt met ons mee naar de Afsluitdijk. Plotseling vliegt er een wolk grutto's boven ons. Dit levert met de rietkragen en windmolens een aardig beeld op.
Dan recht tegen wind de Afsluitdijk op. Gelukkig is de wind iets afgezwakt en kan Kees, hij rijdt voorop, toch steeds tegen de 32 km/u aanhouden. Jan neemt bij Middenmeer afscheid en wij rijden naar Pé's huis voor wat drinken.
De laatste etappe gaat met 34 km/u met de wind schuin rechts voorin komend toch heel vlot.
Om even na 18.00 uur ben ik thuis na 245 fijne kilometers.