Rondje Texel

Vandaag rij ik een tocht mee die door Matthijs Leegwater is georganiseerd. Vanuit Medemblik naar Texel, daar het hele eiland rond en weer naar Medemblik. Ze willen al om 9.00 uur wegrijden vanuit Medemblik. Dan moet ik wel om 6.00 uur mijn bed uit. Dat vind ik voor een vrije dag teveel van het goede. Matthijs meldt dat ze om 11.00 uur verwachten bij de veerboot in Den Helder te zijn. Ik rij rechtstreeks naar de veerhaven. Het is prachtig helder en zonnig weer, fris met 9 gr. C. Om 9.10 uur ben ik onderweg na eerst een halve bar druk in alle banden te hebben bijgepompt.
Het fietst heerlijk met de wind schuin links achter. Dat verandert boven Alkmaar, daar wordt de wind noordelijk en met 35 tot 38 km/u schiet het redelijk op. Ik wordt voorbijgereden door een Quad. Dit apparaat gaat 41 tot 43 km/u en ik haak aan. Dat gaat redelijk makkelijk, maar levert wel nu en dan stof happen op. Een tiental kilometers hang ik achter de stinkende lawaaipapagaai. Dan stopt de bestuurder plotseling aan de kant van de weg. Nadat ik hem gepasseerd ben geeft ie weer gas en rijdt een tijdje achter me. Kennelijk wil ie niet dat ik vlak achter hem rij.
Om precies 11.00 ben ik bij de veerhaven, echter aan de verkeerde kant. Ik rij zo de boot op, maar dit blijkt de uitgang van het vertrekkende fiets verkeer te zijn. Terug dan maar. Plotseling gaat volledig onverwacht de stalen deur die de toegang eerst nog vrijgaf, dicht. Met een snelle rescue-operatie voorkom ik het verpletteren van de Quest. Nou krijg ik volgende week wel een nieuwe Quest, maar dat betekent nog niet dat de oude moet worden verschroot.
Ik zie Matthijs en eventuele andere deelnemers niet. Ik bel hem en ze blijken al op de boot te zitten. Geen probleem, ik neem de volgende boot en een half uurtje in de zon zitten is voor de mannen geen probleem.
Bij de boot wordt er door omstanders honderduit geïnformeerd naar de Quest.
Om 12.00 uur rij ik de boot af en zie de andere rijders. Kees Schouten met zijn Mango, Pé Koomen met de Quest, Matthijs met een open Sinner en Nico, ik ken hem nog niet, is ook op een open ligfiets, een Nazca Fiero. Het plan is om het hele eiland rond te rijden. De natuur is schitterend, veel moederschapen met hun kroost en veel vogels. De tegenwind maakt het voor de open liggers toch nog pittig. Met 25 tot 27 km/u rijden we langs de oostelijke Waddenkust noordwaarts. Voor de Velomobielen een heerlijk rustig tempo. We passeren Oudeschild en rijden afwisselend over en onderaan de dijk naar De Cocksdorp. Op de noordelijkste punt, aan de voet van de grote rode vuurtoren, drinken we koffie met appelgebak. We halen de Quests in ons gezichtsveld, er lopen continue mensen in en om te kijken. We zitten heerlijk uit de wind, in de zon en vinden het leven wel waard om te leven.
Op de terugweg hebben we de wind in de rug. De open liggers geven gas en scheuren met 35 tot 39 km/u over het smalle fietspad. De Velomobilisten moeten stevig trappen om de tweewielige lefgozers bij te houden. De claxon maakt overuren maar de overige fietsers reageren perfect en gaan netjes aan de kant. Het open duinlandschap is fantastisch om in te rijden. Het slingert van links naar rechts, van hoog naar laag, echt heerlijk fietsen.
Hoewel we één keer verkeerd rijden, we staan plotseling op het strand, zijn we in totaal in twee uur rond en rijden om precies 15.00 uur de veerboot weer op. Tien over half vier hebben we weer vaste grond onder de voeten en gaat het over extreem slecht wegdek in Den Helder naar het zuiden. We nemen afscheid van elkaar bij het vliegveld de Kooij. De vier mede fietsers gaan noordelijk van het Amstelmeer langs om via de Haukesloot zuidwaarts te rijden.
Ik geef gas en met 42 tot 45 km/u gaat het in hoog tempo richting Alkmaar. Tijdens een plasje wordt ik voorbijgereden door een ligfietser en een wielrenner. Ze zijn al een heel eind weg als ik weer instap en de achtervolging inzet. Dat inhalen duurt wel even. Als ik met 45 km/u de ligger inhaal, de wielrenner is eerder afgeslagen, blijkt ie zeker 40 km/u te rijden.
Voor Alkmaar is het muntje op en door de stoplichten en de drukte, er is veel fietsverkeer op weg, ben ik blij nog 35 km/u te rijden. De knieën doen geen pijn, maar na meer dan 150 km merk ik wel dat ze flink gebruikt zijn.
In Heiloo loop ik alle fietsers mis, door lekker op de rijbaan te rijden.
Om 17.15 uur ben ik thuis, tot grote verbazing van mijn vrouw die me niet voor 20.00 uur had verwacht.
Mooie tocht, gelukkig met heerlijk weer. Wat mij betreft een blijvertje op de agenda.
168 km

Over de dijken en door de polders

Vanmiddag is het zonnig en met 13 graden C. perfect fietsweer. De harde wind van 5 Bft maakt het toch minder comfortabel. Na een kort bezoek aan de winkel in Uitgeest vervolg ik mijn reis via de pont in Akersloot naar De Woude. De pontbaas weet dat ik iets met Apple doe en vraagt of er al iPods van 160 Gb komen. Ik plaag hem met de opmerking dat ie wel heel veel muziek via het Internet zal stelen. Hij lacht veelbetekenend.
Op De Woude is afgelopen donderdag de eikenhouten draagconstructie van onze stolp geplaatst, een enerverende dag. Het is nu mooier weer en ik maak een paar foto's.
Nadat de pontbaas van De Woude me heeft uitgezwaaid, sla ik direct linksaf de Starnmeer in. Dit is een kaarsrechte weg die naar Spijkerboor voert. De wind komt hard van linksvoor in en beperkt de snelheid tot 32 km/u. Het is een goede beslissing om nu niet naar Volendam te rijden, gewoon niet comfortabel. Aan het eind van de lange Middelweg sla ik rechtsaf de Starnmeerdijk op. Het asfalt is mooi glad en ik rij de wind met precies 38 km/u 'dood'. De snelheid loopt nu zonder moeite op tot 42 km/u. De dijk slingert licht, dit is superieur fietsen. Het is dan ook jammer dat Oost- en West Knollendam zo snel naderbij komen. Een paar auto's kunnen het niet laten om mij op de smalle dijk in te halen. Zij moeten daarvoor met hun linker wielen door de kurkdroge en stoffige berm. Ik krijg het benauwd van zoveel zand en stof in lucht.
Via Krommenie volg ik de Nauernasche Vaart naar Assendelft. Daarna gaat het richting Noordzee kanaal en rij ik eerst op de dijk en vervolgens weer onder de dijk. Bij de Zeedijk, echt zo heet deze weg, geef ik het comfort van de voor de windse koers op en stuur de Quest met zijn bolle neus in de wind. Ik stop even voor een banaan. Een oudere mevrouw stopt naast me en meldt dat ze wat geschrokken was toen ik passeerde. 'Het gaat zo hard en ik hoorde u niet komen', vertelt ze. Ze stapt snel weer op haar fiets en even later passeer ik haar voor de tweede keer.
De echt heel hoge dijk geeft de wind vrij spel. Toch kan het tempo op 32 km/u blijven, prima.
Door de vogelrijke polder steek ik de Provinciale weg Uitgeest - Krommenie over en vervolg, nog steeds tegen wind, mijn weg over de Lagendijk. De knotwilgen zijn van hun takken ontdaan en schapen lopen van het vers opkomende gras te grazen. Ik maak van dit tafereel, met het fort Krommeniedijk op de achtergrond, een plaatje.
Via de Jachthaven Zwaansmeerpolder rij ik weer naar huis.
60 km, totaal nu 8050 km.

Quest 195 komt 14 april met Luxeons

Ik bel Ymte. Hij heeft de keramische lagers ontvangen. Echter alleen voor de voorwielen en het kettingrolletje. De lagers voor de achterwielen blijk ik niet te hebben meegestuurd. Hans, ze hebben nummer 6002. Er zijn er nog twee van nodig.
De knipperlichten worden definitief Luxeons. Mijn fiets is de eerste waarop ze worden toegepast. De bedrading voor een Big Bang zal worden aangebracht, deze lamp kan dan later worden ingebouwd. Er staan nog wat meer wijzigingen van de Quests op het programma, 12 Volt zal standaard worden en de Inoled lamp maakt een goede kans om de halogeen peertjes te vervangen.
14 april is mijn fiets klaar. Dit is eigenlijk een week te vroeg, op 14 april is ook de sluiting van de biedtermijn op Quest 153.

Rondje midden Noord-Holland

Vandaag is nationale ligfietsdag. Een goede reden om een rondje midden Noord-Holland te rijden. Het is helder en zonnig, maar er staat wel een stevige 5 Bft uit het Noord-oosten. De eerste kilometers is het ook nogal fris. Recht tegen wind is het met 35 km/u wel op. Wielrenners vlieg ik evenwel voorbij alsof ze stil staan. Ik zal er vandaag nog veel zien en voorbij rijden.
Op de pont in Akersloot trek ik alsnog mijn winddichte hesje aan en met 37 km/u ben ik snel in West-Graftdijk. Hoewel de dijkweg naar Driehuizen wordt gerenoveerd, neem ik hem toch. Het prachtige lege land is nog geheel in wintertooi. Ik passeer enkele herbouwde stolpboerderijen en neem vele fraaie details in mij op.
In Schermerhorn voel ik dat ik een lekke band heb. Rechtsvoor dit keer. In de luwte van een sportkantine verwissel ik de brede Primo Comet voor een Schwalbe Marathon Racer. Na een kleine tien minuten ben ik weer onderweg. Ik achterhaal diverse pelotons wielrenners die me tijdens het vervangen van de band passeerden. Tegen de harde wind rijden de mannen niet boven de 30 km/u. Ze nemen de volle breedte van het fietspad om in de windschaduw van hun voorrijder te blijven. Als ik er langs rij en aanzet ben ik ze in no-time kwijt.
In Hoorn sla ik rechtsaf en voor de wind gaat het richting Edam Volendam. De snelheid blijft rond de 40 km/u. Bovenop de dijk lopen veel trotse moederschapen met hun jonge kroost, een prachtig gezicht.
Op het haventerrein komen twee Labradors, een gele en een zwarte, enthousiast op me af. Ze steken hun gemoedelijke snuit in de Quest en vinden het maar raar. De mevrouw die het tweetal uitlaat zegt dat ze dit nog nooit hebben gezien.
In de historische bebouwde kom van Edam zitten de mensen al op de terrasjes. Op een aantal plaatsen staan mensen met open mond naar de schitterende gevels te kijken, uiteraard midden op de rijbaan. Mijn claxon brengt hen uit de middeleeuwen weer terug in 2007.
Door de Beemster rijdt het feestelijk. Ik zie een stevig door rijdende wielrenner voor me en neem me voor om hem in te halen. Dat gaat nog niet makkelijk. Voor de wind rijden ook wielrenners makkelijk hard. Enige tijd 48 km/u rijden is nodig om hem te pakken te krijgen. Voor me doemen weer de nodige paarden op en de snelheid gaat terug tot stapvoets. De meisjes, het zijn er drie, sturen hun edele viervoeter ieder een andere richting op. Het passeren gaat soepel.
In De Rijp is het bijzonder druk en de hele bebouwde kom, een lang eind, gaat vrijwel stapvoets.
Ik rij nog even langs het eiland De Woude. Komende donderdag wordt het eikenhouten vierkant op de bouw geplaatst, heel spannend.
De pont in Akersloot vaart net voor mijn neus weg. Niet erg, met vijf minuten is Amit, de pontbaas, weer terug.
Even na zessen ben ik thuis.
93 km

Keramische lagers en verkoop Quest 153

Mijn collega Hans Snijder heeft de keramische lagers voor mijn nieuwe Quest binnen gekregen. Maandag stuur ik ze naar Ymte van Velomobiel.nl. SKF maakt ze in Italië voor speciale toepassingen. Alle solar raceauto's die in Australië het continent doorkruisten waren van deze lagers voorzien.
Voor gebruik in een Quest is de winst niet groot, maar voor tussen de oren is het wel lekker.

Vandaag heb ik de Quest gewassen en wat foto's gemaakt. De fiets is nu officieel te koop. Tot 14 april 12.00 uur kan er geboden worden. Een kijkdag is er op 7 april. De belangstelling is groot, ik kreeg al verzoeken uit België, Duitsland en Noorwegen.

Nieuwe Quest in productie

Ymte mailt me vandaag dat zij aan mijn nieuwe Quest kunnen gaan bouwen. Of ik mijn wensenlijstje wil indienen. Ok, dat ziet er als volgt uit.

-Luxeon knipperlichten, sinds kort leverbaar bij Velomobiel.nl.
-2 spiegels
-Elektrische claxon
-Schwalbe Kojak achterband
-Schwalbe Marathon Racer voorbanden
-Gelagerde kogelkopjes
-Bidonhouder links, rechts hoeft er geen te komen.
-Indien mogelijk cranks van 165 mm
-2 extra klittenbanden bij de spiegels om de schuimkap op zijn plaats te houden
-Keramische wiellagers (deze lever ik zelf)

Volgende week zal ik mijn Quest op ligfiets.net te koop aanbieden.

Volendam

Vanmiddag is het schitterend weer. Het is zonnig met zo nu en dan wat sluierbewolking. Het waait pittig met 5 Bft uit het west-zuidwesten. Voor de wind fiets ik naar Volendam en uiteraard tegen wind weer terug.
Ik zet nog een keer de voetverwarming aan op standje 2 en ik hou de schuimkap er ook nog op. Gelukkig zal dit snel niet meer nodig zijn.
Voor de wind is het feestelijk rijden. Tot aan de pont in Akersloot hou ik het op 42 km/u. Voorbij de pont vlieg ik verschillende wielrenners voorbij met 46 km/u, ze doen geen moeite aan te pikken. Vanaf het viaduct bij West-Graftdijk is het makkelijk snelheid maken en tot aan De Rijp blijf ik tussen 47 en 49 km/u rijden. Door De Rijp is heel lastig. Veel autoverkeer in beide richtingen dat elkaar nergens kan passeren, behalve op de schaarse plekken waar geen auto staat geparkeerd. Door De Beemster is het fantastisch rijden. Met beperkte inspanning kan de teller op 43 km/u blijven staan, heerlijk. In Kwadijk komen me op de smalle dijk twee amazones tegemoet. De paarden willen niet passeren en deinzen steeds achteruit. De dames draaien om en lopen voor me uit naar een zijweg. Op de ligfietslijst schrijft een ligger dat ie paarden voor zich opjaagt en er zijn er zelfs die er geen rekening mee houden. Ook ik weet dat je met een paard pas de weg op moet gaan als het dier 'verkeersvast' is. Mijn ervaring leert dat het eerder uitzondering dan regel is dat dat ook zo is, in ieder geval als er een Velomobiel in het geding is. Paarden zien Velomobielen zo weinig, dat ze er niet aan kunnen wennen. Ik heb veel respect voor de dieren en ben er tot nu toe veilig langs gekomen door de snelheid te verminderen en de paarden tot rust te laten komen. De reacties van de amazones zijn dan ook altijd buitengewoon prettig en altijd dankbaar.
In Volendam is het seizoen blijkbaar al aangebroken. Er staan al een aantal grote bussen en op de dijk is het al een drukte van belang.
Een banaan gaat er goed in en na een minuut of tien trap ik mezelf vanuit de haven weer de dijk op. In het open veld blijkt dat de wind zeker 5 - 6 Bft is. De schuimkap bolt weer zoveel op dat ik vrees dat ie weer gaat vliegen. Vooral op de hoge dijk langs de Purmerringvaart moet ik de kap vasthouden. De volgende Quest zal ik zeker een tweetal extra klittenbanden aanbrengen ter hoogte van de spiegels.
Tegen de harde wind blijft de snelheid rond de 33 km/u. Niet zo hard, maar ik ben niet gemotiveerd om meer 'kolen op het vuur' te gooien.
Op de terugweg zie ik in Kwadijk weer de ruiterses aankomen. Ik sla daarom maar rechtsaf en via de Durkweg ontloop ik een confrontatie.
Met een rustig toertempo passeer ik De Rijp, West-Graftdijk en na de pont is het recht in de wind naar Castricum. Grappig is dat het recht in de wind rijden sneller gaat dan als de wind onder een hoek de Quest raakt.
78 km.

IJmuiden van meerdere kanten

Vanmorgen is het mistig, niet aantrekkelijk om al te vertrekken.
Daarom ga ik pas na de middag op pad. Ik zet de binnenverlichting in de fiets aan en direct daarna gaat het lampje in een flitsje uit. Ik denk dat de accu leeg is en verwissel deze voor het kleine accupakketje. Het gaat nog niet branden, het 2 Watt peertje is geheel zwart en heeft zijn laatste adem - het flitsje - uitgeblazen.
Op de provinciale weg net buiten Castricum zie ik een racefietser in mijn spiegels. Ik heb niet het plan om nu al te gaan racen, maar de racefietser probeert zo overduidelijk in mijn wiel te komen, dat het gas er toch maar even opgaat. Bij 43 km/u houdt ie het voor gezien en blijven zijn benen stil. Hij komt bij het stoplicht naast me staan, maar negeert me opvallend.
Ik moet wat op de zaak halen en daarna via de pont in Akersloot even langs De Woude. Er moet samen met Thomas Knijnenberg, mijn nieuwe buurman en begeleider van de bouw, een RAL kleur worden vastgesteld van een groot stalen kozijn.
Ga ik nog door naar Volendam? Mwoah.. een rondje rechtsom via Assendelft naar IJmuiden lijkt me ook wel leuk. Als het beloofde slechte weer eerder komt dan aangekondigd, ben ik vrij snel weer thuis. Het mooie fietspad langs de Markervaart is snel afgelegd en ik steek de weg Zaandam - Uitgeest over om langs de Nauernase vaart naar het Noordzeekanaal te koersen. Uiteraard kom ik weer een tweetal amazones tegen, ik wacht even tot ze me opmerken en hun paarden van me afwenden. Bij de bocht naar rechts, ik rij nu parallel met het Noordzeekanaal komt de wind al wat achterlijker in, is het lekker om zonder veel moeite 40 km/u te kunnen rijden. De pont ligt aan de noordelijke oever en de pontmeester groet me vriendelijk tijdens het oprijden van het veer. De draagvleugelboot van Connexxion vliegt voorbij, altijd een spectaculair gezicht.
Na de pont eerst een klimmetje om de brug over Zijkanaal C te passeren. Omlaag loopt de snelheid op tot 49 km. Met de wind in de rug, een mooi vlak fietspad en lekker uitgerust door de pauze op de pont, probeer ik de hoge snelheid vast te houden. Dat lukt inderdaad goed en een paar kilometer geniet ik van de snelheid. De resterende afstand tot IJmuiden blijft de snelheid ook boven de 40 km/u, dat begint er op te lijken. Ik rij IJmuiden binnen en ben verrast door de vele reacties van inwoners, ze zien hier kennelijk zelden een Velomobiel. Ik ken de weg hier niet goed en zie wel waar ik uitkom. Dat is het IJmuider slag, een strandafgang. Aan de voet van het duin staat veel water op het fietspad, dat wordt waden. Het valt mee, de Quest schept geen water.
Via de duinen komt even later de visserijhaven in beeld. Linksaf rij ik naar de nieuwe jachthaven. Vanaf een nieuwe pier die een nieuw havengebied creëert, kijk ik een tijdje uit over het havengebied.
Via de sluizen rij ik via Beverwijk naar Castricum. Vlak voor Castricum begint de beloofde regen.
65 km.

Met ALF rondje in Noord-Holland

Vandaag worden door de weerlieden van verschillende pluimage 'lenteachtige' temperaturen beloofd. Daarom laat ik me verleiden om met de Amsterdamse liggers een rondje te rijden. 's Winters is het me normaal te koud en met de vrij lage rijsnelheid in de groep wordt ik niet lekker warm. Vandaag zal dat allemaal goed komen....
Ik smeer me daarom grondig in met factor 60 en ben om 08.00 uur onderweg. De wind is Noordelijk en zwak. De temperatuur is de eerste teleurstelling, een magere 4 gr. C. lees ik af op mijn digitale metertje. Ook de nu zo welkome koperen ploert blijft schuil achter de dichte wolken.
Het fietst wel direct prettig, met een 38 km/u schiet het uitstekend op. Alle verkeerslichten staan op groen, als ze op rood staan beschouw is ze als groen, het is toch heel rustig.
Om 8.45 uur heb ik de eerste 23 km afgelegd en de pont over het Noordzeekanaal legt direct aan. Ik rij even langs onze winkel aan de Prins Hendrikkade waar op dat moment de schilder de plafonds en de muren aan het opfrissen is. Het is nog maar 9.05 uur en alle tijd voor een heerlijk kop koffie.
Tegen tienen ontwaar ik op het Museumplein een tiental bekende gezichten. Ben en Herman zijn er met hun nieuwe Mango, Sjoerd is nieuw in de groep. Het reisdoel is Monnickendam en via Amsterdam-Noord rijden we even later door het prachtige Waterland. Enkele keren verstoren we de waarneming van groepen vogelliefhebbers, de ganzen hebben het niet op gele Velomobielen en gaan massaal op de wieken. Ook twee zwanen kiezen met veel misbaar het luchtruim.
In Monnickendam stoppen we voor wat eten en drinken. Drinken lukt, eten niet, de keuken wordt gerenoveerd. De tekening van onze nieuwe boerderij komt op tafel en wordt met belangstelling bekeken. Volgend jaar tijdens de Fortentocht op De Woude een stopplaats?
Weer onderweg rijden we wederom door het fraaie Waterland naar het Ilperveld. De hele groep past op het kabelpontje bij Ilpendam. De pontbaas is zo vriendelijk een foto te maken, staat Wim er ook eens op. Niet dat dat er nou zo cosy uitziet, meer een soort hansworst met al die kleren en eigenbouw klepmuts, maar ik sta er op.
Volgens goed gebruik in Noord-Holland ontmoeten we enkele ruiters. De paarden reageren zoals verwacht, ze gaan het liefst op de vlucht, maar worden door de berijdsters met lieve woorden en dwang langs de stoet bedreigende ligfietsen geleid.
Herman is als de dood voor de viervoeters, maar ook hij komt er veilig langs.
Ik maak een paar foto's, lastig omdat ik door de kap niet door de zoeker kan kijken. Gelukkig weet ik inmiddels goed te fotograferen uit de vrije hand en de Canon S70 doet de rest. Wel wordt deze straks opgevolgd door de Olympus SP-550 UZ, een 18x zoom camera waarmee ook mooie tele-opnamen mogelijk zijn.
In Zaandam scheiden onze wegen. Om nu weer naar Amsterdam te rijden en vervolgens langs dezelfde route terug trekt me niet aan.
Het is nog vroeg en een bezoekje aan de bouw zit er nu nog in. Folkert van het eetcafe De Woude heeft in zijn deels verbouwde cafe de koffiemachine al geïnstalleerd. Terug naar huis race ik van het viaduct in West-Graftdijk omlaag en hou enkele kilometers 52 km/u op de snelheidsmeter. Via de pont in Akersloot ben ik voor 16.00 uur weer thuis.
De kou heeft me, ondanks de maximum temperatuur van 7 gr. C, niet al te veel gehinderd, mede door de Hotronic voetverwarming is het een prettig tochtje geworden.
105 km, totaal nu vanaf april 2006 7680 km.

Kap in de sloot

De weersverwachting voor vandaag is slecht, veel wind, regen en ook windstoten. Zelfs onweer zou er komen. Ik kijk rond het middaguur, het heeft de hele ochtend geregend, op buienradar.nl en zie een groot gebied zonder regen aankomen. Om twee uur rij ik weg voor een kort ritje rond het Alkmaardermeer. Op het fietspad naar Uitgeest rukt de harde wind aan de Quest. Het gaat evenwel goed, een Quest met een bestuurder van ruim 91 kg gaat niet zo maar op zijn kant.
Tot mijn verrassing komt een waterig zonnetje zich melden, prettig zo.
Tussen Uitgeest en Krommenie komt de wind dwars in. Behalve wat stuurcorrecties fietst het met 39 km/u heerlijk. Dat wordt nog beter als de wind van Krommenie naar De Woude vrijwel van achter inkomt. Zonder me uit te sloven lees ik 43 km/u op het computertje af.
De stroomvoorziening ontbreekt vandaag. Nadat de 9.6 Ah fles vorige week leeg raakte, heb ik het kleine 4,5 Ah pakketje geplaatst. Dat gaat lang goed, maar dan moet je wel de interieur verlichting uitzetten. Als de kap eraf gaat als ik thuiskom, zie je de interieur verlichting slecht branden. Na een week is ie uiteraard geheel en al leeg.
De wind trekt verder aan en ik zie op het Alkmaardermeer de schuimkoppen op het water. Als watersporter weet ik vrij nauwkeurig de windsterkte in te schatten, nu zeker 6 Bft. Daarom ga ik niet terug via Krommenie, maar via de pont in Akersloot. Ik voel de wind opnieuw stevig aan de Quest plukken maar onderaan het dijklichaam van de N243 kan ik toch 35 km/u aanhouden.
Na de pont heb ik de wind recht op de kop in de polder tussen Akersloot en Limmen. Ik ben lekker aan het trappen, snelheid 35 km/u, als plotseling de kap van de Quest vliegt. Ik had natuurlijk al een kier gezien tussen de kap en de rand van het instapgat, maar nog niet eerder was de kap 'airborne' gegaan. Ik stop direct en zie de kap in de sloot drijven. Gelukkig blijft ie aan de kant liggen en ik kan hem net pakken. Voor de volgende Quest maar een tweetal extra klittenbanden aan laten brengen.
In Limmen kom ik bij de afslag naar de N203 een tweetal amazones tegen. Als ervaringsdeskundige wacht ik met passeren van de paarden totdat het verkeerslicht voor het autoverkeer op rood staat. De paarden kunnen namelijk, stel dat ze op de vlucht willen, maar twee kanten op, de sloot in of de rijbaan op. Bij het passeren draaien de paarden zich om, ze willen me blijven zien, en deinzen achteruit........de rijbaan op.
33 km

1000 meter wereldrecords in Alkmaar

Vanmiddag zijn er wereldrecord wedstrijden 1000 meter in Alkmaar op de wielerbaan. Het is vlakbij en een mooie gelegenheid om wat foto's te maken. De vorige keer maakte ik op verzoek van Hans Wessels een aantal foto's met de Sony Cybershot van Hans. Inmiddels zijn er betere camera's, ook bij Sony overigens. De Nikon D200 met SB800 flitser is sowieso goed gereedschap.
Eerst de 1000 meter. Een dertigtal liggers komen om de beurt aan de start. Ik kan tot 14.15 uur blijven, dus niet iedereen heb ik vastgelegd.
Voor de fotoliefhebbers de werkwijze. Ik laat de camera automatisch sluitertijd en diafragma kiezen. Vandaag is dat 1/60 sec met diafragma 5.6. Dit betekent dat de hal goed wordt verlicht en er niet alleen maar een flitseffect ontstaat met plat flitslicht en een zwarte achtergrond. Ik kies een lage positie, dwz ik zit op mijn platte kont op de grond. De flitser laat ik inflitsen op 2/3 diafragma onder normaal. Tijdens de opname trek ik de camera mee en ontstaat een aardig effect van snelheid. Autofocus gebruik ik niet, het gaat gewoon te hard. Veel makkelijker is een plek kiezen waarop de renner gemiddeld passeert. Dat is op 3 tot 4 meter.
De camera reageert dan onmiddellijk en bijna alle foto's zijn 'raak'. Arjan Vrielink geeft op de ligfietslijst de goede tip om de flits te laten ontsteken op het tweede sluitergordijn. De bewegingsonscherpte komt dan als het ware achter de fiets en niet voor en door de afbeeldingen.
Willen jullie een opname met hoge resolutie, ik stuur hem je graag. Geef wel even op hoeveel Mb ik in één keer naar je toe kan sturen. De originele foto's zijn tussen 3 en 4 Mb groot.
Voor alle foto's http://tinyurl.com/2myect

Rondje Noord-Holland

Het is al weer een tijdje geleden dat er een rondje Noord-Holland op het programma stond. Drukte op het werk, heel veel wind als het wel kon, en de bouw van de stolp hebben het fietsen van grote afstanden in de weg gestaan. Vandaag is er geen enkel beletsel. Het is zonnig, helder, 6 graden in de ochtend, en een noord-westen wind met kracht 3 tot 4 Bft. Hoewel ik al langer geen echt grote afstanden heb gefietst wil ik toch mijn rondje Noord-Holland proberen te rijden. Ik pomp alle banden naar 6.2 bar, gemiddeld is er de afgelopen weken een halve bar 'verdwenen'.
Om kwart over tien vertrek ik van huis. Tegen wind hou ik de hele weg naar Den Helder zo'n 30 tot 32 km/u aan. Da's goed voor de knieën, eigenlijk mijn enige zorg. Opvallend zijn de enorme aantallen vogels. Veel eenden en meeuwen bevolken de weilanden. Aardig te zien dat de meeuwen en masse staan te trappelen. Ze veroorzaken daarmee trillingen in de grond waardoor de wormen uit de grond komen en de meeuwen ze snel verschalken. Nog opvallender zijn de enorme aantallen kieviten. Ik maak een foto en zie ze vrij snel allemaal neerstrijken. Zo sparen ze energie.
Om 12.00 uur ben ik in De Kooij bij het benzinestation van Betlehem. Mijn 9.6 Ah accufles is leeg en verwissel ik voor het kleine 180 gram lichte 4.5 Ah uur pakketje. Ook verwissel ik het heldere glas van mijn Alpina zonnebril voor de donkere, dit kijkt een stuk rustiger. Na een broodje, dat ik zittend op mijn kunststof matje opeet, geniet ik in de windschaduw van het benzinestation van een kwartiertje rust.
De wind is aangetrokken tot 5 Bft en krijg ik vanaf nu achterlijk. Dat maakt het ritje naar Den Oever heel comfortabel. Het eerste stuk, het gaat met de knieën uitstekend, gaan de remmen los en heel lang rij ik 43 tot 45 km/u. In een Volvo gaan twee duimen omhoog, heel leuk.
Enkele kilometers voor Den Oever doe ik het rustiger aan om niet al te bezweet bij de jachthaven van Den Oever aan te komen. Ook hier is het heerlijk om in het zonnetje mijn meegenomen lunch te genieten. De haven is in winterslaap. Nog goed is te zien dat de storm hier flink heeft huisgehouden. Zelfs de oerdegelijke publicatieborden zijn verbogen.
Op weg naar Medemblik komt de wind weer achterlijk in, nu van rechts. 40 tot 42 km/u kan lang worden aangehouden, dat schiet op. De hele weg heb ik de iPod via de Sennheiser hoofdtelefoon op shuffle, heerlijk.
In Medemblik kom ik bij restaurant Kwikkel aan. Hé... het buitenterras zit vol, onvoorstelbaar, het is vandaag echt 3 februari. Ik vind nog een plekje en laat me de Espresso goed smaken.
Het is niet de bedoeling om de 'grote ronde' te maken. Het is te laat en er moeten eerst meer kilometers in de benen komen om dit zonder fysieke problemen aan te kunnen. In Medemblik staat een groep jongelui op en naast het fietspad. Ik toeter vrij omstandig en ze gaan aan de kant. Een oudere mevrouw loopt met haar fiets tussen de groep door en kruist pardoes mijn weg. Stevig remmen en nog maar eens toeteren attendeert mevrouw op mijn aanwezigheid.
Ik neem nu de route langs de zuidzijde van de Wieringermeer. De wind komt nu voorlijk in en met een matig wegdek blijft de snelheid rond de 32 km/u hangen. Prima zo.
Via Heerhugowaard rij ik naar Alkmaar. Ik las nog een pauze in, mijn rechterknie begint wat te protesteren, en zonder incidenten bereik ik Heiloo. Daar zijn veel zijwegen met een slecht overzicht. Het is te druk om op de rijbaan te rijden en ik blijf op het fietspad. Plotseling vliegt een fietser van rechts de voorrangsweg op. Toeteren kan niet meer en ik schreeuw de longen uit mijn lijf. De fietser maakt een enorme zwaai en ik weet hem te ontwijken. 'Kijken man' roep ik de dader toe.
In Limmen haal ik plotseling mijn buurman op zijn mountainbike in. Hij komt naast me staan voor het stoplicht en we trekken samen op. Hij probeert me bij te houden maar geeft dat na 50 meter al op.
Om half vijf ben ik thuis. Een heerlijke fietsdag.
136 km

Snel retourtje De Woude

Vanmiddag is het goed fietsweer, wel af en toe een buitje, maar dat kan de pret niet drukken. Woensdagmiddag was ik licht verbrand in mijn gezicht, daarom nu maar wat factor 60 gesmeerd.
Om half drie ben ik buiten. Het waait 3 tot 4 Bft uit het Noordwesten, de zon schijnt af en toe, het zicht is perfect. Kan ook niet anders, de lucht is afkomstig van de poolstreek.
Bij de kruising in Limmen rijdt een brommer met een ouder echtpaar voor me langs richting Uitgeest. Ik probeer hen in te halen en moet daarvoor naar het grootste voorblad schakelen. Dat lukt niet direct en ik trap een aantal keren loos in het rond. Even later lukt het wel, maar is de brommer al een eind weg. Toch zet ik de achtervolging in. Al vrij snel staat er 45 km/u op de snelheidsmeter, maar inlopen is er niet bij. Met dank aan de lichte rugwind accelereer ik door naar 50 km/u, voor winterse condities heel hard. Nu komt de brommer dichterbij. Een kilometer voor het station Uitgeest heb ik de brommer ingehaald en zie dat ze precies 46 km/u rijden. Dat is makkelijk bij te houden. In Uitgeest slaat de bromfiets af en ik kan rustig doorrijden naar Krommenie. Nu hou ik 42 km/u aan, een relatief relaxte snelheid.
Op De Woude kijk ik even bij de verbouwing van het eetcafé De Woude en drink een kop koffie bij mijn aanstaande buren.
Langs dezelfde weg fiets ik weer naar huis. Nu loop ik enkele lichte buien tegen het lijf, maar echt nat wordt ik niet.
40 km

De vadsigheid te lijf

Vanmiddag vrij genomen om een eindje te gaan fietsen. De vadsigheid van de afgelopen periode begint me te hinderen. Het is schitterend helder weer met vrijwel eindeloos zicht, 4 gr. C. en windkracht 2 uit het Noordoosten. Ik maak de Quest mooi schoon door hem met een knijpflacon met water te besproeien. Met een oude zachte handdoek, voor dat doel heb ik er enkele tientallen, maak ik hem weer droog. Ziet er gewoon nog nieuw uit :).
Na het aantrekken van de elektrisch verwarmde schoenen en het inladen van de gebruikelijke spullen, vertrek ik om half drie. Ik maak graag een rondje rond het Alkmaardermeer, uiteraard om weer even langs de bouw te gaan. Vanaf morgen wordt er weer gebouwd, de kozijnen worden dan geleverd.
Uit 'schuldgevoel', ik ben nu 6 kg zwaarder dan in de zomer, trap ik er lekker op los. Naar Uitgeest gaat het 39 km/u, even later naar Krommenie zelfs iets boven de 40 km/u. Er zijn veel scholieren op weg en vooral de meiden giechelen er op los als ik ze passeer.
Via een koffiestop op De Woude fiets ik richting Akersloot. Vanaf het viaduct omlaag bereik ik makkelijk 47 km/u. Tot aan de pont blijf ik op 43 km/u. Op de A9 staat het vast zo ver het oog reikt. Ik stop even voor een fotootje.
Daarna rij ik door naar het strand bij Castricum aan Zee. Restaurant Blinkers is deels afgebrand en dat moet natuurlijk even bekeken worden. Verschillende belangstellenden hebben wel zin in een praatje met de 'ingebakerde' bestuurder van de Quest. Ik heb nu mijn schaatsmuts op met daaronder de rode klep die ik zomers graag draag. Daaronder de fietsbril en Wim is zeer incognito. Ziet er natuurlijk niet uit, maar ach.... Een klasgenootje van de lagere school Nico Mooij herkent me zo niet, ik hem wel en we kletsen gezellig even.
Op de terugweg van het strand worden de hoge witte cumulus nimbus wolken prachtig rose gekleurd door de lage zon, een kiekje waard. Het schuldgevoel is al weer op zijn retour.
41 km

Velomobiel of.......

Op de liggerslijst is een discussie gaande over het al dan niet op een website van de politie Twente voorkomende Velomobiel.
Ik heb de foto tot 1200% vergroot in Photoshop. Vervolgens heb ik alle ruis met het 'despeckle' filter weggehaald. Dan zie je een raster van 4 x 6 pixels met daarbovenop een donkerder pixel. Het geel is geconcentreerd in 4 x 4 pixels. Dit zou een Velomobiel kunnen zijn. Echter, de onderste twee rijen pixels zijn niet meer geel, mogelijk schaduw ? Velomobielen liggen echter lager op de weg en zouden maximaal één rij donkerder pixels opleveren.
De donkere pixel bovenop kan het hoofd van een bestuurder zijn.
Belangrijker evenwel zijn de drie pixels aan de onderkant tweede van links. Dit lijkt m.i. sterk op een donkerder voorband.
Mede gezien de verhoudingen is mijn conclusie dat het een naar de camera rijdende gele scooter is.

Rondje midden Noord-Holland

Gisteren zijn de twee lekke banden van vorige week geplakt. In één band zit een flink stuk scherp steen dat de band een vrij grote beschadiging toebrengt. Even is er twijfel of de band dit overleeft. Ik probeer door de snee te kijken, maar dit lukt toch niet. Hij gaat er weer onder omdat ie verder nog prima is. Ik stop nog maar een extra voorband met binnenband in de Quest, plakken onderweg is een schrikbeeld.
Vanmorgen is het weer prachtig, zonnig, westenwind met kracht Bft 5 en 8 gr. C. Het wordt een rondje midden Noord-Holland. Buiten blijkt het inderdaad fris en het waait een dikke Bft 5. In Limmen maak ik twee klittenbandjes van de kap los om de knop van het verkeerslicht te kunnen bedienen. In een flits waait de hele schuimkap weg en vliegt de weg over. In de middenberm blijft ie liggen. Automobilisten zien het gebeuren en geven me alle tijd om de kap op te halen en terug te lopen naar de Quest, keurig.
Na de pont in Akersloot gaat het met rugwind heel makkelijk heel hard. 45 km/u met hartslag 130 is snel, zeker in de winter. Ik neem de Oostdijk van de Schermer en sla de waarschuwing voor een slecht wegdek in de wind. De wind is hier knap hard en ik durf niet voluit te fietsen. Bovenop de dijk pakt de wind de Quest soms zo bij zijn lurven dat ik af en toe behoorlijk moet corrigeren. Weer zie ik twee gele Quests, mannetje/vrouwtje met rode helm en we groeten elkaar, ik met de claxon.
De drie Schermermolens bij Schermerhorn staan volop te draaien, een schitterend gezicht. Tussen Schermerhorn en Ursem staan nog twee molens die een fraai plaatje opleveren. Ik stap even uit en maak een paar kiekjes. In mijn blog van 15 januari 2005 heb ik dezelfde molens vanuit de fiets gefotografeerd. Lang durf ik de Quest niet alleen te laten, hij zal maar van de dijk omlaag waaien.
Bij Ursem sla ik rechtsaf en met de wind achterlijk fietst het heel makkelijk. De hele Walingsdijk tot Avenhorn blijft de snelheidsmeter royaal in de 40 km/u aangeven. Dat zal straks wel anders worden.
Even later bereik ik Hoorn en neem de IJsselmeerdijk naar Edam. Even pauze voor een banaan en snel weer op weg. Nu is de wind spelbreker. Beurtelings komt ie voorlijk, dan weer dwars in. Snelheid tussen 32 en 35 km/u met hartslag 118, nog steeds aardig. Ik zie weinig fietsers, gek, het is toch mooi fietsweer. Op het IJsselmeer zijn tientallen zeiljachten aan het wedstrijdzeilen, heel opvallend. Overal zijn grote aantallen ganzen aan het fourageren.
In Edam ga ik voor het eerst even op het haventerrein kijken en eet mijn broodjes op. Op veel boten is volop activiteit, niet alleen op de wal voor onderhoud, maar ook op het water om boten klaar te maken voor een zeiltochtje. Zeilers zijn altijd geïnteresseerd in de Quest en de sfeer is vriendelijk.
Langzaam rij ik door het mooie Edam, moet wel, het wegdek is gruwelijk slecht. Veel mensen lopen op straat en kijken lachend om als ze me ontwaren. Een grote vrachtwagen met oplegger, hij heeft gegarandeerd voorrang, remt en laat me keurig voor gaan.
De koers is nu vrijwel tegen wind en de snelheid lijdt daar wel onder, met 31/32 km/u heb ik volkomen vrede. In de Beemster krijg ik weer paarden-rituelen. De eerste twee amazones lachen me vriendelijk toe en de passage verloopt zonder problemen. Even verder lopen een man en vrouw met twee paarden aan de leidsels. Het lijken me geroutineerde paardenmensen en ik besluit er met een lage snelheid langs te fietsen. Het voorste dier vindt het prima, het tweede niet. Het paard steigert, deinst op de achterbenen achteruit en komt heel dicht bij de Quest. Dan zakt het angstige dier door de achterhand en gaat als het ware op zijn kont zitten. Ik passeer het paard op 40 cm afstand en schrik me rot. Ik niet alleen. In mijn spiegel zie ik dat het dier vrij snel weer overeind is. Oops...
Op het eiland De Woude geef ik de webcam een zetje. Door de storm is ie een paar graden verdraaid.
Via Wormerveer fiets ik naar Krommenie en Uitgeest. Ik krijg de wind nu precies dwars in en dat zeilt lekker. Zonder veel inspanning rijdt het 37 km/u.
Op de Provinciale weg naar Castricum staat een enorme file. Er zijn twee kop-staart botsingen waar in totaal 12 auto's bij betrokken zijn. Een rechte weg, 100 km zicht, geen hinderlijke zon en prachtig nieuw wegdek. Zondagsrijders? In dit soort gevallen houdt niemand rekening met fietsers. Politie en ambulances racen over het fietspad als was het het Circuit van Zandvoort. Ter plekke van de botsingen is op twee plaatsen het fietspad geblokkeerd. Ik scharrel door de berm en ben om 16.00 uur weer thuis. Prachtige fietsdag.
100 km

Volendam en 2x lek

Vanmorgen ziet het weer er eindelijk fatsoenlijk, fietswaardig, uit. Het waait 3 Bft uit het zuidwesten, het is 8 gr. C. en zwaar bewolkt. Het regent niet, dat wordt om 16.00 uur verwacht. Het wordt een ritje naar Volendam.
Om 11.00 uur rij ik weg, blij dat ik na twee weken weer een keer in de Quest zit. Het gaat direct al lekker en even later praat ik met de pontbaas over de stremming op Tweede Kerstdag. Hij zegt dat het inderdaad niet mistig was, maar de kabel was gebroken. Ze hadden het bordje verkeerd om gezet ...
Met 35 tot 38 km/u bereik ik De Rijp. Het is winter en dan is het meestal een stuk rustiger in het historische dorpje met de nauwe hoofdstraat. Met hoge snelheid rij ik De Rijp uit en profiteer daarbij van de hoge Beemsterringdijk. Een automobilist blijft naast me rijden en zal op zijn snelheidsmeter zeker 50 km/u aflezen. Ik rij een tijdje 46 tot 47 km/u. Mijn hartslag gaat naar 145 slagen per minuut. Dat is in de winter rijkelijk hoog.
Het zonnetje schijnt waterig door de dunne bewolking en ik ontwaar in de verte een tweetal amazones. Zoals gebruikelijk, ik nader ze van achter, haal ik de snelheid eruit. De dames zien me niet aankomen en ik toeter maar eens. Ze kijken om en dan gebeurt er wat. Ze gaan eerst naar de rechterkant, maar besluiten dan de berm tussen het fietspad en de rijbaan te verkiezen. De paarden zijn angstig en lopen achteruit zelfs de rijbaan op. Daar staan ze stokstijf stil en blijven staan tot ik er langs ben. Eén rijbaan is volledig geblokkeerd, maar gelukkig komt er geen auto aan.
In Kwadijk neem ik de omweg via de noordelijke boerenroute, een mooie asfaltweg rijdt lekkerder dan het kapot gereden wegdek in Kwadijk. Ik merk dat mijn linker voorband lek is. De Quest op zijn zij en met een minuut of tien is de Primo Comet 1.5 verwisseld voor een Schwalbe Marathon Racer. Met de kleine Sigma Lambdajet pomp ik er 6 bar druk in. Door de slangverlenging kan de Quest op zijn zij blijven liggen en kan de druk prima worden afgelezen. Nou maar hopen dat er niet een tweede voorband lek raakt, meer reserve voorbanden zijn niet aan boord.
Ondanks dat het hartje winter is, nou ja winter, is het druk op de dijk in Volendam. Ik wordt weer van alle kanten gefotografeerd terwijl ik mijn broodje met vleessalade opeet.
Op de terugweg rij ik op de rijbaan en neem de vier voorrangsrotondes als was ik een auto. Op de tweede rotonde nadert een mevrouw in een rode Golf en rijdt de rotonde op terwijl dat domweg niet meer kan. Ik rem heel hard en scheld het ka.u.té wijf voor rotte vis uit. Ik probeer haar te achterhalen om mijn gram te spuien, maar hoewel ze wel de goede kant uitgaat, haal ik haar niet meer in.
Met de nieuwe linker voorband rijdt het merkbaar lichter. Wel bespeur ik weer het 'zingen' van de Racer op asfalt.
Ik rij even langs De Woude om de voorruit van de camera te poetsen. Er is veel troep tegenaan gewaaid en door de aanwezige verwarming opgedroogd. Het begint nu te spetteren, keurig volgens verwachting van 'windguru.cz'. Deze site is een aanrader.
Via de pont in Akersloot rij ik terug naar Castricum. In Castricum, nog maar een paar straten van huis, bespeur ik weer het kenmerkende logge sturen van de Quest. Opnieuw is de linker voorband lek. Ik kan met de langzaam leeg lopende band net thuis komen.
Een heerlijk middagje fietsen is ten einde.
78 km

Mistig...

Vandaag moeten de Kerst calorieën er aan geloven. Een ritje naar Volendam lijkt me wel wat. Buiten blijkt het te motregenen en is het met 2 gr. C. koud. Er is maar weinig wind die uit het Oosten komt. Na de lekke band in De Rijp heb ik de achterband niet verder opgepompt. Er blijkt maar 4.7 bar druk aanwezig. Ik pomp er 1.4 bar bij. Ook de beide voorbanden zitten tegen 6.0 bar en krijgen maar een klein zuchtje erbij.
Het eerste stuk naar de pont in Akersloot is het flink koud. Ik zal de volgende keer de balaclava opzetten. Kan ik nu ook doen, ik heb hem mee, maar laat het toch achterwege.
Bij de pont blijkt deze gestremd, wegens ...... mist!. Amme hoela, mist in het hoofd van de pontbaas die gisteravond waarschijnlijk de maat niet heeft weten te houden. Zwak verhaal, het zicht is 5 tot 8 km.
Dat dwingt me via Alkmaar te rijden. Langs de vaart richting Stompetoren kijk ik met veel belangstelling naar de vele boerderijen. Uiteraard wordt dit veroorzaakt door de boerderij die we nu zelf in De Woude aan het bouwen zijn.
Doorrijden tot Volendam lukt niet meer, ik wil op tijd thuis zijn om met het gezin nog naar Heiloo te gaan. Bij Noord-Beemster sla ik rechtsaf richting Midden-Beemster om vervolgens via De Rijp nog even naar De Woude te rijden. Ik experimenteer wat met panoramafoto's en ik maak een nieuwe serie. Helaas is het al zo donker dat enkele foto's maar met 1/8 sec worden gemaakt. Niet alles is nu scherp.
Via Krommenie en Uitgeest rij ik naar huis. Snelheden tijdens deze rit tussen 30 en 38 km/u.
63 km. Totaal nu de 7000 km gepasseerd.

Conditie ...

Deze week bespeur ik dat mijn conditie een flink stuk slechter is dan ik gewend ben. Na het omhoog lopen van een trap sta ik te hijgen. In het zwembad kan ik mijn trimmaten niet meer bijbenen. Mijn vrouw denkt dat ik een griepje ga krijgen. Ik zoek het eerder in een combinatie van te laat naar bed gaan, een glas wijn meer dan goed is, te hoog lichaamsgewicht en wat veel hooi op mijn vork.
Al die zaken krijgen wat aandacht en dan zal het wel weer goed komen. Uiteraard eist de bouw van onze stolp nogal wat aandacht, maar dat is plezierig.

Vanmiddag rij ik naar De Woude via Uitgeest. Vlak voor het station komen twee meisjes op pony's in mijn richting. Pony's schrikken meestal niet van de Quest maar ik haal de snelheid er toch maar uit, je weet nooit. Vlak bij de voorste pony beoordeelt het lieve dier mij toch als een gevaar. De viervoeter gaat rechtsomkeert maar het meisje dwingt hem direct weer in de goede richting. De pony is nog niet gerust en neemt opnieuw de benen. Met een zwierige manoeuvre springt het meisje van de pony en aan de leidsels wil het kleine paardje wel voorbij dat gele gevaar.

Het fietsen gaat toch wel goed. De snelheid tegen wind, het waait Bft 3 uit het oosten en de temperatuur is 6 gr. C., is met 33 km/u en hartslag 118 niet slecht. Voor de wind wordt dit 38 km/u. Zomers gaat het zeker 5 km harder, maar voor de winter is het niet slecht.

Weer paardenleed

Ik fiets vanochtend naar De Woude. Het is met 7 gr. C. fris. Gelukkig is de vele regen van gisteren verdwenen. De wind is met 4 Bft uit het westen geen probleem. Ik fiets momenteel met een dunne lange broek, een zweethemd en daarover een dun hemd met lange mouwen. Daarover draag ik het Newline hesje. De eerste kilometers heb ik nog een fleece sjaaltje om. De Hotronic voetverwarming maakt de hele verdere winter een vast onderdeel uit van de uitrusting. Standaard heb in nu de schuimkap op de fiets.
Op de provinciale weg van Castricum naar Uitgeest zie ik voor het eerst 4 paarden oversteken naar het fietspad. Twee komen er naar me toe, twee gaan dezelfde richting op als ik. Al van grote afstand, ik minder snelheid tot minder dan 10 km/u, draait één paard zich abrupt om en draaft voor me uit. Het tweede paard vind het niet leuk, maar laat zich met enige moeite in de gewenste richting sturen.
Ik fiets achter het weg dravende dier aan. Dat gaat nog harder lopen en ik hoor de ruiterse in paniek roepen 'niet doen, niet doen'. Ik weet niet of dat voor mij of voor haar paard bedoeld is. Ze schreeuwt me toe dat ze wel vooruit gaat. Ik roep haar toe dat ze beter kan inhouden, Uitgeest is nog ver. Dat lukt haar en de tweede horde is genomen.
Op naar het tweede tweetal. Hier dezelfde taferelen. Zo gauw de omkijkende paarden me zien gaan ze er vandoor. De edele viervoeters worden tot stoppen gedwongen en schichtig naar mij kijkend passeer ik. Het wordt tijd dat die manege een cursus 'vertrouwd worden met de Quest' gaat organiseren. Ik doe wel weer mee.
Nog steeds vliegen vele duizenden kieviten doelloos rond. Ze hebben nog geen benul dat het tijd wordt richting zuid te koersen. Dit loopt niet goed af, als de vorst invalt is het eten snel op of onbereikbaar.
Het fietsen voelt lekker aan al zijn de snelheden die ik in de zomer bereik echt een stuk hoger. Fiets ik zomers met hartslag 120 rond de 40 km/u, nu is met hartslag 120 37 km het maximum. Dat scheelt wel 3 km/u.
Op De Woude maak ik op de bouwplaats een paar foto's en dreig een flinke bui op mijn kop te krijgen. Mijn aanstaande buren bieden me koffie aan, heerlijk. De Quest zet ik met zijn neus in de richting van de wind zodat ie rechtop blijft staan.
Via de pont in Akersloot ben ik snel weer thuis.
33 km

Enthousiaste bezoeker

Vanmorgen komt Henk Kaatee langs. Henk heeft een Taifun en forenst tussen Beverwijk en Heerhugowaard. In de winter is dat meestal geen pretje, reden waarom hij al een tijd kijkt naar een Velomobiel. De lange wachtlijst van Velomobiel.nl, hij staat er al op, fleurt hem niet op. Hij heeft mij daar op enkele plaatsen met meerdere sterretjes gezien. Op zijn zoektocht heeft ie gekeken naar de Sunrider en de WAW. In de WAW krijgt hij claustrofobie. Met 1.92 mtr en een flink postuur is de WAW veel te nauw.
Het regent pijpenstelen en ik haal de Quest uit zijn slaapplaats en zet hem in de benedenkamer. Wij kletsen wat af en de Quest wordt grondig bekeken. Henk klimt erin en hij blijkt iets te krap te zitten. Het verwijderen van de ibiliet blokjes bij de schouders geeft voldoende ruimte. Ik maak een paar foto's, therapeutisch te gebruiken als de wachttijd tot depressies zou leiden :).
Henk ziet de Quest wel zitten.... het kan zomaar zijn dat ie straks één van de bieders is op de 153 die maart komend jaar wordt opgevolgd door de naar alle waarschijnlijkheid 194.

Rondje De Rijp Spijkerboor

Vanmiddag eindelijk weer eens goed fietsweer. Voor het eerst deze winter gaan de Hotronic verwarmingszooltjes weer in mijn schoenen. Op stand 2 geven ze precies genoeg warmte. Eerst fiets ik via de pont in Akersloot naar de bouwplaats op De Woude. De webcam heeft last van condens en dat moet natuurlijk opgelost worden. Een beetje link is het wel, met Sidi fietsschoenen op een aluminium trapje is niet echt veilig. Het gaat prima en de beelden zijn daarna uitstekend.
In De Rijp zijn midwinterfeesten met een levend Dickens straattheater aan de gang. Het is er zo gigantisch druk dat er geen doorkomen aan is. Dan maar een andere route, het is toch een toertochtje. Ik verlaat De Rijp om richting Spijkerboor te gaan. Daar sla ik rechtsaf om naar Oost- en West-Graftdijk te rijden. De wind is al weer aan het oppijpen. Racefietsers rijden niet harder dan 28 km/u. Niet dat ik veel harder ga, rond 33 km/u, maar inhalen gaat zo toch makkelijk. Opnieuw rij ik langs De Woude om even later in Wormerveer rechtsaf te slaan naar Krommenie. Daar is het fietspad bij het station nog steeds opgebroken. Zin om terug te rijden heb ik niet, daarom maar linksaf naar Assendelft. Via de Communicatieweg kan er dan naar Beverwijk en Heemskerk naar Castricum worden gekoerst. Te vroeg sla ik rechtsaf en kom in een enorme nieuwbouwwijk uit, daar wil je toch niet wonen! Terug dan maar en een paar kilometer verder blijkt de vertrouwde Communicatieweg op dezelfde plek te liggen.
Het fietspad is slecht en er zijn forse niveau verschillen tussen de betonplaten. In Heemskerk langs de Alkmaarderstraatweg gaat het gas er even op en met 40 km/u vlieg ik naar Castricum. In de verte ontwaar ik een ouder echtpaar die met twee paarden op het fietspad lopen. Ze zijn zo druk in de weer met de paarden dat ze me totaal niet zien. 20 meter voor ik bij ze ben stop ik en wacht op de dingen die komen gaan. Pas dan zien ze het 'gevaar'. De paarden zijn schichtig en willen met moeite langslopen. De dieren blijven me strak aankijken en uiteindelijk gaat het goed. Man en vrouw bedanken me ik kan de laatste kilometers afleggen.
Halverwege blijkt mijn accu leeg te zijn. Zin om de vervangende accu te plaatsen heb ik niet. Nu merk ik hoe lastig het is om geen claxon te hebben. Achter fietsers moet je nu vrijwel tot stilstand komen alvorens zij de normale bel horen.
55 km

Testen op wielerbaan

Vanmiddag houdt Elan op de wielerbaan in Alkmaar een testmiddag. Het waait hard en de Quest blijft in zijn nachtleger. Met de auto is het maar tien minuten. Er is een tiental fietsers actief, opvallend weinig. Ik zie Hans Wessels en Daniëlle vd W. Guus van Schoot rijdt rond op een Razz-Fazz. Tot mijn verrassing is ook Bart van Craswijk van de partij. Hij is met zijn Mango gekomen en heeft niet veel last van de harde wind gehad.
Er wordt volop getest. Er zijn verschillende fietsen, waaronder een 'normale' carbon baanfiets, uitgerust met SRM meters. Hans van Vught van Elan legt me uit dat deze SRM meters feitelijk krachtopnemers zijn die de trapkracht in Watts, de snelheid, de cadans en de hartslag vastleggen.
Er wordt driftig gesleuteld met verschillende wielen en banden. Dan wordt er weer een aantal ronden gereden. Vervolgens wordt er een staartpunt gemonteerd en begint het testrijden opnieuw. Zelfs het effect van een normale valhelm versus een geavanceerde stroomlijnhelm wordt gemeten. Hans Wessels verbaast zich over het grote verschil zonder en met stroomlijnpunt.
Hans vraagt me wat foto's te maken. Da's best lastig met de compactcamera van Hans, een Sony Cybershot. De foto komt een halve seconde nadat ik de sluiterknop bedien. Hans zet de afstandmeting vast en nu gaat het beter. Ik schiet veel foto's maar zonder zelfs maar een zoeker, je kunt alleen maar op het LCD schermpje kijken, is het nog steeds lastig. Uiteindelijk lukken er wel een aantal opnamen. De rest kan Hans makkelijk weggooien, het is tenslotte digitaal.

Keramische wiellagers, nogmaals

Eén van de lezers van mijn weblog noemt een webpagina waar e.e.a. over de werkelijke 'winst' van keramische wiellagers staat. De winst bij een racefiets met 28" wielen is zegge en schrijven 0,73 Watt ofwel 0,26% bij een vermogen van 285 Watt.
In een Velomobiel worden deze verschillen wel groter, er zijn nu eenmaal 3 wielen en geen 2. Ook de diameter van alle wielen is een stuk kleiner waardoor er bij een gegeven snelheid meer omwentelingen worden gemaakt.
Al met al zal het bij een Quest 1,5 Watt opleveren, niet veel maar wel voldoende voor 'tussen de oren'.
http://www.fietsica.be/naven_en_lagers.htm

Auto in de Markervaart

Vanmorgen een spannende gebeurtenis, de eerste paal van onze nieuwe stolpboerderij wordt geslagen. Met recht een mijlpaal. Na de eerste vijf palen vertrekken we van de bouwplaats.
Vanmiddag plak ik eerst de gisteren lek geraakte achterband. Ik pomp de binnenband op terwijl hij nog in de buitenband zit. Direct zie ik een steentje uit de buitenband steken. Bij het verwijderen daarvan ontsnapt meteen veel lucht.
Het loopvlak van de Schwalbe Marathon Racer is nog net niet afgesleten. In de zomer kan de band zeker nog een paar duizend kilometer mee. Nu laat ik de nieuwe band er op zitten en de bijna versleten band vouw ik weer op om als reserveband te dienen.
Om kwart over twee rij ik nog een keer, nu met de Quest naar De Woude. Op de N246 is het fietspad volledig geblokkeerd door twee kraanwagens. Er is een bestelauto te water geraakt en de beide kraanwagens trekken tegelijk om de ongelukkige besteller weer op het droge te krijgen.

Volendam en lekke band

Vandaag eindelijk weer eens echt mooi fietsweer. Gisteren waaide 'de stront van de dijk'. De nu toch nog vrij krachtige wind komt uit het zuidwesten. De temperatuur is een graad of 13, belachelijk hoog voor de tijd van het jaar. Het is volop zon en het zicht is vrijwel onbeperkt. Alle ingrediënten voor een lekker tochtje zijn aanwezig.
De rit gaat naar Volendam. Traditioneel via de pont in Akersloot waar het heel druk is. De pont is net vol geladen als ik aankom en er moet een ronde gewacht worden. Zolang het kan blijft de kap erop, lekker warm. Ik mag direct daarna mee, in de zijde van de pont neem ik 'geen ruimte' in.
Naar West-Graftdijk is het makkelijk om rond 38 km/u te rijden, de Schermer duik ik in met 46 km/u om dit tot aan De Rijp te blijven rijden. Dat stuk is de wind iets achterlijker en dat helpt natuurlijk. In De Rijp is het druk en gaat het langzaam, ik zie meerdere zwarte pieten en zij reageren enthousiast op de Quest.
Ik geniet van het lange stuk door De Beemster. Heerlijk fietsen over een mooi breed fietspad.
In Kwadijk neem ik de omweg via een mooie landelijke route. Opvallend zijn de duizenden eenden die op de weilanden zijn neergestreken. In de lucht vliegen nog eens duizenden kieviten schijnbaar doelloos rond. Ze hebben door het veel te warme weer nog steeds de koers naar het zuiden niet verlegd. De weilanden zijn nog onrealistisch groen en het gras groeit gewoon door.
Buiten Kwadijk komt een ruiter aanstappen, ja dit keer een heer. Zijn edele viervoeter voelt zich bedreigd en deinst 15 meter achteruit. Ik sta stil en wacht tot de ruiter zijn paard weet uit te leggen dat er echt niks aan de hand is. Dat duurt even en de man bedankt me voor mijn geduld.
Anderhalf uur na vertrek van huis sta ik op de dijk van Volendam. Er zijn nog steeds toeristen en de Volendammers genieten ook van het mooie weer. Ik laat de kap erop en met mijn zwarte Apple pet zit ik zo diep in de Quest dat verschillende mensen me pas heel laat zien en zeggen:'D'r zit iemand in'.
Ik eet onderdeks een banaan en ga de dijk weer op.
In De Rijp voel ik plotseling de Quest dweilen, een lekke achterband. Dit is de eerste lekke achterband met deze fiets in 6750 km. Niet gek voor een Schwalbe Marathon racer. De altijd voor dit doel in de fiets aanwezige kunststof kniebeschermer pak ik achter uit de Quest en kantel de Quest 45 graden. Het verwijderen van het wieldoekje en de kapotte binnen/buitenband combinatie gaat moeilijk. Kennelijk is de nieuw aangebrachte M8 bout in de achteras langer. Ik moet de nieuwe band met de hand helemaal in de wielkast langs de bout geleiden.
Een vriendelijke mevrouw vraagt of ik een 'echte' pomp nodig heb. Hoeft niet, de Sigma Lambdajet pompt zonder veel moeite tot 10 bar. Ik laat het bij 6 bar en vervolg na een kwartier mijn weg.
In De Rijp kijkt een automobilist niet goed en hoewel hij moet en ook kan stoppen, doet ie het niet. Hij rijdt me bijna klem tegen een huis en ik mopper wat tegen de bestuurder.
Datzelfde gebeurt even later ook met twee fietsende dames. Ze zien me totaal niet ondanks dat er zich niks tussen hen en mij bevindt. De claxon biedt uitkomst en de dames schrikken zich wild. Ze zijn juist op tijd weer op hun eigen weghelft.
78 km. Totaal nu 6775 km.

Ronde De Woude en Beemster

Vanmorgen regent het. Het KNMI belooft vanmiddag mooi droog, helder, maar fris weer. De banden van de Quest hebben al meer dan een maand geen aandacht gehad. Het verlies aan druk is beperkt, er is in vier weken een halve bar verdwenen. Ze krijgen er alledrie wat bij, de voorbanden tot 6.3, de achterband tot 6.1 bar.
Om twee uur ga ik op pad om via de pont bij Akersloot eerst naar De Woude te rijden. De stolp is op het grondvlak uitgezet en ik wil het nog even op me laten inwerken.
Direct na de pont zie ik een witte Mango aankomen, dat moet Kees van Hattem zijn. Kees seint met zijn lichten en we stoppen naast elkaar. Kees heeft de keramische lagers opgezocht op de site van SKF, ze zijn dus niet alleen voor de Nuon Solar Challenge gemaakt. Tijdens deze monstertocht met zonneauto's door Australië hadden alle auto's deze keramische lagers.

De pontbaas herkent me en de overtocht is gratis, mits er volgend jaar een uitgebreid abonnement komt. Na het maken van wat foto's vervolg ik mijn weg naar Beemster. De aannemer gaat onderzoeken of er in plaats van een stalen vierkant een eikenhouten vierkant in kan komen. Om een beeld te krijgen hoe zoiets eruit ziet rij ik naar de Beemster waar aan de Jisperweg 2 een schitterende boerderij gebouwd wordt. Het grote vierkant staat al fier overeind en is inderdaad bijzonder imposant.
Het wordt nu koud en ik trek een jasje met lange mouwen aan, de kap kan dan onderdeks blijven. Jisperweg 2 is bijna aan de noordgrens van de Beemster en ik kan dan ook de mooie Westdijk naar Jisp nemen. De zon staat al laag en zorgt voor prachtige tegenlicht beelden door de duizenden rietpluimen.
Via De Rijp en West-Graftdijk gaat het naar de pont bij Akersloot. Op het talud van de Kogerpolderbrug stop ik om een plaatje te schieten van de ondergaande zon boven het Alkmaardermeer. Het is prachtig helder en de beelden zijn glashelder en kleurrijk.
Ik krijg wat koude voeten, de Hotronic elektrische verwarming moet maar weer van stal worden gehaald. Onder de douche jeuken mijn tenen flink, een teken dat ze koud zijn geweest.
52 km

Keramische wiellagers

Vandaag kreeg ik via collega Hans Snijder een setje keramische wiellagers in handen. Het verschil tussen deze lagers en de standaard stalen kogellagers is heel groot. De stalen kogellagers hebben een duidelijk voelbare weerstand. De keramische lagers zijn vrijwel weerstandloos en draaien in de hand superlicht.
Nu zullen de verschillen in werkelijkheid betrekkelijk gering zijn, maar een feit is wel dat een test van 2 wielen met de beide lagertypen een groot verschil laten zien als je ze vrij draaiend een precies gelijke versnelling geeft. Het wiel met de stalen lagers staat na een bepaalde tijd stil, het wiel met het keramische lager draait bijna 3x zo lang.
De kosten zijn beperkt, ik betaal rond 20 euro per stuk voor de voorwiellagers (6001), een tientje meer voor het achterwiel. Dit is een 'overzichtelijke' investering voor een goed gevoel tussen de oren :).

Na 3 weken weer in de Quest

Gisteren had het KNMI een waarschuwing van Bft 8 uitgegeven. Hoewel de hardste wind pas in de avond zou langskomen, vertrouw ik het niet en laat de Quest in zijn hok. De kustprovincies krijgen altijd de meeste wind, het IJsselmeer meestal één Bft minder en de provincies in het binnenland nog minder wind. Dit betekent dat je met een Velomobiel in het binnenland vrijwel altijd kunt rijden, terwijl je aan de kust, zeker op de hogere dijkwegen, vaker niet kunt rijden.
Vanmorgen waait het nog 28 knopen, 7 Bft met uitschieters tot 80 km/u. Ik wacht het maar even af. Vanmiddag om 15.30 uur waait het 24 knopen, ik wil beslist een stukje rijden. Buienradar.nl voorspelt me dat ik in ieder geval enkele buien op mijn kop zal krijgen. Nou dat klopt. Ik ben nog niet onder de luifel van ons huis weg of de eerste bui roffelt al op de Quest, zelfs hagelstenen voel ik duidelijk. In de bebouwde kom gaat het prima, op de ruimte voel ik dat de wind de Quest stevig bij zijn lurven pakt. Ik ga richting Uitgeest en fiets 34 km/u. Van mijn kuitprobleem heb ik nu totaal geen hinder. Ik doe het ook wel erg rustig aan. Pas voorbij Uitgeest verhoog ik de snelheid tot 40 km/u, nog steeds geen probleem. Ik geniet van het ontspannen fietsen in de knusse Quest onder de schuimkap. De binnenverlichting is aan en de gekleurde lampjes van de Wilma verlichting verhogen de feestvreugde.
Ik moet om uiterlijk 17.00 uur bij een etentje met de vrijwilligers van onze haven zijn. Daarom sla ik voor Krommenie af naar rechts en ga over de Lagendijk richting Beverwijk. Langs het fort slingert de dijk richting het Noordzeekanaal. De wind komt nu van rechtsvoor in en ik wordt weer getrakteerd op een pittige bui. Met de klep van mijn pet schuin op de kap is het uitstekend te doen.
Ik neem de Communicatieweg richting Beverwijk/Heemskerk en klim tegen het talud van de A9 op. Ik passeer verschillende fietsers die tegen de harde wind op knokken. Hoewel ik er mijn gemak van neem, kan ik toch makkelijk 28 km/u rijden, zeker 2x zo snel als de normale fietsers.
Door Heemskerk en Castricum rijd ik in de beschutting van veel bomen naar huis.
23 km

Het wordt beter

Even een update. Het begin van de week flink hinder van de kuit gehad. Woensdag bel ik de fysiotherapeut, het begint me te vervelen. De fysiotherapeut is er niet en zijn antwoordmachine belooft me terug te bellen. Donderdagochtend is de pijn een heel stuk minder en ik kan zowaar mijn hele voet afrollen. Da's een hele verademing.
De fysio belt me donderdag terug en geeft college over het grotere risico op chronische letsels bij zware belasting, dit in combinatie met het beperkte herstellend vermogen van een ouder wordend lichaam. Geen fijn verhaal. Ik vertel hem dat het gelukkig al beter gaat en ik mag langs komen als het echt nodig is.
Donderdagavond is mijn vaste zwemavond. Ik ga er wel heen, maar neem geen deel aan de training. Ik poedel wat heen en weer, heel prettig.
Vanochtend wil ik een stukje gaan fietsen in de Quest. Het waait NW 5 - 6 en de er zijn waarschuwingen van kracht van Bft 8. Het KNMI waarschuwt dat er drukkers tot 80 km per uur tussen zullen zitten. Ik kijk het maar even aan en laat de Quest in zijn hok.

Gekwetste kuitspier

Ik tik dit bericht met mijn rechterbeen op een bankje met een kussentje eronder. Niet mijn gebruikelijke positie. Wat is er aan de hand?
Donderdag twee weken geleden heb ik tijdens een zwemtraining met zwemvliezen een forse kramp gekregen. Zo erg dat ik de drijvende baanscheidingslijn nodig had om boven water te blijven. Na het zwemmen bleef de kramp als een zeurende pijn op de achtergrond, ook de week erna. Fietsen ging verrassend genoeg nog prima.... tot afgelopen zondag. Vanaf zondag is de pijn steeds hinderlijker geworden en het lopen gaat nog slechts als een trekkebeen. Spierpijn wordt meestal na een paar dagen minder, tot nu toe alleen maar beroerder. Mijn vrouw vreest een embolie, ik had eerder een dubbele longembolie, en ze staat erop dat ik naar de huisarts ga. Ik ben normaal niet zo gedwee maar gerust ben ik er ook niet op. Daarom toch maar even langs de huisarts. Deze stelt me gerust, de bloedsomloop is in orde. Als ie mij bij de kuit pakt ervaar ik dat als een echte kuitenbijter, ik ga door de grond. De conclusie is dat ik de diepe kuitspier heb gekwetst. Gaat vanzelf weer over, mits ik de belasting maar beperk.
Daarom even geen fietsen en zwemmen. Oervervelend, maar het is helaas niet anders.

Winderig ritje

Vanmorgen waait het windkracht 5 tot 6. Ik ga even naar De Woude om met twee nieuwe buren te overleggen over de bouw van de boerderij. Eerst monteer ik de beide spiegels weer. Dat gaat super makkelijk met een ratelringsleutel van Beta. Het verschil met een normale ratelringsleutel is dat de kop van de ring naar twee kanten kan zwenken. Zo kun je eenvoudig onder een hoek werken, perfect.
Voor de wind naar Uitgeest gaat het heel makkelijk. Zonder al te veel inspanning bereik ik 50 km/u. Op het stuk langs de Markervaart is het flink lastiger. De wind 'plukt' merkbaar aan de Quest en vooral op bruggen is het goed opletten geblazen. Ik moet wat verstellen aan de schroef op het stuur om de voorderailleur beter naar het 55-tands grote voorblad te laten schakelen.
Na De Woude ga ik terug naar huis via de pont in Akersloot, althans dat is het voornemen. Na een pittige trap tegen de harde wind in blijkt de pont gestremd te zijn. Via Alkmaar en Heiloo is waarschijnlijk de kortste weg, maar dat is geen leuke route. Dan maar weer terug langs De Woude, Krommenie en Uitgeest. Het fietsen voor de ruime wind langs de Markervaart gaat feestelijk snel. Ik kom twee achter elkaar aan rijdende Questen tegen. Ik rij zo hard dat ik nog wel tijd heb om te claxonneren, maar ik herken de beide bestuurders niet.
Van Krommenie naar Uitgeest fiets ik 35 km/u. Op het stuk naar Castricum krijg ik een heel hard werkende wielrenner in het vizier. Ik zet wat aan en met 38 km/u loop ik snel op hem in. Ondanks zijn harde werken rijdt hij zeker nog geen 30 km/u.
In Castricum komt een Ford Ka van links en.... kijkt totaal niet naar rechts. Ik heb het plan om de rotonde via de rijbaan te nemen. Om te voorkomen dat de Ka me aan barrels rijdt, weet ik met een ruk naar rechts het fietspad te bereiken. Ik toeter als een bezetene. Even later komt de Ford me voorbij. Ik toeter nog eens en wijs met twee vingers naar mijn ogen, 'uitkijken oetlul'.
50 km

Nette pak of niet?

Vandaag moet ik in het pak naar Amsterdam. Een dag in het kader van de Experience Economy. Ik bezoek Oger, een heel chique kledingzaak in de PC-Hooftstraat. Daar wil je niet in een suffig kloffie binnenstappen.
Een dag in Amsterdam met de auto is onhandig en duur. Te voet naar de trein, vervolgens naar Amsterdam en dan met de tram naar oud-zuid. Ook niet aantrekkelijk. Ik heb toch een snelle fiets?
Mijn vrouw vindt het, zacht gezegd, maar niks. 'Mijn mooie overhemd zal gruwelijk kreuken'. Ik zet toch door en pak om half acht mijn nette kleding in de Quest. Het overhemd en mijn kolbert kan aan een hanger keurig worden opgehangen aan de aluminium ophanging van de wielkast en het stoeltje. Broek en schoenen kunnen naast en achter me liggen. Om vijf over half acht rij ik weg. Pas in Uitgeest kom ik erachter dat ik mijn beide spiegels mis. Na de wedstrijd Lelystad - Enkhuizen - Lelystad heb ik ze niet opnieuw gemonteerd. Dom dom, in Amsterdam is het wel een voorwaarde om veilig te rijden. Ik ga toch maar door. Niet harder dan 36 km/u, het is nu niet prettig om door en door bezweet aan te komen.
Binnen drie kwartier rij ik de pont over het Noordzeekanaal op. Al om 9.10 uur parkeer ik de Quest voor de deur van het Collegehotel aan de Roelof Hartstraat. Ik kleed me binnen om en ben even later weer 'het heertje'.
Ik zet de Quest achter slot en grendel in de garage van het hotel en loop weer naar binnen. Daar gaat het gesprek over een 'gele banaan' die even eerder voor het hotel is gespot. Als ik zeg dat ik de bestuurder ben zie ik veel ongelovige gezichten. In ieder geval een goede binnenkomer.
Na een prettige dag in de stad kleed ik me weer om en neem in wielrenkleding afscheid van o.m. de mensen van Oger.
Om half zeven is het al bijna donker en het is uiteraard heel druk in de stad. Ik ken de weg uitstekend en met een goed kwartier sta ik al bij de pont. Op de pont val ik in slaap en schrik pas wakker als de pont wat hard tegen de remming aan de overkant vaart.
Net als vanmorgen heb ik weer plezier van mijn 12 Watt Lupine Wilma verlichting. In het stikkedonker kan ik 40 km per uur rijden en de weg voor me baadt in het licht.
Om vijf voor acht ben ik thuis, zeer tevreden over de prettige dag en het heerlijke ritje in de Quest.
65 km

9e bij Lelystad - Enkhuizen - Lelystad

Gisteren besloot ik om ondanks de knieproblemen toch de wedstrijd Lelystad - Enkhuizen - Lelystad (LEL) te rijden. Vorige week zondag had ik totaal geen probleem met de bijna 150 km toertocht naar Woerden op en neer.
Vanmorgen eerst de rechterpedaal weer vast gezet en de verdere voorbereidingen voor de wedstrijd getroffen. De beide spiegels demonteer ik. De normale uitrusting blijft aan boord. Het zijn eigenlijk twee lange rechte stukken van 25.5 km met een keerpunt. Ik laat dan ook de accu en de Ventisit vloermatten, alsmede het gereedschap en de reservebanden gewoon aan boord.
Om kwart voor een arriveer ik bij de parkeerplaats in Lelystad van waar de start plaats zal vinden. Alle bekende gezichten zijn er of arriveren even later. Het deelnemersveld bestaat uit 30 liggers, grotendeels Velomobielen.
Ik mag van starter Jan Limburg om 13.42 uur van start. Prima tijd, ik kan dan nog wat eten en drinken. Ik kleed me om en doe de hartslagmeterband om. Even later zal blijken dat het ding niet werkt, vervelend omdat ik nu niet weet hoe ik mezelf belast. Hoe dan ook, de meter doet het niet en ik zal zonder moeten rijden.
De wind is zuidwest kracht 5 en het begin van de wedstrijd heb ik de wind in de rug. Ik wordt weggeschoten en na de eerste gemene bocht accelereer ik tot 53 km/u. Na de eerste flauwe bocht in de dijk komt de wind iets van links in en de snelheid daalt tot 50 km/u. Dat kan ik de hele weg naar het keerpunt volhouden. De allerslechtste stukken dijk zijn opnieuw geasfalteerd en hoewel ik op een mooi glad wegdek zeker enkele kilometers per uur sneller kan rijden, gaat het uitstekend.
Het gevreesde dribbelen komt nu vrijwel niet voor, met een bandenspanning van net 6.0 bar blijft alles prima in de hand.
Vlak voor het keerpunt is het fietspad door werkzaamheden versmald en een tegenligger haalt de snelheid er flink uit.
Op het keerpunt gebaart Theo van Andel druk. Ik snap niet wat ie bedoelt en ik rij hem voorbij. Theo rent achter me aan en roept dat ik zo tientallen meters te veel rij. Het is niet anders. Theo pakt me op en zet me weer in de goede richting.
Nu krijg ik de volle wind schuin recht voorin. Achter de vangrail kan ik nog 48 km/u per uur rijden. Even later steek ik het dijklichaam weer over en aan de lijzijde van de dijk komt er 44 km/u op de snelheidsmeter. Naarmate de wedstrijd vordert gaat de snelheid er steeds verder uit. Ik probeer 40 km/u te blijven rijden. Dat lukt een tijd, maar dan kom ik steeds meer in de wind te rijden. Op de slechtste stukken kan ik niet harder dan 36 km/u. Ik haal steeds deelnemers in en wordt uiteindelijk alleen door Xander Niesing ingehaald. De rechterknie wordt licht pijnlijk, maar het blijft doenlijk.
De laatste 5 kilometer zijn ontzettend zwaar, maar ik kan de finish al zien en dat geeft de burger moed. Ik haal nog een WAW in en uiteindelijk finish ik in 1.12.21. Gemiddeld is dat 42,3 km/u.
Ik blijk op de seconde precies even snel gereden te hebben als Harry Lieben, winnaar van de tijdrit op Texel. Ik heb ruim een halve minuut verloren op Guus van Schoot. Ik heb zelfs sneller gereden dan Bastiaan Welmers. Ik ben tevreden.
Ik heb 16 minuten sneller gereden dan 2 jaar geleden in de Mango. Toen reed ik gemiddeld 35,6 km/u. In 2004 zou ik met mijn tijd van vandaag 6e zijn geworden, vorig jaar zelfs 4e. Kennelijk zijn de condities vandaag beter of het deelnemersveld is sterker dan in de twee vorige edities.
De winnaar vandaag wordt Hans Wessels met 57.40. Ymte Sybrandy wordt tweede.
Na de wedstrijd praten we nog wat na. Het begint te regenen en dat is het startsein om de Quest weer in te laden en via Enkhuizen naar huis te rijden.

Met ALF (Amsterdamse liggers) koud rondje fietsen

Gisteren heb ik de nieuwe pedaalassen gemonteerd. Ik twijfel nog even of het rechter pedaal wel vast genoeg is aangedraaid, maar denk dat het wel OK is. Vandaag zal blijken dat dat niet zo is. Straks meer hierover.
Om kwart over 8 zit ik in de fiets. Het is 5 gr. C. en mistig. Ik zet de schuimkap erop en heb de lange broek aan. Met 35 tot 38 km/u gaat het op Zaandam aan. Natuurlijk vaart de pont net weg en ik blijf rondjes rijden om warm te blijven.
Al om even na half 10 sta ik op het Museumplein en ben de eerste ligger. Even later druppelen de andere vaste waarden binnen. Erik Miedema, Arnold en Marieke Ligtvoet, Ben Wiggers, Jules en Elly Boetekees, Mark-Jan Bastian, Björn Willemsen en Leonie Berkhout en Bert Gazendam.
Op het Museumplein is het mistig, erg winderig en daardoor heel koud. Ik trek een shirt met lange mouwen aan en daarover nog een winddicht jasje. Ik wordt maar niet lekker warm en ga met al deze kleding aan onderweg. Ik laat de schuimkap onderdeks, het rijden in een groep met de kap op vind ik vervelend.
Anti-democratisch wordt besloten om langs de Amstel zuidwaarts te gaan rijden, altijd een mooi stuk fietsen. Veel wegen zijn al afgezet voor de Marathon van Amsterdam, maar de politie is ons welgezind en laat ons er enkele keren langs. Het is druk langs de Amstel, veel fietsers, hardlopers en ook het autoverkeer is volop van de partij. Op het water veel roeiers, met de vele schitterende buitenplaatsen een chique omgeving.
De snelheid ligt rond de 25 tot 28 km/u, de bijbehorende hartslag ergens tussen 78 en 88. De inspanning is vrijwel nihil en alle kleding, 4 lagen in totaal, blijft aan. Verschillende fietsers zijn te licht in de kleren, zij geloofden het weerbericht. Erik is zeker te koud gekleed. Ik bied hem mijn Newline winddichte hesje aan. Hij is er de hele dag blij mee.
In het plaatsje De Hoef gaan we al om 11.30 uur aan de pannenkoeken. Ik kies voor de banaan-gember variant, heerlijk.
Wij blijven langs het water, hier Kromme Mijdrecht geheten, en rijden naar Kamerik, vlak bij Woerden. Leonie moppert volop op de versnellingsnaaf in haar Mango. De kabel is te lang en ze trapt af en toe loos. Da's vervelend, met een knieprothese moet je de knie geleidelijk belasten en de GVD's zijn niet van de lucht.
Voorbij Kamerik is Leonie het zat. Bert ' krijgt opdracht' om de naaf te repareren. Dat kost heel veel tijd en lukt uiteindelijk niet. De kabel is te lang en Bert en Ben gaan op zoek naar een kniptang. De Leatherman die ik in mijn gereedschapstas heb doet goede diensten. Zo goed dat Bert de Leatherman als nieuwe oogst beschouwt en 'm in zijn gereedschapstas opbergt. Niet gelukt Bert :).
Het plan om een lus via Haarzuilens te rijden kan niet meer uitgevoerd worden en we gaan richting Wilnis. Arnold en Marieke nodigen ons uit op de koffie en we warmen lekker door. Om precies 16.00 uur komt de zon voor het eerst in beeld. Het wordt nu een stuk aangenamer en om 16.30 uur gaat de steeds kleiner wordende groep fietsers richting Amsterdam-Zuid. Met Leonie, Bert en Björn rijden we snel door de stad en om 17.00 uur kan ik direct de pont over het Noordzeekanaal oprijden. Da's wel heel snel de stad doorcrossen.
De pont vertrekt onmiddellijk. In Zaandam gaat het gas er weer op en met 40 tot 42 km/u kan ik een comfortabel tempo aanhouden.
Ik begin een hinderlijk tikkend geluid te horen onderin de fiets. Zou dat niet toch de pedaal zijn? Ik zie evenwel niks dat daarop wijst. Bij Uitgeest wordt het tikken steeds luider en lijkt het alsof het plaatje onder mijn schoen los gaat zitten. Om kwart voor zes ben ik thuis.
Na het uitklikken zie ik wat er aan de hand is, de pedaal is losgelopen. Hij zit nog wel met genoeg draadgangen vast, maar lang zal dat niet meer duren. Moraal van dit verhaal, als je twijfelt over het al dan niet goed vastzitten van een onderdeel, nog een keer de sleutel erop en zekerheid creëren.
148 km.

Heerlijk fietsen

Vanmiddag om 16.00 uur passeert de grond voor onze nieuw te bouwen stolp bij de notaris in Heerhugowaard. Er is dus ruim de tijd om een rondje te fietsen.
Het is ronduit schitterend weer, volle zon, 19 gr. C. en een oostelijke wind met kracht 4 Bft. Het is heel druk bij de pont in Akersloot, maar ik mag altijd als eerste op de pont. Ik kan in de zijkant staan en beperk het aantal auto's dat mee kan niet. Er komt een gigantisch groot binnenschip voorbij dat achteruit vaart. Het schip kan blijkbaar nergens zwaaien, een mooi woord voor keren. Op het Alkmaardermeer doet het schip dit even later wel en vervolgt vooruit varend zijn weg.
De wind is behoorlijk straf. Volgens plan maak ik er een rustige trip van. Tegen wind rij ik makkelijk 33 km/u met hartslag 106. In De Rijp sla ik linksaf om via Noordeinde en Grootschermer naar Schermerhorn te rijden. Boven de Beemster verzamelen zich duizenden kieviten. Ze vliegen vrij loom rond en sparen kennelijk hun krachten voor de grote trek zuidwaarts.
Vanuit Schermerhorn rij ik oostwaarts richting Avenhorn. De fraaie Oostmijzerdijk is één van mijn favoriete wegen. Er rijden nu veel fietsers en zelfs een heel grote groep jongelui. Na wat toeteren maken ze keurig ruim baan en ik kan er met 35 km/u langs.
Vanuit Avenhorn neem ik de recent geasfalteerde weg naar Oudendijk. Deze weg is een feest om op te rijden, vlak als een biljartlaken. Via de provinciale weg bereik ik met 36 km/u en weer hartslag 106 het plaatsje Oosthuizen. Hier pak ik de oostelijke dijk van de Beemster op, ook een schitterende hoge dijkweg. Ik eet een banaan en ga even later weer rustig op weg. Het blijft heerlijk fietsen, weinig druk op de pedalen en toch een mooie snelheid. Omdat ik toch graag een behoorlijke druk op de pedalen zet, schakel ik al vlot naar de grote versnellingen. Als gevolg daarvan daalt mijn hartslag opvallend. Met 'halve' wind en 36,5 km/u kan ik mijn hartslag toch op 106 houden.
Na het passeren van het fort 'Benoorden Purmerend' daal ik af tot het oude zeeniveau, de Beemster in. Ik eet een broodje en zet aan om de lineaalrechte Rijperweg dwars door de Beemster af te rijden. Ik heb me voorgenomen om er een ontspannen ritje van te maken, vanmiddag wordt het spannend genoeg :). Met de hartslag op het ijkpunt van 106 rij ik nu 38 km/u. Ook nu weer is er een verschil van 5 km/u tussen tegen wind en voor de wind. Halve wind, een zeilersterm voor een wind die dwars inkomt, zit er precies tussen in.
Ik rij vlot door De Rijp en sla bij West-Graftdijk linksaf om via De Woude en Krommenie naar Uitgeest te rijden. Het gaat nu iets harder, het rijdt zo fantastisch dat ik mijn afspraak met mezelf van vanmorgen tijdelijk vergeet. Ik trap even door en zie de hartslagmeter oplopen tot 130. Eens kijken welke snelheid daarbij op de teller komt. Dat wordt 48 km/u, mooi toch?.
Twee en een half uur na vertrek ben ik weer thuis. Al met al een heerlijk ontspannen fietstochtje in voor deze tijd van het jaar onwaarschijnlijk mooie weersomstandigheden.
75 km.

Herfsttreffen niet, Volendam wel

Vrijdag zou de grond van onze nieuwe woning bij de notaris passeren. Door mijn vakantie en door de onderhandelingen met banken is dit niet gehaald. Het wordt nu komende woensdag. Ik had om die reden niet ingeschreven voor het Herfsttreffen. Ook de rechterknie moet worden ontzien. Volgende keer kan ik hopenlijk wel weer van de partij zijn.
Gisteren een trainingsritje gemaakt en ook nu doet de knie het prima.
Vandaag staat een iets langere rit op het programma naar Volendam.
Het is volledig bewolkt en de wind komt met kracht 4 Bft uit het zuidwesten. Het is 16 graden C. Ik trek de lange wielrenbroek aan en ook een shirt met lange mouwen bepalen vandaag mijn warme outfit.
Ik pomp de beide voorbanden op tot 6.3 bar, de achterband is nog tegen 7 bar, hard genoeg. Het fietsen gaat heerlijk licht, wat wil je ook met een perfect sporende Quest en de wind in de rug. Ik heb, na de reparatie bij Velomobiel, de vloerbedekking van Ventisit nog niet in de Quest gelegd. Dit levert me op slecht wegdek een concert van rammelend gereedschap op.
Via de pont in Akersloot rij ik naar West-Graftdijk, door naar De Rijp om vervolgens de Beemster in te duiken. Daar wordt ik langzaam ingehaald door een Citroen Picasso. Verderop stopt de Citroen en een lange slanke man wil graag dat ik stop. Even twijfel ik of ik wel zal stoppen, ik rij lekker 38 km/u, maar ik ben ook nieuwsgierig wie het is.
Het blijkt Pé Koomen te zijn, 66 jaar en rijder in Quest 136. Pé blijkt een regelmatige lezer van mijn blog te zijn. Hij herkende mij aan de zwarte tunnel en het derailleurhuis. We praten over de assen van de Quest. Pé gaat komende week ook naar Velomobiel.nl om zijn as te laten voorzien van een M8 bout. Pé is een sterke fietser, hij kan 100 km op de openbare weg afleggen met een gemiddelde van ruim 39 km/u, heel goed.
Al snel ga ik weer onderweg, en een 20 minuten later rij ik in drukte op de dijk. Het gefotografeer is niet van de lucht en ik krijg nu zelfs van een groep oudere dames een spontaan applaus. Ik dol wat met de Volendamse parkeerwachter bij hotel Spaander. Ik zeg dat de mensen blijkbaar voor mij en de Quest komen en niet voor Volendam. Hij laat zich niet gek maken.
Ik eet een banaan en ga tegen wind weer terug naar huis. Ook nu fietst het prettig.
Vlak voor de pont in Akersloot lopen drie mensen over de hele breedte van het fietspad naast elkaar. Ik nader met 40 km/u en verbaas me over het feit dat ze niet aan de kant gaan terwijl ze me toch recht aankijken. Naast één van de mensen loopt een grote witte hond. Ik kom steeds dichterbij en de drie donker gebrilde mensen blijven ijzerenheinig doorlopen. Ik claxonneer maar eens. Nu springen ze plotseling aan de kant, gek. Tijdens het passeren zie ik dat de hond wordt geleid door een .... rood-wit geblokt tuig. Sorry mensen, te laat gezien dat jullie visueel gehandicapt zijn.
Ik ben blij dat de knie geen problemen geeft.
Na 74 km ben ik weer thuis.
Totaal nu 6250 km.

Tennisarm en knikkende knie

Na het bezoek aan Velomobiel.nl voel ik pijn in mijn rechter elleboog. Waarschijnlijk ontstaan door het uit de bus tillen van de Quest. Met de gootjes gaat het geleidelijker, maar daar lachen ze bij Velomobiel natuurlijk om. Door intensief computer- en daardoor muisgebruik, gaat de pijn niet weg.
Na de reis naar Giessen, waar ik geen enkel physiek probleem had, heb ik nu een gevoel in mijn rechterknie dat ik niet eerder bespeurde. Bij het tijdens stand naar voren en direct daarna weer naar achteren bewegen van de knie, voel en hoor ik enkele knikken. Ik vind dat alarmerend. Maar even rustig aan dus.
Afgelopen woensdag met dit gammele lijf mezelf toch met enige moeite in de Quest gehesen en een trainingsrondje van 33 km gemaakt. Het schakelen gaat niet zonder pijn, maar is te doen. De knie draait gelukkig lekker.
Ik vertrek in het donker en gebruik nu continu de 12 Watt LED verlichting, de Lupine Wilma. Het wegdek is nat en dat absorbeert veel licht. Toch kan ik tot 40 km/u rijden en heb op 12 Watt een perfect zicht. Bij tegenliggers dim ik tot 1 Watt. Dat is flink minder en de snelheid moet dan een kilometer of 5 omlaag. Omdat de Lupine Wilma met één druk op de knop tussen 1 en 12 Watt schakelt, heb ik onmiddellijk weer veel licht als het kan. Het valt me trouwens mee dat ook bij vol licht de automobilisten betrekkelijk weinig seinen dat het teveel zou zijn. Mogelijk filtert de berm en begroeiing het licht en hebben de automobilisten er weinig hinder van.

Discussie over optillen en slepen Quest

In mijn vorige post over mijn bezoek aan Velomobiel.nl is een discussie ontstaan met Bert Bom. Zie de reacties op de vorige post. Bert vraagt zich daar af of het optillen en deels slepen van de achterkant van de Quest met de bestuurder erin, de achterbrug zou kunnen torderen. Ik heb dit aan Ymte en Allert van Velomobiel.nl voorgelegd. Ymte antwoordt vanmiddag als volgt:

Dag Wim,

De achterbrug is behoorlijk sterk, hij zal niet zo snel torderen als de fiets opzij geschoven wordt. Als je met hoge snelheid in een bocht door een kuil rijdt gaat hij ook niet krom, de kracht lijkt me dan groter.

Er is allert vorige week ook niets opgevallen. In ieder geval loopt je wiel nu goed in de wielkast.

Als je hier weer eens bent zullen we nog wel eens kijken, voorlopig geen reden tot bezorgdheid.

Groeten, Ymte

Nieuwe pedalen en Velomobiel.nl

Gisteren gebeld met TDP pedals. Ralph Zeetsen zelf aan de lijn. Hij vertelt dat er een steeds groter aantal ligfietsers met TDP pedalen rondrijdt. Ik bestel alleen een set van twee nieuwe assen, kosten 72 euro. Hij zal ze met een acceptgiro naar me opsturen.
Tijdens de rit naar Giessen komt er weer een vervelend geluid uit de achterbrug. Het is een soort licht ratelen, veroorzaakt doordat er iets tussen de spaken lijkt te komen. Omdat de bout in de achteras nog moet worden vervangen, rij ik vanmiddag naar Velomobiel.nl. Allert haalt het achterwiel eruit en we zien samen direct dat er iets tegen de spaken heeft gelopen. Allert weet wat ie moet doen, geen kleinigheidje. De hele achterbrug moet tussen een halve en en hele graad worden versteld. Met eindeloos geduld wordt de klus geklaard. Het gesprek komt weer op de nieuwe kogelkopjes. Allert zegt dat de nieuwe fietsen in de toekomst, ondanks het meerdere werk om de veerpoten te verwijderen, toch met de nieuwe kopjes zullen worden uitgerust. Ik merk op dat dat voor mijn nieuwe fiets niet relevant zal zijn omdat daar nog geen slijtage in zit. Allert zegt:'Ga dan maar eens met mijn fiets een stukje rijden en zoek vooral een stuk slecht wegdek op'. Dat is niet aan dovemansoren gezegd. Ik rij zo in Allerts fiets weg, we zijn vrijwel even lang. Nou beste lezers, dit is heel andere koffie. Allerts fiets is geheel en al stil, alleen resonanties in de body zijn nog hoorbaar. Dit laatste is alleen te vermijden door een verstijving in de romp direct naast en achter de stoel. Allerts fiets heeft deze verstijving niet, de mijne al wel. Het is dus wel degelijk zo dat de gelagerde kogelkopjes ook een nieuwe fiets mooi stil maken.
Nadat de achterbrug is gejusteerd, gaat de achteras in de draaibank en wordt er een M8 bout gemonteerd waar eerder een M6 in enkele fietsen onvoldoende sterk bleek.
Tenslotte wordt de veerpoot rechtsvoor gedemonteerd om de 'happende' voorrem te verhelpen.
Nadat ik een nieuw afdekkapje voor de schuimkap meekrijg, geen idee waar dit gebleven is, rij ik om 18.00 uur weer naar huis. Een prettig en heel zinvol bezoek.

Giessen 2006 foto's

Van de fietstocht naar Giessen heb ik een aantal foto's gemaakt.
Klik op de kop van dit item om naar de fotopagina te gaan.