Volendam en N e d s t a t teller

Gisteravond heb ik de code van de teller aangepast om de uiterst irritante pop-ups van i l e a d te vermijden. Ik krijg van Wilfred en een andere lezer het goede bericht dat de pop-ups succesvol zijn bestreden. Willen anderen dit ook doen, zorg er dan voor dat de namen die ik steeds voorzie van spaties, ook door jullie ietwat worden aangepast. Als voor de eigenaren van W e b s t a t s 4 U duidelijk wordt dat velen de teller ontdoen van de pop-ups, dan bedenken ze wel weer wat anders om ons die ellendige reclame door de strot te duwen.

Vanmiddag weer schitterend zonnig weer, 25 gr. C. en een pittige 4 Bft uit het westen. Rond 15.00 uur zit ik in de Quest om een ritje naar Volendam te maken. Het behoeft geen betoog dat het fietsen nu heel feestelijk is. 45 km/u gaat met de minste moeite, fantastisch. In De Rijp zit het verkeer even helemaal vast. De weg is daar zo smal dat een doorpersende bestelauto klem wordt gereden door tegemoetkomend verkeer. Minuten lang proberen auto's elkaar met centimeters afstand te passeren.
In Edam staat een file voor het eerste grote verkeerslicht. Ik haal de hele file links in om vooraan naast een motorrijder te komen. Dat lukt helaas weer niet. Het licht gaat op groen en terwijl ik nog aan het inhalen ben komt de stoet auto's op gang. Een mevrouw in een Hyundai roept me toe dat ik wel gevaarlijk bezig ben. Ze heeft gelijk, Wim moet nu maar eens niet de ezel zijn die zich drie keer aan dezelfde steen stoot.
In Volendam is het toeristenseizoen losgebarsten. Veel toeristen vinden de Quest interessanter dan Volendam zelf, is natuurlijk ook zo :). Ik mag weer veelvuldig op de foto, in steeds wisselende settings.
Ik eet een banaan en drink wat AA drank. Dit spul is eigenlijk te zoet. Ik gooi een flesje in een bidon en vul deze verder met water. Zo is het prima te drinken.
In Kwadijk is een mevrouw bezig met het borstelen van haar paard. Ik passeer zoals gebruikelijk heel langzaam. Het paard is wel even schichtig, maar mevrouw heeft meer zorgen om haar hondje. Ze roept me toe dat haar hondje 15 jaar oud, doof en blind is. Ze is blij dat ik haar kleine viervoetertje zo ontzie. Ze heeft niet in de gaten dat ik dat niet voor het hondje maar voor haar paard doe.
Tegen wind door de Beemster hou ik 37 tot 38 km/u aan. In de Beemster bloeien de aardappelen. Eindeloze velden, letterlijk tot aan de horizon kleuren wit door de bloeiende aardappelplanten.
Vlak voor de pont passeer ik een ouder echtpaar. Ze sluiten even later weer aan bij de pont en vragen me of er een motor in zit. 'Het ging zo hard, u zult dat vast niet kunnen trappen'. Ik zeg dat ik zelf toch echt de motor ben. Manlief onderzoekt de Quest vrij uitvoerig en rapporteert aan zijn vrouw dat het inderdaad alleen maar een fiets is. 'Bijzonder, bijzonder'. Nadat ze me gevraagd hebben hoeveel van die wondere fietsen in Nederland rijden, scheiden onze wegen.
Om half zes ben ik weer thuis.
75 km