ALF, de snelsten zullen de laatsten zijn

Vanmorgen om 8.35 uur op weg naar Amsterdam om met ALF, de Amsterdamse Liggers, een rondje te fietsen. Het is bewolkt en de lichte wind waait uit het zuiden. De temperatuur is al 23 graden C en de vochtigheidsgraad is erg hoog. Ik merk dat omdat mijn huid meteen al klef aanvoelt door de zonnebrandcreme. Precies drie kwartier na vertrek, om 9.20 uur sta ik voor de pont over het Noordzeekanaal. Die ligt aan de overkant, mooi even tijd om de fietsbril te poetsen en vanaf nu op te zetten. Op de pont kondigt gerammel de komst van Fred van Hauten met zijn Alleweder aan. D'r moet weer wat 'geducktaped' worden. Fred's fiets lijkt wel aan elkaar te hangen van de tape. Hij kan nu duidelijk harder dan voorheen, de sporing deugde van geen kant en is nu bij Velomobiel hersteld.
Even voor tienen voegen wij ons bij de groep op het Museumplein. Erik is een nieuw gezicht, verder de bekende gezichten zoals o.m. Arnold en Marieke Ligtvoet, Ben Wiggers, Herman Blanken en Jacqueline Ansems.
Kwart over tien vertrekken we, ik als laatste. Ik sta de verkeerde kant op en moet rond rijden. Ik kan de bocht niet maken en moet steken voor het hek aan de overkant. Ik zie Arnolds rug nog even en zet de achtervolging in. Om de hoek zie ik..... niemand meer. Ik rij rechtdoor en ga even later linksaf. Nog steeds geen spoor van de groep. Ik rij richting Diemen en kom in de Bijlmermeer uit. Als ik op een gegeven moment door een opgebroken fietspad niet verder kan is het voor mij klaar, terug naar bekend gebied. Ik stop even om in de Palm Treo TomTom Navigator aan te zetten en zet een koers uit naar Durgerdam. Via de Schellingwouder bruggen rij ik even later door het mooie Waterland. Ik geniet van het mooie weer en de goede fietspaden. Veel zwanen met jongen 'varen' trots door de sloten. Even pauze voor een broodje en wat drinken. Een echtpaar komt naar me toe en we praten even over de Quest. Hij had hem al op kilometers afstand gezien. Een bestuurder van een bestelauto wijst me naar het fietspad, hij doet maar. Eenmaal bij de dijk van het IJsselmeer gekomen kan de snelheid lekker worden opgevoerd. De weg is breed en er zijn voldoende racefietsers om lekker te RISsen. 45 tot 48 km/u is met de wind in de rug uitstekend continue vol te houden. Moet ook wel, als ik veel langzamer rij, rij ik de wind dood en is er weinig verkoeling.
Voorbij Marken rij ik boven op de dijk tot aan Monnickendam, met een prachtig zicht op het IJsselmeer. De vele fietsers reageren uitstekend op mijn claxon, wat een formidabele uitvinding. Omdat ik op grote afstand toeter, horen de fietsers me tijdig en hebben ze ruim de tijd om aan de kant te gaan. Ik bedank iedereen persoonlijk tijdens het voorbijrijden. Vlak voor Monnickendam kom ik Kees van Hatttem tegen met zijn witte Mango. Kees maakt heel veel kilometers.
In Monnickendam drink ik een Espresso aan de haven. De Camelbag voorzie ik van vers water en ik vervolg mijn weg naar Volendam. Vanaf Katwoude, de weg is hier breed en goed, gaat de snelheid omhoog tot 52 km/u. De groepen wielrenners piekeren er niet over om aan te haken, ik passeer ze met zeker 15 km/u snelheidsverschil.
In Volendam doe ik me tegoed aan een schepijsje. Zoals gebruikelijk weer de overdadige belangstelling voor de Quest. Ik kan dat natuurlijk voorkomen door door te rijden, maar ik vind het eigenlijk wel leuk.
Via Edam, ik vind het voor de wind nog steeds leuk, gaat het richting Hoorn. Ook nu weer met een aardige snelheid van 45 km/u. 20 minuten later pauzeer ik in Hoorn, niet in de plaats zelf, daar is het me te warm, maar op de dijk met uitzicht op de Grashaven. De kilometerteller staat inmiddels boven de 100 kilometer en een koud biertje thuis begint te lokken. Vanuit Hoorn ga ik diagonaalsgewijs door midden Noord-Holland naar Akersloot. Eerst naar Avenhorn. De mooie Oost-Mijzenpolder is de eerste polder die ik doorkruis tot aan Schermerhorn. Vervolgens neem ik de Noorddijk naar Groot Schermer en Noordeinde. Buiten Noordeinde, ik rij daar 36 km/u en de wind is nu tegen, passeer ik twee jonge wielrenners. Eén van de twee zet aan om in mijn wiel te komen. Zijn maat roept 'kansloos'. Daar zorg ik uiteraard voor en met 42 km/u tegen wind kan de jongeling inderdaad niet aanpikken.
Bij de pont zijn veel fietsers, maar ik mag als eerste mee. De pontbaas weet dat ik de Quest in de zijde van de pont zet en er dus het maximale aantal auto's meekan.
Om kwart voor vier ben ik thuis.
Een heerlijke rit. Jammer dat ik de groep kwijt ben geraakt, volgende keer beter.
138 km.