Rondje Noord-Holland

Vanmorgen meld ik me even voor tien uur aan de Smaragd in Heerhugowaard. De vogel is gevlogen. Daarom maar een rondje Noord-Holland in mijn uppie. Het waait ruim 5 Bft en er is net een bui gevallen als ik vertrek. Daarom ga ik lekker met de racekap onderweg, zit ik droog en uit de wind.
Via Schoorldam rij ik voor het eerst door het fraaie fietstunneltje dat onder de nieuwe A9 is aangelegd. Langs het kanaal kan comfortabel een snelheid van rond de 50 km/u worden aangehouden. Mijn hartslag blijft ruim onder de 120, dus reken maar dat de wind me een stuk helpt.
In Burgerbrug gaat de fiets in een rechterbocht wel heel makkelijk op twee wielen. De oorzaak is een lekke band. Als de band eraf is is de dader, een stevige roestige punaise, direct in beeld. Het waait zo hard dat verschillende onderdelen zoals wieldoekje, racekap en regenjack spontaan gaan vliegen.
Binnen 5 minuten ben ik weer onderweg en de volgende stop is het benzinestation bij het vliegveld De Kooi.
Op weg naar Den Oever komt de wind wat meer dwars van rechts en dat levert af en toe cakewalk-achtige bewegingen op. Vooral rond geïsoleerd liggende woningen rukt de wind heftig aan de Quest.
Op Wieringen rij ik de zeedijk op. Het zicht is eindeloos en de wolken zijn als kastelen. Prachtig wit en hoog torenen ze boven de Waddenzee op. Tegelijkertijd hangen er regenwolken boven het land. Gelukkig zeil ik er droog tussendoor al zie ik aan de natte wegen noordelijk van Medemblik dat het wel heeft geregend.
Schuin tegen de harde wind blijft het, met dank aan de racekap, mogelijk om zonder al te hard te werken 42 km/u te rijden.
In Medemblik is er espresso met warme appelflap.
Via Aartswoud, de Langereis en Heerhugowaard ben ik om 15.00 uur weer thuis. Daar zie ik dat de vertrekplaats van Kees en Katinka de Waerdse Tempel was.