Het is vanmorgen stikdonker als ik de Quest uit zijn warme nachtleger haal. Het waait ook flink, maar onder de kap heb ik daar weinig last van. In Avenhorn staan Rob Kaag en Kees van Hattem te wachten. We hebben een aardige vaart naar Enkhuizen al kan ik even na Hoorn geen snelheid meer aflezen. Geen nood, we gaan naar Velomobiel.nl.In Enkhuizen bij het begin van de dijk komen Jan Geel en Cees Roozendaal de groep versterken. Voor de wind gaat het samen naar Dronten. Ik wacht nog een kwartiertje of Willem Vierbergen mogelijk nog komt, maar als duidelijk is dat ie niet komt race ik achter de groep aan. Er zijn nog enkele beijsde plekken, ik zie Jan Geel plotseling een flinke zwieber maken, maar gemiddeld zijn de winterse omstandigheden verdwenen.
Voor Dronten merk ik dat het fietsen wat zwaarder gaat. Bij Velomobiel.nl, het is er gezellig druk, blijken mijn beide GoCycle voorbanden lek te zijn. De latex dicht het lek niet volledig, maar met de heel langzaam leeglopende band kan vaak een flink stuk worden doorgereden. Eén van de banden is tot op het canvas versleten en blijft in Dronten achter, in het vuilnisvat wel te verstaan.
Ymte, Swanette en kleine Anna willen ons iets bijzonders laten zien. Naast het gebouw blijkt een heel ranke ligfietsboot te liggen. Ymte vindt dat ie, maar dat wel bij hoge uitzondering, heel hard heeft onderhandeld over de prijs. Die blijkt inderdaad onverwacht laag.
Met de 8 meter lange boot moet bij flink trappen een snelheid van 17 km/u kunnen worden bereikt.
Nadat de beide binnenbanden zijn geplakt, de lekken zijn goed te vinden doordat er wat latex uitloopt, gaat Ymte aan de gang om mijn snelheidsmeter weer aan de praat te krijgen. Jos Hendriks maakt het karwei af. Toch nog een pittige klus, het wiel moet uitgebouwd worden om de doorgesleten kabel van de Cat-Eye te kunnen vervangen.
De nieuwe carbon Quest van Lee Wakefield is nog open en enkele bijzondere details zijn goed te zien. Zo heeft ie een 10-speed cassette die wordt bediend door bar-end shifters. Over het gewicht van de carbon Quest is ook nieuws te melden. De huidige carbon Questen wegen ruim 29 kg. Dat blijkt ook 27 kg te kunnen worden. Beijss, de bouwer van de glasvezel bodies van de Quest is wakker geworden en denkt een kant en klare carbon Quest van slechts 25 kg te kunnen bouwen. Wat concurrentie al niet teweeg brengt.
Ik heb een lang gesprek met Aurélien Bonneteau, de huidige wereld uur recordhouder ongestroomlijnd. Hij heeft ook een Quest en is meer dan geïnteresseerd in de stroomlijn maatregelen en vooral de racekap. Hij kent mij niet, maar mijn blog des te meer.
Jan Reus' nieuwe witte Quest 454 wordt pasklaar gemaakt en Jan komt na de proefrit met een big smile terug. Dat zal niet meer overgaan vandaag :).
Terug hebben we een dikke wind op de kop. Theo van Goor rijdt mee tot Lelystad, heel leuk. Rob heeft moeite het tempo te volgen. Op de dijk, de wind is Bft 5, valt de snelheid terug tot 23 km/u. Als ik Rob vraag hoe hoog zijn hartslag is, antwoordt ie 148 slagen per minuut. Dat ziet er niet goed uit, want ik lees inmiddels rond 95 slagen per minuut af. Normaal is mijn hartslag rond 20 slagen per minuut lager dan van Rob dus er moet iets aan de hand zijn. Ik realiseer me dat ik vanmorgen al vaststelde dat de herstelverlaging bij Rob heel langzaam verliep.
Met moeite haalt Rob Enkhuizen waar we bij Mac Donalds wat eten en drinken. Rob ziet er tegen op nog een kleine drie uur tegen de inmiddels nog hardere wind op te moeten boksen. Zijn vrouw haalt hem en de fiets met de auto op, heel verstandig.
De verdere rit naar huis is pittig, een harde vlagerige wind en op de smalle dijkwegen gaat het asfalt naadloos over in de berm. De E3 Supernova lamp doet het gelukkig prima al besluit ik enkele keren te stoppen om te voorkomen dat ik holderdebolder van het talud af rol.
196 km
