Paard door de afrastering

Vanmiddag een rondje midden Noord-Holland. De temperatuur is met 23 gr. C. prettig, de luchtvochtigheid is met 78% weer heel hoog. De zon schijnt en met de wind uit de zuidwest hoek is een ritje naar het noordoosten heel prettig. Na de pont in Akersloot gaat het met ruim 40 km/u en hartslag 110 comfortabel naar De Rijp. Daar sla ik linksaf naar Noordeinde om via Grootschermer en Schermerhorn, Ursem te bereiken. Ik fiets vrij sloom en betrap mezelf erop dat ik met 35 km/u en net 100 op de hartslagmeter al tevreden ben. Nou prima toch? Via Avenhorn bereik ik even later Hoorn. Ik hoor opeens 'veertig, veertig'. Ik heb niet in de gaten, zoals bekend kan ik links niets zien, dat een automobilist naast me rijdt en door het geopende rechterzijraam mijn snelheid roept. Ik rij evenwel 36 km/u, dus zijn snelheidsmeter geeft teveel aan. Ik kom via een andere weg dan normaal Hoorn binnen en sluit aan bij tientallen fietsers. Bij de nieuwe schouwburg ga ik rechtsaf om de vertrouwde IJsselmeerdijk op te rijden.
In Schardam staat een hondenliefhebber met zijn maat te praten. Zijn grote bouvier vindt de Quest kennelijk een rotzak en besluit de aanval in te zetten. Dit verrast zijn baas en de hond vliegt de weg op. Ik geef een ruk aan het stuurtje en de Quest is in notime op de voor tegenliggers bedoelde weghelft. Ik ontsnap zo aan het grote hondenbeest. In mijn spiegels zie ik dat de baas de bouvier een pak slaag geeft.
In Warder ga ik voor de verandering eens rechtsaf. Ik wil via Oosthuizen de mooie oostelijke ringdijk van de Beemster oprijden.
Ik rij Warder bijna uit als pal aan de weg een groot zwart paard mij rijkelijk laat in de gaten krijgt. Het edele dier staat gewoon in het weiland naast de weg en schrikt zich rot. Het paard steigert, draait zich rechtsom en wil er vandoor. Bij het weer op de voorbenen landen ramt het dier een hek en dat versplintert onder luid gekraak in vele stukken. Ik zie een mevrouw aan de overkant van de weg in paniek de handen voor haar gezicht slaan. Ik kies er maar voor door te rijden om het paniekerige paard tijd te geven te kalmeren.
In Oosthuizen neem ik de prachtige hoge oostelijke dijk om de Beemster. De dijk meandert fraai langs de boezem en de vele bomen geven beschutting tegen de wind en de zon. Het wegdek is ook nog eens behoorlijk goed, dus een heerlijk deel van de rit. Bij Kwadijk, ik loop zo mooi het beroerde wegdek mis, duik ik de Beemster in. Ook nu nog is de kermis volop aan de gang en maak ik weer een omweg om mijn route te vervolgen. Aan de Middenweg is het agrarisch museum De Hem gevestigd. Het museum bestaat uit een compleet ingerichte boerderij met letterlijk alles erop en erin. Gisteren was ik er met mijn vrouw. Boer Schuitenmaker, 80 jaar en glashelder, neemt alle tijd om ons alles te vertellen, een aanrader.
Tot aan de pont in Akersloot gebeurt er weinig spectaculairs. Op de pont is het razenddruk en ik blijf druk bezig om de fietsers uit de buurt van de kwetsbare Questhuid te houden.
In Castricum denk ik direct naar huis te rijden als ik in de verte een Quest ontwaar. Deze gaat richting strand en ik wil wel weten wie er in mijn 'bewakingsgebied' rondkart. Even het gas erop en al snel zie ik dat het Nico van Baar is, een kennis uit Akersloot. Nico maakt computergestuurd en volautomatisch trappen. Voor hem gaan fietsers niet aan de kant, hij mist een claxon, en hij gaat door de berm. Ik zie dat zijn achterwiel niet terug op de weg wil en hij raakt 45 graden uit de koers. Dan springt de Quest als het ware omhoog en hij is weer op de weg. Oeps Nico, dat scheelde niet veel of je lag - weer - op je zijkant. Ik haal hem in en we rijden naast elkaar naar het strand. Daar zetten we de Quests naast elkaar en eten een ijsje en drinken een biertje. Eén Quest is al een bezienswaardigheid, twee tegelijk is wel heel spectaculair. De kinderen kijken niet met hun oogjes, maar met hun handjes, of daar nou een ijsje in steekt of niet.
Tegen zessen ga ik met hoge snelheid de duinhelling af en hou tot aan de kruising in Bakkum-Noord de snelheid boven de 50.
90 km