Kettinglengte is cruciaal

Na de racepartij gisteren zou ik niet direct weer een eind gaan fietsen. Kees belt en is voornemens met Jan Geel en Pé Koomen wat testjes te doen op de klimmetjes van Spaarnwoude. Wim is met een natte vinger te lijmen en na de koffie rijden we gevieren naar de klaarliggende pont in Buitenhuis.
Vorig jaar heb ik in Ierland wat problemen gehad met de kettinglengte. Doordat deze 3 schakels te lang was, bleek het vrijwel onmogelijk om te klimmen.
Ik had tijdens Hemelvaartdag al vastgesteld dat mijn ketting nu op de goede lengte is. Ik kan zelfs op het kleine blad voor alle tandwielen achter schakelen. Dat heeft normaal geen zin omdat veel versnellingen elkaar overlappen. Het is wel makkelijk als er veel kleine klimmetjes zijn, ik kan dan op het kleine blad vóór blijven. Dit lukt omdat in mijn fiets een SRAM XO derailleur zit met een dubbel zo sterke veer.
We rijden vlot naar Spaarnwoude en vallen de eerste klimmetjes aan. Kees, Jan en ik rijden vlot naar boven. Pé is al gauw uit zicht en blijkt op het kleine blad een overspringende ketting te hebben. Die vliegt er zelfs af en Pé weet wat ie moet doen om in de Vogezen omhoog te kunnen.

Hoe kun je nu beoordelen of de ketting de goede lengte heeft? Schakel vóór op het grootste blad, schakel achter op het grootste blad. De kooi van de derailleur, de lange poot, moet nu bijna horizontaal vooruit staan. Staat de kooi lager dan ongeveer tien voor het halve uur, dan moeten er één of meer schakels uit de ketting. Staat de kooi helemaal horizontaal, dan is de ketting te kort. Waarschijnlijk zal de derailleur dan ook niet goed schakelen omdat er dan onvoldoende kettinglengte is om over de tanden te springen. Deze laatste situatie moet zeker vermeden worden omdat de derailleur kan worden verbogen.

Via dezelfde pont rijden we over de mooie Zeedijk naar de historische Lagendijk langs fort Krommeniedijk. In Akersloot breng ik een pakje naar de post. Dan rest nog een laatste stukje naar de pont in Akersloot waar onze wegen scheiden.
Mooi ritje met een zinvolle bestemming.
55 km. Totaal nu 4400 km

Enkhuizen - Dronten in 1 uur 5 minuten

Vanmiddag om twee uur haalt René van den Berg zijn keurig door Jan Reus gerepareerde Quest op in Hoorn. Daarna wordt de fiets in Dronten afgeleverd waar deze wordt klaar gemaakt voor een nieuwe eigenaar. Ik rij mee om nieuwe kettingtandwielashouders bij Alligt op te halen. Ook lever ik enkele sets Bebop pedalen af bij Jos H. van Velomobiel.nl.
Kees rijdt mee tot aan Enkhuizen. Hij gaat niet mee naar Dronten omdat hij zich wel realiseert dat René en Wim er een racepartij van gaan maken. Kees vertrekt iets eerder uit Hoorn en zet er blijkbaar flink de sokken in. Ondanks dat René en ik rond 45 km/u rijden komt Kees pas vlak voor Enkhuizen in beeld. Kees keert om en wij rijden de dijk op.
Dan gaat het los. Ik rij voorop en maak flink snelheid. Dat gaat ook makkelijk met Bft 5 achter. Op het betonnen fietspad na het aquaduct vliegt de snelheid omhoog tot tegen de 70 km/u. René tikt zelfs even 71 km/u aan, een snelheid die hij met deze Quest nog niet eerder haalde. Over de dijk rijden we naar de andere kant van het water. Ik hou de snelheid continue tussen 60 en 62 km/u. René komt niet langszij dus het gaat kennelijk hard genoeg :). Pas als we de sluizen van Lelystad in zicht hebben verlagen we de snelheid tot 55 km/u. De wind plukt dan inmiddels stevig aan de Quest.
In Dronten lees ik een gemiddelde snelheid vanaf De Woude af van 40,2 km/u, nog sneller dan de al vlotte rit twee weken geleden.
René meldt dat we van Enkhuizen naar Dronten maar 1 uur en 5 minuten hebben gereden.

In Dronten levert René zijn fiets in en geeft aan Jos wat instructies voor de bouw van zijn nieuwe carbon Quest. Ik praat met Allert over nieuwe ontwikkelingen die de snelheid van de Quest nog eens zo'n 5 km/u omhoog zullen kunnen brengen. Velomobiel.nl zal deze uitbreiding van de Quest zelf ontwikkelen en daaraan beginnen als de kleine Quest in productie is. Vraag me niet wat dit gaat inhouden, er zal radiostilte zijn :).

René gaat met openbaar vervoer naar huis, ik ga alleen de thuisreis maken. Dat gaat een stukje rustiger dan op de heenreis.
Ik maak nog een paar foto's aan het eind van de dijk. Deze snelle rit hebben we beiden gemaakt met de racekap op. René met de geïntegreerde kap, ik met de nieuwe geheel carbon toerkap. Deze kap bestaat uit drie delen, waarvan het liggende deel nu ook van carbon is. In de komende dagen zal ik enkele foto's van de onderdelen hier publiceren.