Vandaag is het de bedoeling minimaal 150 km te rijden. Het alleen met de GPS rijden kost teveel tijd. De gedetailleerde Michelin kaarten zijn handiger om van plaats naar plaats te rijden. Vanmorgen regent het weer maar de al vroeg intredende warmte doet het water snel verdampen.
Gisteren hebben we comfortabel in een restaurant in Douzy gegeten.
Om 7.00 uur reveille. Mijn toilet is verzadigd van de shampoo, niet de eerste keer overigens.
Om 9.00 uur zijn we onderweg. Het begint met een pittige klim van 11%. Op het hoogste punt ontdekt Kees wilde pruimen. Iedereen is aan het plukken en ze smaken fantastisch.
Het wordt 32 gr. C. en wind is er vrijwel niet. Dat betekent zweten en nog eens zweten. Mede door het lichte gewicht van mijn carbon Quest ga ik makkelijk omhoog. Jan en Pé kunnen me goed volgen, Kees en Katinka gaan in een rustiger tempo omhoog. Cees Roozendaal is als altijd achterrijder en veegt eventuele problemen op.
Als we op een heuvel even wachten duurt dat meestal niet veel langer dan een paar minuten.
In Verdun drinken we koffie bij een Italiaan. Appelgebak heeft ie niet dus vertrekken we snel weer.
Met de Montana vinden we snel de D34 en rijden weer zuidwaarts.
We vinden rond de middag geen restaurant en het eten en vooral het water raakt op. We stoppen bij een Franse familie waarvan de vrouw des huizes alle bidons en drinkzakken geduldig vult. De man des huizes verzamelt de meest bijzondere spullen. Vooral Jan is geïnteresseerd.
De zoon wil graag in de Quest van Cees zitten en is duidelijk tevreden over de hem totaal onbekende Quest.
Mooie landschappen wisselen elkaar af. De eerste Wereldoorlog is overal aanwezig. Duitse, Franse, Engelse en Amerikaanse erevelden zijn overal langs de route te zien. Tientallen gedenktekens herinneren aan de gruwelijke strijd.
De zon schijnt onbarmhartig en ik moet me elke paar uur insmeren. Direct daarna parelt het zweet er weer doorheen en is het effect van de factor 50 goeddeels verdwenen.
Wat later in de middag zijn mijn vier sneetjes brood op en de hongerklop ligt op de loer. We treffen Marian op een heel hoge positie, de kerk die is gewijd aan Jeanne d'Arc.
De dichtstbijzijnde camping is in Neufchateau, zo'n 27 km verder. Katinka heeft een stevige dip en kan met heel veel moeite nog omhoog. Ik sleur haar aan de rand van het instapgat omhoog. Ze kan niet meer bijtrappen en wil het in alle rust en in etappes doen.
Gelukkig vinden we in Dom Remy, 7 km voor Neufchateau, een rustige camping en strijken daar neer.
167 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten