Om vijf uur vanmorgen is er paniek op de camping. Plotseling staat Marcel Vriezekolk gekleed en al in onze blokhut. Er is een insluiper in hun blokhut geweest en er zijn iPods, telefoons en portemonnees gestolen. Een van de slapers heeft onraad geroken en de dader proberen te achterhalen. Helaas is dit niet gelukt. Na de consternatie kijk ik in mijn Quest. Daar zit de telefoon en de iPod gelukkig nog op de wielkast geplakt. Ik neem ze maar mee naar binnen.Om 7.00 uur reveille en iedereen maakt zich op voor vertrek. Er wordt weer in drie groepen gereden, het beste recept voor een vlotte rit. Direct na vertrek wordt mijn stelsel van hart, longen en spieren weer volop getest. Het motto lijkt wel 'het oude goed moet eerst op', zo steil is de klim direct vanaf de camping.
Tijdens het fotograferen probeer ik ook nog te schakelen. Dat gaat niet goed en de ketting vliegt er bij de achter derailleur vanaf. John Poot lost het probleem razendsnel op.
Het fietsen is vandaag, ook nu is het weer schitterend zonnig weer, absoluut een feest. Het is opvallend hoe snel je de ontberingen tijdens een zware klim vergeet.
Plotseling een kreet en ik zie de Quest van Ellen door de lucht vliegen. Na een afdaling moet er linksaf geslagen worden. Over de helling komt de wind die we eerst van achteren krijgen, nu hard van links in. Ellen wordt opgetild en de Quest maakt een sprong over de berm en landt in de akker. Allert en John helpen Ellen uit de Quest. Ze is er zonder schade vanaf gekomen. De paar krassen op de zijkant van de fiets deren ook Hans niet. 'Dan is ie ook maar gebruikt' is zijn nuchtere commentaar.
We pauzeren weer bij een supermarkt waar we ook op de heenweg langs kwamen.
Afwisselend rijden we door een fraai golvend landschap en dan weer door donkere bossen. Deze zijn soms zo donker dat de flitser automatisch afgaat als ik een foto maak.
20 kilometer voor Winterswijk is het mooie weer op en begint het licht te regenen. Langzamerhand dunt de groep uit, iedereen gaat zijns weegs. Ik ga bij Mark Burgers thuis langs waar zoon Gijs me op de computer treinen leert crashen.
Vriend Jan Veenis haalt me met de bus weer op.
Samenvattend: een prachtige fietstocht, zwaarder dan de eerste twee keer dat ik mee deed. De kameraadschap is een grote weelde. Elk technisch probleem, al dan niet door mij zelf veroorzaakt, wordt geduldig door Ymte, Allert, John, Frank en Marcel verholpen. Het is fantastisch rijden in een groep gelijkgestemden. Fietsers die niet zo snel omhoog komen hebben geen probleem, er wordt zonder morren gewacht. Met de juiste overbrenging komt iedereen boven.
Ik verlang nu al weer naar de volgende rit in 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten