We gaan naar Zandvoort, we gaan naar Zandvoort

Vanmiddag rijden Kees en ik eens naar een niet voor hand liggende bestemming, Zandvoort. Waarom Zandvoort? Gewoon, eens een andere bestemming. Met fris weer, een graad of 13, af en toe zon, maar ook af en toe een buitje, rijden we via de Nauernase vaart naar pont Buitenhuizen. De weg wordt opgelapt met stukken nieuw asfalt. Gelukkig kunnen we langs de machines rijden.
Bij de pont aangekomen vaart deze net weg. Geen nood, we zitten in de luwte van de snackbar lekker in het zonnetje.
Als de pont terug is en wij erop rijden, rijdt er ook een witte Twike op. De Twike is een elektrisch wagentje waarmee ook gefietst kan worden. De eigenaar en zijn vrouw, huisarts Kramer uit Limmen, vertelt enthousiast over zijn kostbare milieuvriendelijke vehikel. De Twike kan 150 tot 200 km afleggen op een acculading. Trots vertelt de bestuurder dat 100 km rijden hem maar 1 euro stroom kost. Met de hand voor de mond vertelt mevrouw Kramer dat het tweepersoons karretje wel 32.000 euro kost. Ook meldt ze dat als de Twike 90 km per uur rijdt het machien wel begint te schudden. Daarom gaan ze niet door de tunnels, maar over de pont. Daar mogen ze gratis mee over, dat dan weer wel. Ze besparen over 100.000 km dus 4000 euro aan brandstof. Daaruit blijkt zonneklaar dat een kleine auto sneller, goedkoper en comfortabeler is.
Op de pont rommelt Kees wat met zijn GPS, maar ik mag toch voorop rijden :).
We rijden over het slechte fietspad langs zijkanaal C naar Spaarndam. Via Haarlem doorkruisen we Santpoort, Bloemendaal en Overveen. We belanden weer op een voor asfaltering werkzaamheden afgesloten weg. Ook nu kunnen we er langs, al is het fietspad opeens wel een diep gat geworden. De rijbaan is net klaar en nog plakkerig. Kleine steentjes lanceren zich even later in de wielkast. Voor we de badplaats bereiken moeten we slalommen op een fietspad met een tiental hekken waar we net langs kunnen rijden.
In Zandvoort vinden we snel de boulevard en belanden in een zeeroversnest, nou ja een restaurant met die naam. De espresso is Ok en de mensen in het restaurant vragen honderduit over onze bijzondere fietsen. Kees denkt dat ie al op het circuit is en rijdt rondjes om een standbeeld. Dat circuit passeren we even later als we weer richting IJmuiden gaan.
Het begint nu voor de tweede keer flink te regenen en de kap gaat er weer op.
Het plan om in IJmuiden de sluizen over gaan ruilen we in voor een mooie snelle rit langs het Noordzee kanaal naar de pont die we eerder ook al namen. Dit fietspad heeft helaas ter hoogte van een bushalte enkele steile hindernissen. Onze Questen, we rijden daar 39 km/u, vliegen letterlijk door de lucht.
Als we over het Noordzeekanaal zijn, blijken de asfalteringswerkzaamheden langs de vaart afgerond te zijn. Zonder hinder komen we in De Woude waar ik linksaf ga en Kees de laatste 17 km naar Heerhugowaard aanvangt.
Morgen naar Dronten voor het inbouwen van het wegklapbare draagoog
78 km