Tacx Antares T1000

Ik vind het wedstrijd rijden op mijn oude dag, komende maand word ik 64 jaar, nog steeds heel leuk. Niet in het minst omdat ik nog aardig mee kan komen. Een uur lang rondrijden op de RDW baan met een gemiddelde snelheid van 55,3 km/u is gewoon prachtig.
Wat me aan de meeste wedstrijden niet bevalt is dat er vrijwel nooit een goede mogelijkheid is om in te rijden en lekker warm te vertrekken. Meestal is de wedstrijdbaan afgesloten en de tijdwaarneming vind het door de al gemonteerde transponder in de war sturen van hun metingen, natuurlijk niet prettig. Als er wel de mogelijkheid is om op de openbare weg een stukje in te rijden, ben ik benauwd dat ik precies dan een lekke band krijg.
De laatste wedstrijd in Biddinghuizen viel qua voorbereiding en warm rijden letterlijk in het water. Drie kwartier wachten in kou en regen en dan vervolgens een maximale sprint neerzetten is eigenlijk een 'mission impossible'. De eerste sprint ging helemaal niet, de benen liepen vol en meer dan 58 km/u kwam er niet op de klok. Ik was niet de enige met deze ervaring, iedereen had veel moeite om zelfs maar een redelijke snelheid te bereiken. Gelukkig moest ik een eindje omrijden voor de tweede sprint.
Die sprint ging nog steeds moeizaam maar toch duidelijk sneller. Mijn snelheid was 60,9 km/u en hoewel ik daarmee zesde werd was ik niet tevreden.
Warm rijden voor een wedstrijd is niet alleen voor profs van belang, ook amateurs doen er goed aan dit serieus te nemen.
Wielrenners zie je vaak op rollenbanken warm rijden. Waarom zou een Quest niet ook op een rollenbank kunnen?

Bij Fietspunt.nl kost zo'n hele Tacx Antares T1000 rollenbank 115 euro. Ik kom nog wel eens in Hoorn dus een omweg naar Zwaag om hem op te halen is gauw gemaakt. Met zes inbusboutjes staat het geheel in een paar minuten in elkaar. Ik zet de Quest op de twee aan te drijven rollen en ga trappen. Dat gaat wonderwel goed. Het trapt redelijk licht, zelfs op het zwaarste verzet. Komt natuurlijk omdat de luchtweerstand ontbreekt. Met hartslag 105 kom ik aan een goed maar vrij hoog traptempo. De Furious Fred is behoorlijk lawaaiig, een van de baan al bekend fenomeen. Tacx adviseert gladde banden, maar ik ga de razende Fred niet afslijpen. Tot mijn grote verrassing blijft de trainer in de garage keurig op zijn plaats liggen en de achterband blijft ook netjes in het midden van de rol. De grote rollen zijn in het midden dunner en dat houdt het geheel mooi op zijn plaats. De fiets staat tijdens het trappen wat voorover. Dit blijkt geen enkel bezwaar. Uiteraard heb ik altijd de oprijplanken mee waarmee de Quest eventueel horizontaal kan staan.
Om de weerstand te vergroten zal ik 'luchtremmen' op de aangedreven en voor de voorwielen bestemde rol plakken. Dit doe ik eenvoudig met wat stukjes ducktape. Daarmee wil ik bereiken dat de weerstand wordt verhoogd en ik deze kan variëren door te schakelen.