Vanmiddag rond 12.00 uur vertrek ik naar het noorden om de route naar Heerhugowaard te verkennen die ik vorige week had moeten rijden. Het is uniek mooi weer, volle zon en 20 gr. C. De wind is 3 tot 4 Bft uit het oosten. Inderdaad ben ik vlot in Heerhugowaard, maar veel zal het niet uitmaken. Op de proefvelden bij Schermerhorn staan de tulpen prachtig in bloei en ik waag er een foto aan.
Op de Smaragd in Heerhugowaard staat Kees van Hattem in zijn voortuin te schoffelen. Ik toeter, maar Kees heeft het pas laat in de gaten. Na Heerhugowaard koers ik aan op Nieuwe Niedorp en rij de Wieringermeer binnen. De 10 kilometer naar Medemblik zijn recht tegen wind en met 34 km/u ben ik wel tevreden.
In Medemblik valt me voor de tweede keer op dat er aan de zuidwest zijde van het historische stadje twee enorme flat complexen zijn gebouwd. De schitterende middeleeuwse skyline is voorgoed naar de kloten. Onvoorstelbaar dat zoiets daar is kunnen gebeuren.
Bij restaurant Kwikkel is het druk, maar een vriendelijk echtpaar vind het OK dat ik bij hen aanschuif. Het blijken ook fietsers te zijn en ze zijn zeer in de Quest geïnteresseerd.
Na het lekkere Espressootje, wil ik naar de dijk richting Enkhuizen. Ik moet mijn claxon al weer missen, het opladen van de accu is niet goed gegaan. Dat wordt weer trekken aan de bel. Nou dat scheelt een slok op een borrel, de overige fietsers horen de bel pas als je minder dan 10 meter achter ze zit.
De zeilers zijn en masse uit hun winterslaap ontwaakt, het ziet wit van de zeilen, tot aan het goed zichtbare Friesland aan toe.
Overal zijn enorme aantallen ganzen te zien, veel meer dan er eerder ooit zijn geweest. Een vader en moeder gans hebben tientallen baby gansjes die weinig natuurlijke vijanden hebben. Dit is best een groot probleem, zeker voor de boeren die hun gras liever in de magen van hun koeien zien, want de aanwas van ganzen is enorm.
Tegen de volle wind in rijden op de dijk is geen probleem. Ik haal veel wielrenners in die onderaan de dijk rijden en veel minder hinder van de wind hebben.
In Wervershoof komen twee meisjes te paard me tegemoet, nou.... nog even dan. Eén van de paarden schrikt geweldig, maakt een 180 graden draai en neemt de benen. Ik rij het voetpad op en 'verstop' me achter geparkeerde bestelauto's. Nu zien de viervoeters me niet en verloopt de tweede passage zonder problemen.
In Enkhuizen stop ik even bij opvallende runderen. Het zijn een kleinere variant van Schotse hooglanders. Een leuk gezicht omdat er een schattig kalfje bij loopt.
Op de vertrouwde IJsselmeerdijk naar Hoorn wordt ik door een grote groep oudere toerfietsers met applaus ontvangen. De eerste 5 kilometer zijn nieuw geasfalteerd en met de wind achter is het ronduit heerlijk fietsen. Helaas is dit van korte duur, Rijkswaterstaat is bezig met grootschalige dijkverzwaring. Dit betekent soms rijplaten, in ieder geval veel stof en tijdelijk geen zicht op het water.
In 25 minuten heb ik de afstand tussen Enkhuizen en Hoorn afgelegd. Dit stuk heb ik in ieder geval met een gemiddelde van boven de 40 km/u gereden.
In Hoorn is mijn waterzak leeg en leg ik even aan bij een restaurantje waar een Espresso er goed in gaat. De ober is zo vriendelijk mijn Camelbak halfvol water te doen.
Buiten Hoorn sla ik van de dijk af naar het binnenland. Een fietster schat mijn snelheid verkeerd in en steekt over als het eigenlijk niet meer kan. Ze verontschuldigt zich netjes en ik kan weer snelheid maken.
Via de Mijzenpolder ben ik razendsnel in Schermerhorn. De kortste weg is niet via De Rijp, maar toch neem ik de mooie Westdijk van de Beemster om via De Rijp weer op mijn eiland te komen. Pontbaas Kees is erg druk. Veel gasten die niet snappen dat een slagboom op een zeker moment echt dichtgaat. Gisteren bezeerde een meisje zich flink. Zelf ben ik er getuige van dat jonge kinderen met hun voetjes op de plek staan waar enkele seconden later de stalen laadklep van de pont neer zal denderen. Gelukkig weet Kees dit te voorkomen.
Vandaag zeker acht ligfietsers tegengekomen.
118 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten