Al sinds het begin van mijn ligfietserij lig ik op matten van Ventisit. Uitstekend ventilerend, sterk en mooi om te zien. De fabrikant woonde voorheen twee straten verwijderd van ons huis. Dat maakt het makkelijk om speciale wensen te bepraten en als testrijder te functioneren.Op een gegeven moment, jaren geleden, kreeg ik na ritten van 150 km en langer, hinder van jeuk ter hoogte van mijn schouderbladen. Ik verdacht, later blijkt ten onrechte, het wafeltjes patroon van de Ventisit. Bart van Crasbeek was bereid om een speciale mat voor mij te maken met een buitenmat van een zachter dichter geweven materiaal. Dit gecombineerd met een zachtere binnenlaag leverde voor mij de ultieme Ventisit op. Dat het er ook nog eens schitterend uitzag was een aardige bonus.
Later blijkt niet de Ventisit de oorzaak van de jeuk maar het wafeltjes patroon van de Noorse Brynje onderkleding. De onderkleding ruimt het veld, de exclusieve Ventisit mat blijft.
Na vijf jaar blijkt de mat, niet zo gek voor een experimenteel exemplaar, wat te verdichten op het zitvlak en de rug. Je kunt de indruk van mijn schouderbladen op de foto zien. Dit heeft tot gevolg dat de ademende eigenschappen zijn teruggelopen en het tijd wordt voor vervanging.
Vanmiddag rij ik naar Castricum, waar de fam. Van Crasbeek al weer enkele jaren in ons oude huis woont. Bart heeft een standaard Classic mat voorzien van klittenband dat met een speciale zware nietmachine grondig is bevestigd op de mat.
De oude mat weegt 505 gram, de nieuwe mat maar 375 gram.
Met de contra-klittenband wordt de mat makkelijk op het mooie nieuwe carbon stoeltje bevestigd. In de nabije toekomst krijgt ook deze mat weer een opvolger. De nieuwe stoel in de Quest is aan de voorzijde breder en mag natuurlijk wel schuil gaan onder een breder matje.
