dinsdag 19 april 2011

700 km fietsen voor één racekap

Hajo Eckstein woont in Keulen, Duitsland. Hij is een van de eerste bestellers van een racekap. Nou is zo'n kap in een heel grote doos te versturen. Hajo stelt echter voor dat wij elkaar halverwege ontmoeten om de kap over te reiken. Oops, dat is een heel eind fietsen. Voor Hajo is de route naar Dronten bekend en dat is voor hem ook een goed ontmoetingspunt. Hij stapt vanmorgen om vijf uur in de Quest en rijdt de 250 km in één keer naar Dronten.
Kees en ik gaan eerst naar Hoorn waar we samen met Jan Reus de laatste hand leggen aan een racekap en toerkap die ook mee moeten naar Dronten. Jos Hendriks zal beide kappen testen voor Ligfiets&. Ik rij met de witte kap van Hajo, Kees rijdt met de naturel carbon kap. De gedeelde kap met flens ligt achterin mijn Quest.
Er is nog een goede reden om naar Dronten te rijden. Mijn fiets heeft een veel grotere draaicirkel over rechts dan over links. Het rechterpedaal tikt bij stevig aanzetten tegen de carbon kettingafscherming.
Als Kees eenmaal onder de racekap zit lijkt het wel of er een andere Kees in de fiets zit. Op de dijk Enkhuizen - Lelystad krijgt Kees vleugels en rijdt continue tussen 38 en 44 km/u. Er is weinig wind, maar die hebben we echt tegen. Ondanks de hoge temperatuur van 22 graden is het onder de kappen uitstekend uit te houden. We zetten gewoon het vizier een centimeter of zeven open en dat voelt weldadig aan.
In Dronten wordt mijn fiets door Theo aangepakt. De uitsparingen voor de voorbanden zijn niet bedoeld voor dikke sloffen als de GoCycle. Theo maakt de uitsparingen groter en maakt de spoorbreedte wat smaller. Het kan nog één tot twee millimeter meer, maar de prijs is eerder op zijn kant gaan. Eerst maar eens zo proberen.
Kees maakt goede afspraken met Ymte over zijn nieuwe initiatief om in Noord-Holland een servicepunt voor velomobielen te beginnen. Velomobiel.nl zal alle onderdelen leveren en Kees waar nodig bijstaan.

Hajo is om half twee in Dronten en is tevreden met de witte racekap. Als hij nog twee reserve vizieren en wat ander klein spul heeft ingeladen, vraag ik hem waar hij gaat slapen. 'Thuis' is zijn antwoord en hij gaat gewoon weer 250 km fietsen naar Keulen. Veel mensen vinden 500 km met de auto op een dag al een brug te ver, Hajo draait er zijn hand niet voor om dit met de Quest te doen.

Ik shop nog wat binnenbanden en andere spulletjes bij elkaar en dan is het tijd om terug naar Noord-Holland te rijden. Kees moet nu de racekap ontberen, ik trouwens ook. Op de dijk hebben we weer wind tegen. Eerst genieten we in het heerlijk warme zonlicht van een ijsje. Ik ga voorop met 36 tot 38 km/u. Kees houdt dat even vol, maar gaat dan aan het elastiek. Op het vasteland hebben we de wind wat achterlijker en loopt de snelheid weer lekker op.
In Grosthuizen/Schardam staat een lange file die het hele lintdorp beslaat. De auto's staan zonder uitzondering op het fietspad. Voor mij reden om dan maar links langs de file te rijden. Dat levert wat gedoe op, maar ik rij in één keer de file voorbij. Kees is wat bescheidener en wacht de file af. Als ik al een kwartier in de berm bij Avenhorn zit, komt Kees toch aanrijden.

Het sturen gaat inderdaad beter. Ik heb de draaicirkel nog niet gemeten, maar dit ziet er hoopvol uit.
Prachtige zomerse fietsdag van 192 km