Met een schuimpje onder de kap

Nee, het gaat niet over het eten van schuimpjes onder de kap. Hoewel twee zwarte pieten ons gisteren ruim van schuimpjes en pepernoten hebben voorzien, wil je dit schuim niet eten.
Het is meer een antwoord op de ietwat wanhopige smeekbede van enkele fietsers om iets te verzinnen om het met open vizier rijden bij mist en regen comfortabeler te maken.
Iedereen kan het natuurlijk zelf bedenken. Als je voor een open raam staat en iemand doet achter je een deur of raam open, sta je op de tocht. Dat is uiteraard niet prettig en je zorgt er snel voor om de deur of raam achter je dicht te doen. Het rijden met de kap is heerlijk comfortabel als het vizier maar op een klein kiertje staat. Het zachte briesje langs je hoofd is prettig. Dat verandert als bij kou, mist en regen het vizier wijder open moet om goed te zien.

Op naar een stoffeerder om wat gratis reststukken schuimrubber te halen. In mijn geval is 4 cm de goede dikte. Na grof uitsnijden van de vorm leef ik me uit met de bandschuurmachine. Wat een troep levert dat op! Ik zorg er voor dat het schuimrubber ongeveer om de twee schuimrubber afstandrondjes valt. Met een paar klittenband rondjes zet ik het schuimrubber vormstuk vast in de kap.

De 'proof of the pudding is in the eating'. Ik word vanmorgen bediend met een stortbui om het uit te proberen. En ja, het helpt echt.
Met open vizier giert de wind niet langer om je oren en wind die er niet is kan ook geen regen meenemen.
Is dit nou een nieuw idee? Nee hoor, Jan Geel rijdt al jaren met een racekap. Niet om te wedstrijden maar om comfortabel warm en droog in zijn Quest in het koude seizoen te rijden. Jan bevestigt dan ook een extra stuk schuimrubber achterin zijn kap om de luchtstroom te elimineren.