vrijdag 20 januari 2012

'Wie zijn gemak niet zoekt is een luiaard'

Dingen die je regelmatig moet doen wil je graag zo makkelijk en comfortabel mogelijk doen. Stofzuigen is geen liefhebberij van ons, daarom scharrelt er al jaren bij ons in huis een iRobot stofzuigrobot rond. Gras maaien behoort ook niet tot mijn populaire bezigheden. Ook dat hebben we uitbesteed aan robots.
Schoenen aantrekken en dan met name fietsschoenen, moet je echt zelf doen. Schoenen vastmaken, helemaal als er ook nog elektrische verwarmingsaccu's op moeten worden bevestigd, gaat moeilijk op een gewone stoel. Op de knieën liggen is ook niet lekker. Jaren geleden zaagde ik al eens een barkruk af tot een zithoogte van 39 cm. Da's al een heel stuk beter.

Via een koopjes site ontdekte ik een aanbieding voor twee kunststof krukjes van het merk Puhlman. 39 resp. 22 cm hoog.
Licht en opvouwbaar. Toch kan de kleine 150 kg en de grote 100 kg dragen. Voor nog geen 20 euro ben ik het mannetje.
Het blijken in de praktijk super handige krukken voor letterlijk van alles. Maar de hoofdzaak is dat ik op precies de goede zithoogte mijn schoenen comfortabel kan aantrekken.

Dat ik geen luiaard ben heb ik mezelf vanmiddag bewezen. Mijn vaste trainingsrondje reed ik eergisteren nog met een goed gemiddelde van 42,3 km per uur, vanmiddag kwam ik rond met een gemiddelde van 44 km per uur. Gemiddelde hartslag 136, piekhartslag 151 slagen per minuut. De steeds hogere snelheden, inmiddels rij ik het 30 km lange rondje harder dan in hartje zomer, schrijf ik toe aan de gunstige effecten van de schokdemper. Op de slechte dijkwegen kan ik de bochten 7 tot 8 km/u sneller nemen en dat betekent dat mijn gemiddelde daar niet zoveel lager wordt als vorig jaar. De stevige zijwind van rechts duwt de Quest in rechter bochten wel naar de buitenkant van de bocht. Door het licht vochtige wegdek merk ik aan de opstuurhoek dat de fiets naar links wil gaan glijden. De Quest, met F-lite banden, gaat onder die omstandigheden, zeker als er ook wat steentjes liggen, eerder glijden dan omslaan. Dat is precies wat ik wil. Glijden corrigeer je door de snelheid te verlagen en mee te sturen in de richting waarin de fiets wil glijden. Omslaan corrigeer je minder makkelijk.
Achter wordt de Furious Fred door de schokdemper goed in bedwang gehouden. Had ik er aanvankelijk rekening mee gehouden dat de schokdemper de snelheid zou verlagen, het tegendeel blijkt waar. Het lijkt er sterk op dat het wiel met derailleur en ketting door de schokdemper veel minder beweeglijk is. Dat blijkt dus juist minder energie te kosten.

Straks weer even door met een klein project met gietrubber.