Even bijpraten en een record

Het is rustig op mijn blog de laatste weken. Het VeloTilt team is deels met vakantie. Toch gebeurt er op dit front nog wel het een en ander. Daarover later meer.

Jan Reus is druk met het maken van kappen en vooral het repareren van carbon racefietsen en MTB's.
Verschillende grote carbon reparatiesites die carbon reparaties aanbieden hebben Velomobielonderdelen.nl ontdekt als de beste plek in Nederland om carbon fietsen op het allerhoogste niveau te repareren. Kunnen de meeste carbon reparatiebedrijven wel zelf de carbon  reparatie doen, spuiten wordt altijd door een ander bedrijf gedaan. Jan Reus van Velomobielonderdelen.nl kan niet alleen perfect carbon reparaties uitvoeren, maar ook spuitwerk op topniveau leveren.
Het behoeft geen betoog dat dit hoogwaardige werk ook voor velomobielen regelmatig wordt uitgevoerd.

Na CycleVision heb ik de training snel weer opgepakt. Vrijwel dagelijks maak ik mijn trainingsrondje rond de Schermer polder. Dit rondje is een krappe 30 km lang. Zo nu en dan fiets ik naar de werkplaats in Enkhuizen, 96 km uit en thuis.

Ik heb er veel plezier in om te proberen het rondje om de Schermer steeds sneller af te leggen. Ik maak de ene dag het rondje met een gemiddelde hartslag van 120 slagen per minuut, de andere dag probeer het met maximale snelheid. Deze week kwam er bij 120 slagen per minuut al een gemiddelde snelheid van 45,3 km/u op de Cat-Eye. Op de rechte stukken is de snelheid dan 47 tot 48 km/u.

Ik heb door de kermis op De Woude zaterdag en zondag niet kunnen fietsen. Op de dijk moet ik langs de drukst bezochte kroeg en eerdere ervaringen hebben me geleerd dat het heel stressvol is om door een dicht opeengepakte zuipende menigte te rijden met een velomobiel.

Vanavond is het heerlijk warm met 22 gr. C, er staat vrijwel wind, ik ben na het gedwongen rustige weekend zeer goed uitgerust, alle ingrediënten om een record neer te zetten zijn aanwezig.
Na het viaduct in de N242 rij ik richting Driehuizen. Ik start de stopwatch die ook gelijk mijn hartslag vastlegt. Ik voel dat het lekker gaat. Al snel rij ik 52 km/u met hartslag 136 en probeer niet veel harder te gaan. De ervaring leert dat als ik het eerste stuk naar de molens in Schermerhorn voluit ga, ik de tweede helft teveel moet inleveren. Wel versnel ik, naar beneden de polder inrijdend, naar 60 km/u op de Oostdijk richting Groot-Schermer.
Bij de drie molens van Schermerhorn is mijn gemiddelde, ondanks vier haakse bochten, al 49 km/u. Met een heel zwakke tegenwind langs de Noordervaart komt de snelheid ook op 52 tot 53 km/u. Als er nu geen kruisend verkeer of een hinderlijke landbouwtrekker roet in het eten gooit, ga ik mijn record van 49,9 km/u gemiddeld verbreken.
Aan het eind van de Noordervaart is mijn gemiddelde al opgelopen naar 49,3 km/u. Het laatste stuk, langs het Noord-Hollands kanaal, is traditioneel het snelste stuk. Met een hartslag van rond 150 slagen per minuut jaag ik de Quest naar 53 tot 54 km/u. Ik zie het gemiddelde continue oplopen en al voor de pont in Akersloot komt voor het eerst de 50 km/u gemiddeld in beeld.
Uiteindelijk stokt de race op een gemiddelde van 50,2 km/u met een gemiddelde hartslag van 143 slagen per minuut. Ik ben heel tevreden met dit resultaat.
De Quest is in toertrim, de voetengaten zijn open en de beide niet-gestroomlijnde spiegels staan erop.
De voorbanden zijn F-lites op 4,5 bar, de achterband is een Schwalbe Furious Fred op 3,5 bar. Wel rij ik met de standaard racekap. Nadat ik een nieuw wiel in Dronten heb laten monteren heb ik een oude Super Moto die al eens van de velg was geknald, gemonteerd. Slechte beslissing, deze Super Moto knalde er met 4 bar weer af. Het resultaat is dat de nieuwe velg weer even krom is als de oude. Een ezel ...

Eerder al schreef ik dat de VeloTilt niet de snelheid haalt die vooraf berekend is. Er zijn drie factoren die dit beïnvloeden. Dat zijn de rolweerstand, de aerodynamische weerstand en de aandrijfweerstand. Maar wat is de boosdoener?
We gaan eerst de rolweerstand beproeven. Met drie precies 121 kg wegende fietsen, de VeloTilt, de naakte VeloTilt en de standaard glasvezel Quest van Jan Reus, rijden we met heel weinig wind naast elkaar 10 km/u. Op hetzelfde moment stoppen we met trappen en laten de fietsen uitrollen. De verschillen zijn heel groot.
De Quest, zonder kap, rolt 89,25 meter uit, de VeloTilt en de naakt VeloTilt komen tot resp. 52,70 en 54,50 meter.
Clement Pillette doet wat berekeningen en dan wordt duidelijk waarom de Quest sneller is dan de VeloTilt. De rolweerstand van de VeloTilt is bij 60 km/u maar liefst 147 Watt.

De oorzaak zou kunnen liggen in de grote dubbelrijïge Rollway slepende hoekcontactlagers. Om dit te verifiëren maakt Piet Kunis een as door de lagers om twee standaard Quest wielen te kunnen monteren. Bij een eerstvolgend windstil moment gaan we de uitrolproeven herhalen.