Museum De Baan in Oostwoud

In de vorige posting waren we aangekomen bij het museum De Baan van de fam. Geel in Oostwoud. Op het bord aan de weg staat keurig opgesomd wat er zoals te zien is. Binnen blijkt dat in een compacte ruimte de ontstaansgeschiedenis van veel vervoerconcepten prachtig is weergegeven. Er staan verschillende restauratieprojecten, variërend van Ford automobielen uit het begin van de vorige eeuw, tot complete auto's. Ik zie mijn eigen Ford Escort model weer terug, al heeft Jan wel een speciale 1.6 sport versie. De ontwikkeling van veel zaken, zoals de fiets, de fietslamp, autowielen, dynamo's, claxons, verlichting, ventielen en wat al niet meer, heeft Jan overzichtelijk in beeld gebracht. Veel historisch gereedschap is er te zien, hard nodig omdat Jan er niet voor terugdeinst om letterlijk alles te restaureren totdat het weer geheel origineel is. Complete spatborden worden uitgeklopt en alle motoren zijn door hemzelf gerevideerd. Alle Solexen die er in de loop van de jaren zijn gefabriceerd vinden ook een plek in Jan's museum. Zelfs de JAWA motorfiets waarop mijn vader vroeger reed kun je hier bewonderen.
Opvallend is dat veel ontwikkelingen van zeg 70 tot 80 jaar geleden nog altijd in gebruik zijn. Wat te denken van een NSU motorfiets met stroomlijn die 60 jaar geleden al 1:88 rijdt? Ook een 3,3 liter Ford uit 1930 loopt al één op tien. Een moderne auto met een drie liter motor haalt dat niet eens. Wat hebben we in al die jaren eigenlijk geleerd?
Boven kom je in een andere wereld, de wereld van historische kleding. Dit is deels ook het domein van Jan's vrouw. Kleding en accessoires vanaf 1870 tot even voorbij de Eerste Wereldoorlog. De kleding is interessant, het verhaal dat Jan vertelt, daar gaat het echt om. De kast met onderkleding dateert van meer dan 100 jaar geleden. Wisten jullie dat er toen nog geen onderbroeken werden gedragen?
De verhalen van Jan zijn om van te smullen. De ontwikkeling van de onderbroek is bijzonder als Jan die vertelt. Bijzonder is ook dat je de armoede van die tijd in alle hevigheid ervaart. Tientallen malen verstelde kousen en ondergoed, zelfs uniek meer dan een eeuw oud kinder ondergoed is hier te zien. Prachtig is ook dat de mensen zich ook toen al duurder voordeden dan ze waren. Boordjes van hemden, sokken e.d. zijn mooi afgewerkt, de niet direct zichtbare delen zijn van een veel mindere kwaliteit en niet afgewerkt.
Het museum is nu gesloten, in het voorjaar als de temperatuur wat gestegen is, kun je dagelijks terecht. Geen entreekosten, maar je mag een bedrag(je) in een potje stoppen. Een aanrader.

West-Friese schonen en een agressieve cameraman

Vanmorgen rijden Kees van Hattem en ik naar Oostwoud. Dat is althans de bedoeling. De pont ligt kapot aan de overkant en moet een nieuwe waterpomp krijgen. De Quest moet dus per roeiboot worden overgezet. Met prima hulp van moeder en dochter Los komt de Quest zonder een krasje aan de overkant.
Via Heerhugowaard rijden we samen door het mooie Noord-Hollandse boerenland naar Oostwoud. Da's nog eens feestelijk fietsen, een zonnetje, een lekker windje uit het west noordwesten en mooie brede fietspaden. Wij rijden zij aan zij 38 km/u en op de hartslagmeter komt geen hoger getal dan 100 slagen per minuut in beeld. Alleen het licht zoeven van de banden streelt onze trommelvliezen, super.
We brengen vandaag een bezoek aan het museum van Jan Geel in Oostwoud, daarover in een volgende post meer. Terwijl we bij de gastvrije Jan en zijn vrouw aan de koffie zitten, zie ik een bijzonder schouwspel bij de kerk aan de overkant. Twee oudere dames in schitterende West-Friese kleding worden door een cineast gefilmd. Daar moet ik het mijne van weten. Ik gris de Canon Powershot G10 van tafel en steek de weg over. De dames hebben mij direct in de gaten, de cameraman nog niet. Als de dames niet langer de 'bevelen' van de cameraman opvolgen, draait deze zich om en krijgt mij in het vizier. 'Oprotten, ik ben aan het werk' voegt de chagrijnige man me toe. Nou meneer, dat ben ik zeker niet van plan. Ik loop het kerkpad op en wil de dames op de foto zetten. Nogmaals gromt de man dat ik moet vertrekken, maar de dames zijn van plan de veel vriendelijker velomobilist zijn zin te geven. De professionele cameraman, hij staat als de bonte hond bekend in het dorp, geeft zijn verzet op, doet op mijn verzoek zelfs een stap naar links en de dames tonen zichzelf en hun schitterende historische kledij in al hun schoonheid.
Ik krijg de tijd om één foto te maken, maar die ziet er dan ook prachtig uit. De bovenste drie foto's zijn allemaal dezelfde opname in verschillende uitsneden. Schitterend zo gedetailleerd als de foto's zijn. Dit is een groot compliment aan de Canon G10, zeker als je bedenkt dat de opname is gemaakt met 1/60 sec en F 3.5, bijna volle lensopening.
Ik bedank de dames, de cameraman kan mijn rug op, en ga weer aan de koffie.
Een bijzondere onverwachte ontmoeting die later in het museum van Jan Geel een mooi vervolg krijgt.