Vandaag staat de tijdrit van 41 km op Texel op het programma. Ik haal de bus van de zaak en de Quest wordt er via zijn loopbrugje ingezet. Daarna haal ik mijn vriend Jan Veenis in Heerhugowaard op en samen rijden we naar de veerboot in Den Helder. Jan is vandaag mijn 'personal coach'. Aanvankelijk zouden we de bus in Den Helder parkeren en beiden met de fiets naar Oudeschild rijden. Ik heb evenwel zoveel spullen mee, inclusief de racekap, dat we toch de bus maar op de veerboot rijden.In Oudeschild begroeten we een aantal liggers, o.m. zien we Guus en Marjolein van Schoot, Harry Lieben, Henk de Koning en Eduard Botter. Ook de broers Harry en Gerben Snijder zijn er. Hans Snijder, mijn collega, is al gestart. De Snijders hebben niks met ligfietsen, zij buffelen liever langer op een racefiets.
Vanaf de veerboot heb ik Hans telefonisch alle succes gewenst.
We beginnen met het afplakken van de verschillende 'windvangers'. Achtereenvolgens worden de LEDs, de lampen en de claxon afgeplakt met ducktape. De beide spiegels schroeven we eraf en ik breng de racekap in stelling. Tien minuten voor de start begint het harder te waaien en te regenen. Dat is mij voor het sein de racekap toch niet te gebruiken. Met één oog zie je sowieso minder, als het gekraste vizier ook nog eens natregent, vrees ik weinig meer te kunnen waarnemen. De hardere wind is met een racekap ook riskant, je voelt de vlagen niet meer. Snel pakt Jan mijn tijdrithelm en de fietsbril. Ik ben net op tijd aan de start.
Om 15.33 uur wordt ik weggeschoten. Snel ben ik op ruim 50 km/u en acceleer door naar 56 tot 58 km/u. Deze snelheid kan ik, ondanks een feitelijk te hoge trapfrequentie, tot aan het keerpunt in De Cocksdorp aanhouden. Mijn hartslag zit nu tussen 155 en 161. Op het keerpunt vraag ik aan de vrouwelijke baancommissaris of ze me even wil omtillen, ik kan de bocht niet goed maken. Uitklikken en terugsteppen kost veel tijd. Mevrouw begrijpt het niet maar krijgt van collega's aanwijzingen. Ze sleept me over grond en na drie rukken sta ik in de goede richting. Hartelijk dank!
Na een paar honderd meter zie ik Harry Lieben al aankomen. Hij is twee minuten later gestart en heeft dus al anderhalve minuut op mij goedgemaakt. Het is nu stik in de wind en da's heel andere koffie. De windkracht is nu zeker Bft 6 en buldert om mijn oren. Ik probeer 45 km/u aan te houden, maar dat is een zware opgave. Harry heeft zijn racekap wel op en haalt me nu met zeker 3 km/u verschil in. Voor de wind heeft ie er kennelijk al voordeel van gehad, met de zware tegenwind boekt ie echt winst.
Ik hoop maar dat de 4 minuten na mij vertrokken Guus van Schoot me niet inhaalt.
Na het rechte retourstuk moet er een 'vierkant' in de landelijke omgeving van Texel worden gemaakt. Beurtelings komt de wind recht van voren, dwars en weer van achter. De Quest wordt zo nu en dan flink door elkaar geschud en vooral de bochten neem ik heel voorzichtig.
Het overblijvende rechte stuk, een kilometer of 12, is loodzwaar. Ik heb moeite om zelfs maar 43 km/u te blijven rijden. Ik haal wel diverse voor mij gestarte wielrenners in, maar dat beurt maar weinig op.
Na de finish blijk ik mijn tijd van vorig jaar net niet geëvenaard te hebben, het scheelt 19 seconden. Niet gek, vrijwel niemand haalt zijn tijd van vorig jaar, alleen de winnaar Harry Lieben, rijdt 2 seconden sneller dan vorig jaar. Helaas rijdt Guus van Schoot geen superrace en verliest anderhalve minuut. Guus, vorig jaar winnaar, kijkt heel sip, maar wordt toch nog 3e achter nieuwkomer Eduard Botter die de tweede prijs opeist. Eduard komt maar een halve minuut tekort op Harry, prima prestatie Eduard!. Mogelijk heeft het slimme windschermpje op zijn Quest een positieve rol gespeeld? Ik wordt vierde en val zo net buiten de prijzen.
Een superprestatie komt op het conto van Marjolein van Schoot. Zij komt binnen het uur terug en rijdt 41,2 km/u gemiddeld, klasse!
De bus wordt vandaag gebruikt als opslagplaats en omkleedcabine voor iedereen, een soort moederkloek dus.
Na de prijsuitreiking, waar ik een paar foto's maak, eten we op de haven een prima tournedos. Met de boot van 19.00 uur, altijd weer leuk de meeuwen als ware luchtacrobaten te zien stunten, zijn we snel weer op de vaste wal. Het waait inmiddels Bft 7 tot 8.
Perfect georganiseerd evenement, volgend jaar iets gematigder condities?
6 opmerkingen:
Hallo Wim,
Je vertelt dat je met een te hoge trapfrequentie fietste. Wat was die frequentie dan en hoe hoog heb je die normaal dan.
alvast bedankt,
Tom Hospes een versatile rijder.
Hi Ton,
Ik schakel gemiddeld vrij zwaar, ik wil druk op de pedalen voelen. Als ik naar mijn gevoel te licht trap, dan voelt het niet prettig aan. Ik heb overigens geen cadansmeter, maar ik zit zeker normaal niet hoger dan 75 tot 80 cadans. Ik heb nu een 55-tands voor en 11 achter. Tot 50 km/u gaat dat goed. Gisteren tijdens de tijdrit reed ik voor de wind 56 tot 58 km/u en zelfs 60 km/u heb ik gereden, zag ik vandaag op mijn computertje.
Ik heb dan ook 15 km lang te snel, ik schat zeker 100 cadans rondgetrapt, zelfs af en toe de benen even stil gehouden. Dat deden andere deelnemers, waaronder Eduard Botter, ook.
Zou ik een zwaarder verzet hebben gehad, dan zou ik zeker 60 en meer km/u constant hebben kunnen rijden, voor de wind dan.
Groeten,
Wim
Op de sinnersite onder "Nieuws" vind je nog een verslagje van mijn hand Wim.
Van de wind af had ik eerder last dan gemak van het kapje hoor Wim. Minder verse lucht en koeling, maar gelukkig leverde het beslaan van het ruitje niet al te grote problemen op. Is ook logisch: tot het keerpunt geen enkele bocht :-). Ik zoek mijn snelle eerste stuk vnl. in het feit dat ik minder moeite heb met een hoge cadans. 56-58 km/uur vond ik nog net redelijk lekker trappen op het kleinste kransje. Alleen het stukje van de dijk af dreigde ik wat achter de adem te raken door de hoge cadans bij 64 km/uur. Ik zit er aan te denken om ook een groter voorblad te monteren. Normaal gesproken heb ik die niet nodig maar bij wedstrijden kan het toch wel flink schelen als je je eigen cadans kunt rijden hellinkje af of bij wind in de rug.
Omdat ik in voorgaande jaren wat te hard ploegde in het rondje polder en 10 km voor het einde helemaal op was, heb ik nu heel bewust op souplesse gereden en gelet op mooi rondtrappen. Ik ben slechts hier en daar eventjes anaeroob gegaan, want ik verzuur nogal snel. Ging het niet harder dan 41-43 tegen de wind in, dan had ik daar vrede mee. Dat heeft prima uitgepakt voor me.
Doordat ik je een hele poos in het vizier had, kon ik zien dat ik harder door de bocht durf dan jij en dat scheelt toch aardig bij het weer optrekken. Dat heeft wsl. te maken met je mindere zicht en je iets hogere zwaartepunt. Oh, en natuurlijk wil jij je fiets graag mooi houden voor de volgende eigenaar ;-)
Hi Harry,
Ja, mogelijk ben ik te voorzichtig in de bochten. Het kijken met één oog, ik wil het zeker niet als excuus gebruiken, levert vooral problemen op bij het beoordelen of een bocht naar binnen of naar buiten helt. Ik zie het verschil domweg niet. Daarom moet ik er voorzichtig in en kost het daarna versnellen uiteraard veel moeite, vooral tegen de harde wind van zaterdag.
Ik heb me uitstekend vermaakt en vind dat ik op mijn leeftijd nog een aardige race heb gereden.
Nogmaals proficiat met je eerste plaats.
Groeten,
Wim
Hi Harry,
Ja, mogelijk ben ik te voorzichtig in de bochten. Het kijken met één oog, ik wil het zeker niet als excuus gebruiken, levert vooral problemen op bij het beoordelen of een bocht naar binnen of naar buiten helt. Ik zie het verschil domweg niet. Daarom moet ik er voorzichtig in en kost het daarna versnellen uiteraard veel moeite, vooral tegen de harde wind van zaterdag.
Ik heb me uitstekend vermaakt en vind dat ik op mijn leeftijd nog een aardige race heb gereden.
Waarom zou ik een hoger zwaartepunt hebben? Zit jij dieper in de Quest?
Nogmaals proficiat met je eerste plaats.
Groeten,
Wim
Ik ging er vanuit dat je niet helemaal op de bodem zit zoals ik, vandaar een hoger zwaartepunt.
Ik hoop over 10 jaar nog zo fit te zijn als jij Wim.
Een reactie posten