Vanmorgen regent het flink als ik onderweg ga naar Kees van Hattem. Naar Alkmaar rij ik comfortabel onder de nieuwe racekap van Rob Kaag. Ik lever de mooie gele kap met dubbele carbon strepen af op zijn werk aan de Wolvenkoog in Alkmaar. Rob biedt me aan om zijn kap toch de hele dag te gebruiken. Buienradar.nl belooft dat het na 11.00 uur droog wordt en daarna niet meer zal regenen.Bij Kees blijkt alleen Katinka Fransman nog te arriveren. Ze besluit na mijn ervaringen met het nieuwe vizier er direct door Kees één te laten monteren.
We vertrekken om 11.00 uur en steken bij Burgerbrug het Noord-Hollands kanaal over. Bij de Stolpen is de weg afgesloten met een groot hek. Ik gebruik de Quest als een mountainbike en rag door het zand om de wegversperring heen. Katinka en Kees doen het kalmer aan en gaan te voet.
We pauzeren even bij het benzinestation bij het vliegveld de Kooi. Dan zetten we koers naar Wieringen. Kees geeft gas en ook Katinka accelereert. Nou dan kan ik niet achterblijven en al gauw zit ik op ruim 60 km/u. Ik neem op Wieringen een mooie route om het slechte wegdek in Hippolytushoef te vermijden. Prachtig om door het glooiende landschap van het voormalige eiland te rijden. Katinka kirt van enthousiasme. Dan ook maar het stukje zeedijk meepakken. De doorgang bij Den Oever is heel smal en Katinka denkt er niet door te kunnen. Toch lukt het ook haar.
Tot nu toe hebben we de wind achter gehad. De lange route naar Medemblik is het andere koffie. De wind komt schuin van voren in en nu blijkt dat ook Katinka daar een stuk sneller tegen in kan rijden dan ze gewend is. Toch heeft ze een warm hoofd van de inspanning, de oorzaak daarvan zullen we later weten.
In Medemblik is de espresso als vanouds. Wel moest ik voor het eerst om het bijbehorende glas water vragen, maar dat komt dan ook prompt en met excuses.
Kees gaat voorop en gaat niet linksaf maar rechtsaf de stervens drukke dorpskern in. Kees, dat doen we niet meer hoor!
Katinka klaagt over pijnlijke voeten en kan niet meer meekomen. Geen wonder, ik zie dat haar rechter voorband vrijwel plat is.
In rap tempo wisselt Kees de binnenband. De Marathon racer blijkt een steentjes magneet, de band zit helemaal vol met scherpe steentjes en is op één plaats tot op het canvas kapot.
Katinka heeft zich dan al behoorlijk leeg getrapt, de langzaam leeglopende band speelt al langer op en daar houdt ze last van.
We rijden langs de zuidzijde van de Wieringermeer om bij Aartswoud richting de Langereis te koersen. Bij Heerhugowaard gaat Kees rechtsaf, Katinka en ik rijden rechtdoor. Katinka wil beslist in haar eigen tempo naar huis rijden. Ook al rij ik achter haar, ze voelt zich toch wat opgejaagd. Ik geef gas en met tegen de 40 km/u, de wind is nu heel krachtig en tegen, ben ik om even na half vijf weer thuis.
Een ontspannen tochtje, gemiddelde hartslag door de dag 88, 2630 calorieën.
147 km, totaal nu 4750 km in ruim 3 maanden.
Vandaag heb ik de Garmin Montana op mijn stuur gehad. De Montana is een flink stuk groter dan de Oregon. Door de andere vorm van de Montana past deze nog comfortabeler op het stuur dan de Oregon. Het scherm is zo helder dat de achtergrondverlichting overdag uit kan blijven. Al met al een zeer succesvolle overgang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten