Kettingafscherming

Gisteren met Kees een ritje gemaakt door de bollengebieden rond Egmond en Heiloo. Prachtig om te zien hoe alles nu mooi op kleur is. Kees sprint omhoog op het viaduct bij de Nijenburgerweg in Heiloo. Daar bovenop staand bloeien de tulpen zo ver het oog reikt.

Thuis gekomen sleutelen we aan de carbon kettingafscherming. Na de verplaatsing in Dronten tikt de crank er heel licht tegenaan. Er is zo weinig ruimte tussen crank, kettingafscherming en ketting, dat ik besluit een stukje uit het bakje te zagen. Zo kan de crank er zonder hinder passeren. In principe kan ik niet meer rijden met 'tenue de ville', maar dat deed ik toch al niet.
Bij het stoeltje lijkt er toch nog wat meer ruimte te zijn om het schermpje iets naar links te verplaatsen. Het 3 mm alu ophangbeugeltje zit aan de kettingkant van het carbon. Als dat aan de buitenkant zit kan het bakje 3 mm naar links.
De popnagels worden er uitgeboord en het beugeltje pop ik er aan de andere kant weer op. Na montage, even een klusje want de stoel moet eruit en Kees kan alleen op gevoel het moertje erop krijgen, blijkt het oorspronkelijk tikken van de ketting weer terug te zijn.

Vanmorgen is Kees op tijd present en blijkt de kettingafscherming niet bij het stoeltje, maar bij het crankstel iets te laag te zitten. Dat is snel verholpen en nu is de fiets weer stil. Of ik er nu nog met de kuit tegenaan kom zal op een wat langere rit moeten blijken.

Kleine remtrommels wel OK, maar ....

Vandaag rijden Kees van Hattem, Rob Kaag en ik naar Velomobiel.nl in Dronten. Mijn lamp zal opnieuw worden gemonteerd en nog wat kleine aanpassingen zullen worden uitgevoerd. Een heel welkome aanpassing zal bij verrassing in mijn Quest komen.
Het fietsen is een feestje, de zon komt er snel bij, de wind in de rug en met een graad of 14 tot 17 kan het niet stuk.
Drie uur en tien minuten later zijn de eerste 97 km onder de wielen doorgevlogen.
In Dronten pakt Jan mijn fiets aan en wil weten wat er gedaan moet worden. De lamp is het belangrijkste. Deze blijkt van zijn fabriekseigen bevestiging te zijn afgetrild. Dan zaagt Jan het linker voetengat een halve centimeter ruimer en maakt wat meer ruimte voor de achterderailleur. Deze blijft een enkele keer vastzitten en wil alleen na opschakelen met de voorderailleur weer loskomen. Ook het carbon kettingschermpje kan nog enkele millimeters naar links.
Ik laat de nieuwe Bebop pedalen zien aan de mannen en zij vinden het fraaie pedalen.

Theo sleutelt de wielpoten van Rob er uit om .... grotere remtrommels te monteren. Dan komt een onverwachte aap uit de mouw. De remschoenen van Rob zijn voor aflevering niet geslepen en blijken maar voor 20% remkracht te leveren. De oplopende remschoen, deze levert rond 80% van de remkracht komt nauwelijks op de trommel. Dan is het niet verwonderlijk dat Rob een 7 meter langere remweg heeft dan ik. Dat wordt eerst gecorrigeerd en Rob gaat op weg voor een testrondje. Hij komt opgetogen terug, zijn remmen doen het uitstekend.

De fabrikant van de Strada bodies is bij Velomobiel.nl. Allert laat me allerlei mogelijkheden zien om de fietsen lichter te bouwen. Zo weegt een Quest top normaal rond de vier kilo. Deze blijkt niet meer dan 2,26 kg te hoeven wegen, mits er maar gebruik gemaakt wordt van carbon, al dan niet in combinatie met honingraat materiaal.
'Wim heeft maar één oog, maar dat zit niet in zijn zak'. Natuurlijk heb ik in de gaten dat de fabrikant van de Strada bodies onder meer een serie stoelen bij zich heeft. Standaard stoelen, lichtgewicht stoelen en .... enkele superlichtgewicht carbon stoelen. Ik vraag aan Eva of deze al te koop zijn. Haar antwoord is nee, het is een testserie en die gaan we eerst grondig testen. Ik bied mij onmiddellijk aan om proefkonijn in die test te worden. Er komt een akkoord en Jan zet de stoel over. De carbon stoel weegt 620 gram. De bestaande standaard stoel precies een kilogram meer. Zo heb ik mijn grotere remtrommels en brede velgen in één keer gecompenseerd.
Ter informatie: de stoelen zijn niet te koop. Ga aub niet allemaal naar Ymte bellen, voorlopig zijn ze niet te koop.

Wilfred van N. met Quemo is inmiddels gearriveerd en wij overleggen over een remproef. Eerst zetten we zijn fiets op de schaal. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat zijn fiets 57 kg weegt. Als ik zijn Quest aan de staart optil merk ik wel dat ie behoorlijk wat gewicht meetorst. Met de digitale weegschaal van Velomobiel.nl blijkt dat de Quest van Wilfred ruim 51 kg weegt. Mijn fiets is behoorlijk lichter, maar ik krijg het weer voor elkaar om mijn drinkzak zichzelf te laten legen in mijn kledingkast aan boord. De 2 liter water, nu in de kleding, een nieuwe voorraad water en alle andere spullen worden aan boord gestouwd en we gaan op weg naar een lange weg vlakbij Velomobiel.nl om te testen.
Ik plak een lang stuk tape op de weg en Kees zal 'stop' schreeuwen als we het remmen moeten beginnen. Wilfred en ik nemen een aanloop en met rond 34 km/u komen we langs Kees. Beiden gaan we vol in de remmen en staan tussen 8 en 9 meter stil. Ik hou de fiets niet op de rem en een tweede run rijden we nog iets harder. Als we Kees passeren en het 'stop' klinkt remmen we weer voluit. Met het meetlint stellen we vast dat mijn fiets na 8,50 meter stilstaat, de fiets van Wilfred op 9,45 meter. Het verschil van net een meter is relatief gering, al kan in noodgevallen die meter 'winst' heel welkom zijn.
Anderzijds is de noodzaak om, mits je heel goed onderhouden kleine trommels hebt, grotere trommels te laten monteren, na deze test niet heel relevant. Wel met de nadruk op 'heel goed onderhouden'. De kleine trommels zijn daar zeer gevoelig voor. In mijn geval, ik heb nu mijn vijfde Velomobiel uit Dronten, heb ik voor het eerst betrouwbare goed werkende remmen.
Rob Kaag heeft een filmpje gemaakt van onze remproeven. Kijk maar even hier

Noordwaarts rijdend komen we er al snel achter dat de wind stevig is aangetrokken en uit de verkeerde richting waait. Met rond de 30 km/u gaat het beduidend langzamer dan vanmorgen, maar we komen veilig thuis. Dat geldt helaas niet voor een automobiliste die op de provinciale weg van Enkhuizen naar Hoorn betrokken is bij een kop-staart botsing en nu uit haar auto wordt gezaagd.

Na 194 fijne kilometers stelt pontbaas Simon vast dat ik ook naar Maastricht had kunnen rijden en op het Vrijthof een pilsje had kunnen drinken. Gelijk heeft ie.

Vredestein Perfect Moiree 559 weer terug

Vredestein laat vandaag weten dat de Perfect Moiree 559 in 47 en 54 mm in het 2010 programma zullen terugkeren.
Dat is een goed bericht, want de 54 mm brede PM is wel een heel goede winterband. Stevig, legt makkelijk om, behoorlijk lekbestendig en nog licht lopend ook.
Goed nieuws dus.

Nederland recreëert, lange Poldertocht

Om half elf rij ik rustig naar het ontmoetingspunt bij het viaduct West-Graftdijk. De deelnemers aan de Poldertocht starten om 10.00 uur in Heerhugowaard en zullen een half uur later hier zijn. Nederland heeft massaal de wintervodden afgegooid en is buiten. Vele tientallen oude trekkers verzamelen op het parkeerterrein tegenover De Woude.
Dan komen letterlijk honderden fietsers langs, de Ronde van Noord-Holland is losgebarsten. Er is veel overmatig buikvet waar te nemen, niet zo gek omdat dit voor veel fietsers dit jaar hun eerste tocht is.
De groep is maar klein, Arie Kastelein is er voor de eerste keer in zijn Quest 'Oprolletjes.nl'. Elly Boetekees en Mark Jan Bastian, beiden met open ligger, komen samen met Kees van Hattem het talud afrijden. Wij koersen naar Purmerend en zien andere recreanten in het Noord-Hollands kanaal vissen. Hazen rennen voor ons uit, stoppen abrupt en vliegen vervolgens de sloot over.
In Oosthuizen drinken we koffie bij Arie thuis en rijden dan naar Volendam voor de bekende taferelen.
In Edam sluiten Marcel Beekmans en Peter Hoogmoed aan. Peter rijdt in Strada 2 en komt toevallig langs.
Bovenop de dijk rijden we naar Marken. Een jonge knaap fietst keihard met ons mee en fotografeert of filmt mij uitvoerig.
'Kees, toch niet over die klotendijk ?'. Ik hoor Elly in gedachten al mopperen op haar mooie maar ongeveerde titanium M5 Shockproof. Nou shocks krijgen we voor onze kiezen. Elly geeft echter geen krimp. Bij de vuurtoren eten we een broodje en maken we kennis met Peter.
Kees had me opgeroepen de korte broek aan te trekken. Nog maar even niet, het is gewoon nog niet lekker warm. Wel is de zon rijkelijk aanwezig en de wind is niet sterk, prachtig fietsweer derhalve.
Over de dijk gaat het naar Durgerdam. We moeten op het smalle fietspad op de dijk voor tegemoetkomende fietsers regelmatig aan de kant. In Durgerdam gaat Mark-Jan weer richting Amsterdam, de rest gaat door naar Waterland waar een stop ons heerlijke versnaperingen oplevert. Kees is gefascineerd door een twaalftal jonge dames aan één tafel. Hoe kom je daar nou mee in gesprek?
Dat mag Wim proberen. De oplossing van het vraagstuk is simpel. Bied aan een foto te maken van de hele groep met één van de eigen camera's van de meiden. IJs gebroken en ze vieren de vrijgezellenfuif vrolijk door.
In Ilpendam worstelen enkele bewoners met een enorm zware aanhangwagen die moet worden opgetuigd voor een corso. Het zware kreng is voor- noch achteruit te krijgen. Arie besluit er dan maar onderdoor te rijden. Dan komt de kar in beweging en Arie loopt vast onder aanhanger. Dan stapt Beekie af en helpt duwen.
We maken de grote ronde in het Twiske en zien Marcel afzwaaien naar Zaandam. Natuurlijk zijn er ook weer paardenliefhebbers en route. Als Arie gepasseerd is wordt één paard het teveel en gaat dwars uit de flank het fietspad over. Gelukkig schermen tegemoet komende 'Ronde van Noord-Holland' fietsers de paarden van ons af en is de passage veilig te doen.
Als laatste haak ik af bij De Woude na 129 prettige kilometers.

Nieuwe banden- én wielentest

In de komende tijd zullen we weer een serie banden én wielentests uitvoeren. Zowel via deze blog als direct wordt er regelmatig gevraagd of bredere velgen ook minder rolweerstand opleveren. In principe ja, de band wordt met minder kromming opgepompt. Vooral een vlakkere wang kan makkelijker inveren en zal minder rolweerstand opleveren.
Aan de andere kant, vouwbanden zouden ook minder rolweerstand hebben dan draadbanden. Het tegendeel bleek waar in onze recente testen.
Het is dus tijd voor een meting in de praktijk. Onze nieuwste bandensponsor, de Ligfietsgarage Groningen, heb ik gevraagd een drietal wielen te leveren met velgen van 19 mm breed. We kunnen dan dezelfde banden testen met zowel 19 als 25 mm velgen.
Continental stuurde mij 9 banden, 6 x 26" banden en 3x 20" banden. 6 banden, een 20 en 26" versie zijn Grand Prix banden die nieuw ontwikkeld en vers van de vulcaniseerpers afkomen. Op de banden staat trots afgedrukt 'handmade in germany'. De andere 26" band is een 'Contact'. 47 mm breed en voorzien van een 1,5 mm diep visgraatachtig profiel. Volgens Continental zou deze band heel licht lopen.
Als de Ligfietsgarage mij de toegezegde Schwalbe Furious Fred met anti-lek opstuurt, kunnen we deze banden testen tegen de versie zonder anti-lek. Tevens zullen we daarna één van de zonder anti-lek voorziene banden met 120 gram NoTubes antilek vloeistof vullen en die band opnieuw testen.
Björn Frank van M5 maakte mij attent op de volgens hem heel licht lopende Michelin RC 26" 1.4 band. Ik hoor nog van Björn of hij ze te pakken kan krijgen voor een test.
Als laatste moet de test van de 26" Durano 35 mm overgedaan worden. Die is door een fout, ik memoreerde dat eerder, te hard opgepompt getest.
Al met al weer een complete dag testwerk in het verschiet.

116 km voor een paar schoenen

Vanmorgen samen met Kees van Hattem eerst op de koffie bij de fam. Kaag in Alkmaar. Als we aan de koffie zitten valt de stroom in de hele wijk uit. Met een elektrische overheaddeur is het dan een opgave om de Quest buiten te krijgen. Als het uiteindelijk lukt en de stroom er na een half uur weer op staat wil de deur niet meer dicht, de aandrijfkabels zijn uit de wielen gelopen. Wij zijn dan al bijna in Schagen en Rob moedigt zijn vrouw aan dit probleem samen met de buurman op te lossen.
Kees heeft een recreatieve route naar Medemblik in gedachten, de West-Friese Omringdijk. Het is nog steeds hartstikke koud en het winddichte hesje moet bovendeks komen.
We rijden met 32 km/u over de prachtig slingerende dijk. Bij Enigenburg wordt het stalen skelet zichtbaar van wat wel een soort toren moet gaan worden. Dat klopt, het wordt een 'revitalisering van 't Huys te Nuwendore' van Floris de vijfde. Deze verbleef op die plek in de jaren 1254 tot 1296.
In de Wieringermeer maak ik wat snelheid, kijken of de mannen mee willen. Aanvankelijk niet, maar even later komt Rob toch achter me aan. Dan maar wat kolen op het vuur en met rond 42 km/u komt Rob niet dichterbij.
In Medemblik kijken we bij Salomo Bikes of de goede Sidi MTB schoenen voor Rob er nog zijn. Dat blijkt te lukken en Rob is blij met zijn Sidi Dominator schoenen. Ik mag de SPD plaatjes overzetten en Rob stapt apetrots met zijn nieuwe schoenen in de Quest.
Zelf besluit ik toch maar de Sidi Genius 5.5 raceschoenen aan te schaffen. Nog steeds zijn ze krijtwit, maar in de Quest ziet geen hond dit.
Dan blijkt dat onze vriend Kees vandaag jarig is. Dat levert ons een traktatie op in restaurant Kwikkel bij de ophaalbrug. We laten ons de thee, Espresso, appelgebak en wafel met slagroom goed smaken. Hartelijk dank Kees, je verjaardag staat nu in mijn agenda.
Langs de vorige week gereden route koersen we huiswaarts.
In Avenhorn trap ik in een te zware versnelling tegen de brug op. Een harde tik en ik trap loos in het rond. 'Keeeeees'. Kees haalt het derailleur kapje eraf en stelt vast dat de ketting er gewoon op ligt. Een stukje omlaag rijden en schakelen lost het probleem vanzelf op.
Kees en Rob rijden van Avenhorn richting Heerhugowaard, ik rij door de Mijzenpolder naar De Woude.
Mooie tocht, als is die wat lang voor een paar schoenen :).
116 km

Met 4 Questen het duin in en nieuwe remproef

Vanmorgen zie ik vanuit huis 3 Questen de pont oprijden, Jan Geel, Pé Koomen en Kees van Hattem. Jan heeft lekkere kruimeltaart mee. Na bijgepraat te hebben, vooral de aanpassing aan de remmen van Jan's fiets interesseren me, gaan we naar de pont in Akersloot. 4 Questen tegelijk op de pont had de pontbaas nog niet eerder gezien.
Het weer is letterlijk steenkoud, 8 gr. C, een stevige NW wind en zware bewolking waar ook nog eens lichte regen uit valt. De mannen hebben de kap en zelfs het vizier opgetuigd, ik doe het vandaag open.
Eerste doel is de Hoep, de PWN tentoonstellingsruimte, om de vereiste toegangskaarten te kopen. Dan de duinen in. Vanmorgen heb ik de banden ieder één bar in druk verlaagd. Er zit nu voor 5 bar, achter 4 bar druk in. Dat merk ik met fietsen eigenlijk niet, wel rijdt het een stuk comfortabeler en rammelt de fiets een stuk minder op de dwars gelegde straatklinkers.
We komen langs het 'boetje van Kees', en staren even naar de druk in de weer zijnde aalscholvers en meeuwen.
We rijden zuidwaarts richting Wijk aan Zee. Er is één heel steil klimmetje, ook nog voorzien van een heel slecht wegdek. Ik schotel de mannen dat maar voor en hoor het commentaar later wel. Ik maak boven mijn hoofd een plaatje van mijn omhoog zwoegende broeders.
Even verder staan we oog in oog met een aantal zeer forse Schotse Hooglanders. Hoewel we er op een meter afstand langs moeten rijden, gaat dit zonder problemen.
Via Wijk aan Zee rijden we de sluizen in IJmuiden over. Altijd leuk, vooral als er drukke scheepvaart is. Tijdens een kort oponthoud op de 'Kop van de Haven' maak ik een plaatje van vier Questen voor de boot naar NewCastle. We kunnen er zo in rijden, maar wachten maar even tot eind Juli, waarbij dan ook de samenstelling van de groep voor de helft anders is.
Voor de wind rijdt het heerlijk naar pont Buitenhuis.

Onderweg doen Jan en ik enkele remproeven. Jan heeft de standaard kleine remtrommels onder zijn fiets. Wel heeft ie de standaard hevels op de trommels vervangen door 1,5 cm langere hevels. Dit remt volgens Jan een stuk beter. Maar kan dit de grotere remtrommels doen vergeten? We remmen enkele keren vanaf een snelheid van rond 30 km/u. Steeds sta ik 4 tot 5 meter eerder stil dan Jan. Kees moppert wat als ie plotseling voor zich twee Questen vol in de remmen ziet gaan. Noodzaakt ook hem om flink te remmen. 'Kees je mag nu voor rijden'. De laatste remproef doen we vanaf het viaduct bij de pont. Met een snelheid van 36 km/u en de helling omlaag gaan we gelijk vol in de remmen. Jan staat zeker 7 meter verder stil dan ik. De grotere remtrommels maken dus het verschil.

Na de pont sluiten we het rondje af op De Woude met koffie.
63 km.

Update 22-4-2010 Toegevoegd panorama
Tijdens deze rit heb ik uit het vogelwaarnemingshuisje een 5-tal foto's gemaakt. Daarvan heb ik nu een panorama gemaakt dat bovenaan de fotoserie staat.

Banden maken het verschil

Veel fietsers bekommeren zich niet erg om de banden waarmee ze aan wedstrijden mee doen. Toch maken banden het verschil. Hoe kom ik hier nu op? Een vaste lezer van mijn blog vraagt zich af hoe hard Ymte van Velomobiel.nl zou hebben gereden tijdens de tijdrit op Texel vorige jaar. Toen haalde hij het bijna onmenselijke gemiddelde van 61,99 km/u over 29 km.
Zou dat met de snelste 26 inch achterband uit onze recente test nog harder zijn gegaan? Jazeker!
Ymte had beide voorwielen voorzien van Durano's, de achterband was een Schwalbe Kojak. Als Ymte deze Kojak had vervangen door een 26" Schwalbe Durano 35 mm draadband, dan zou hij ruim 0,8 km/u sneller hebben gereden. Voeg daarbij dat het frontaal oppervlak van de Durano een stuk kleiner is dan van de 50 mm Kojak. Dit voordeel is te becijferen op minimaal 0,2 km/u. Totale winst is dus ruim 1 km/u. Met dank aan Kreuzotter voor de berekeningen.

Pooh... 1 km/u wat scheelt dat nou? Nou heel veel. Neem bijvoorbeeld eens het criterium tijdens CycleVision vorig jaar in Tilburg.
Ymte Sybrandy werd met de Strada 14e met 47,7 km/u. Als hij ruim één kilometer per uur sneller had gereden dank zij de 26" Durano achterband, was hij 3e geworden. Overtuigd?

Een 26 inch achterwiel heeft sowieso een heel gunstig effect op de rolweerstand in vergelijking met een 20 inch wiel. Vergelijk in onze laatste test de 20 en 26 inch Durano's maar eens. De 20 inch Durano draadband loopt op 10 bar 45,11 meter uit. De 26 inch Durano loopt op 10 bar gemiddeld 62,30 meter uit. Dat is een verschil van 17,19 meter of 38,1 %. Omdat het alleen de achterband betreft is het voordeel 38,1/3= 12,7%. Uitgaande van 160 Watt trapvermogen, levert een 26 inch achterband een voordeel op van 8,26 Watt. Kreuzotter rekent snel uit dat dit voor een 26" Quest een snelheid oplevert van 41,7 km. De Mango Sport rijdt dan 38,6 km/u.
Het verschil is dus 3,1 km/u in het voordeel van de Quest. Het netto voordeel van alleen de grotere achterband is 1,2 km/u.
Gewicht bestuurder 88 kg, grootte bestuurder 1.83 mtr, brede hoge druk slicks.

Harry, neem je dit mee in de aanpassing van Kreuzotter?

Duinrit en besturingsproblemen

Vanmiddag maken Kees en ik een duinrit van Castricum naar Bergen aan Zee. Verder kunnen we toch niet door de afsluiting vanwege de grote duinbrand bij Schoorl. Eerst probeert Kees een jaarkaart voor de Kennemer duinen te pakken te krijgen. Dat blijkt een kansloze missie, alle verkooppunten zijn gesloten. De kans op een controle is niet zo groot, we zijn nog nooit staande gehouden, dus we gokken het erop.
Bij Kijk-uit gaan we de duinen in en stoppen even bij het 'boetje van Kees', de vogeluitkijkpost in de waterleidingduinen. De stank van de aalscholvers, de wind is naar ons toe, is niet te harden. We koersen richting Egmond en zien al snel Konikpaarden, sommige met veulens. Ook Schotse Hooglanders hebben nageslacht. Een flinke moeder ligt vlak bij de weg, haar kalf loopt enkele meters verder. Moeder Hooglander is uiterst vriendelijk en ook haar kalf is een plaatje. Dat maak ik er dan ook maar van en we rijden verder tot we een grote groep Konikpaarden zien grazen. Wat ze eten is bijna niet waar te nemen, de natuur is ook hier flink achterop. Als we uitstappen komen enkele paarden dichterbij, kennelijk om te zien of we eten mee hebben.

Bij de Gasterij in Egmond klimmen we naar het hoogste punt en laten ons richting Bergen aan Zee omlaag vallen met tegen de 50 km/u. Dat gaat gelukkig goed, zeker als ik even later besturingsproblemen krijg. Die blijven uit tot de pont in Akersloot.
Kees wil me het nieuwe betonnen fietspad van Bergen aan Zee naar Bergen laten zien. Het is afgesloten, er wordt nog aan gewerkt, maar Kees gaat toch op het hagelwitte beton rijden. Dat rijdt inderdaad super! Tot we ... stranden en eraf moeten.


Als ik in Akersloot de pont af rij en versnel komt er een onheilspellend geluid uit de wielkasten. De banden lopen aan en de besturing voelt aan als een dweil. Kees is er nog en als de Quest op zijn zij ligt is snel duidelijk wat er aan de hand is. De voorste stuurstang van het linker wiel hangt er bij neer. De borgmoer heeft zijn werk niet gedaan en is weg.
Nadat we eerst wat knoeien met een tiewrap, realiseert Kees zich dat de borgmoer van de stoel dezelfde is als de moer van de besturing. Met het afgeslepen steeksleuteltje en ratelsleuteltje is de zaak snel geregeld.

64 mooie kilometers zonder vliegtuigen, nou ja één kleintje dan uitgezonderd.

Labels op deze blog

Na mijn ergernis over het verwijt op de Google ligfietslijst als zou ik ongegeneerd mijn blog promoten, nam niemand het voor mij op. Of de andere lezers waren het met het verwijt eens, of wilden zij geen tegengas geven aan Van E. In ieder geval kwamen er op mijn blog wel een aantal positieve reacties binnen, allemaal met de aansporing toch vooral door te gaan met melding op de lijst van nuttige bijdragen op mijn blog.
Ik zal dat toch niet meer doen. Ik heb gewoon geen behoefte me ergens aan te ergeren. Wel wil ik graag van de goed bedoelde opmerkingen leren en zal vanaf nu labels aan mijn berichten toevoegen. Ik zal kijken of en in hoeverre ik terug zal gaan in de tijd of alleen belangrijke items zal labelen.

Zwanenburg v.v. en Bebop pedalen

Met Rob Kaag rij ik vanmiddag naar Vos racefietsen in Zwanenburg. Rob wil kijken of hij de goede Sidi schoenen voor een aantrekkelijke prijs kan scoren. Met de wind achter tot soms dwars inkomend rijden we langs het water van de Markervaart en even later Nauernase vaart richting pont Buitenhuis over het Noordzeekanaal. Dat gaat met snelheden tussen 35 en 40 km/u. Majoor Kees heeft een vaardag met de familie en dus mag het vandaag 'een ietsje meer zijn'. Rob kan het tempo prima volgen.
Op de pont staan we tussen vele tientallen racefietsers. We zetten de Questen stil naast twee aantrekkelijke dames.
Aan de andere kant van het Noordzeekanaal rijden we door Spaarnwoude. Een racefietser probeert aan te klampen als ik hem voorbij rij. Hoe hij ook zijn best doet, het lukt niet. Ook Rob rijdt hem voorbij en plaagt hem nog wat.
Bij Vos in Zwanenburg is het een drukte van belang. De juiste schoenen zijn er wel, maar tot maat 43, dan een tijdje niks en dan weer vanaf maat 48 tot 51. Een vriendelijk meisje helpt ons. Op mijn vraag of zij op hun website opzettelijk honderden taal- en stijlfouten maken, moet ze bekennen de site nog nooit gezien te hebben. Een schermafdruk van hun homepage gaat hierbij. Dat een slechte website de zaken kennelijk niet hindert blijkt buiten. Naast het pand staat de auto van de directeur, een nieuwe Bentley, met hoogglans verchroomde wielen, dat dan weer wel.
We gaan onverrichterzake weer naar buiten en eten een broodje. We rijden door Spaarnwoude terug waarna Rob bij de havens rechtsaf slaat naar Amsterdam. Ik neem de pont en ga over de oude Zeedijk naar Krommenie.
Na 51 km ben ik weer op De Woude.

Gisteren heb ik de correctie voor de spreidstand van de benen weer verwijderd. Deze correctie dwingt mijn onderbenen naar elkaar en mede daardoor raak ik de carbon kettingafscherming. Een onbedoeld positief gevolg is dat de pedalen, mede doordat zij kennelijk nu zonder forceren onder de zool zitten, nog veel verfijnder bewegen en nu geheel weerstandloos bewegen. Een beetje teflon vet doet het ook goed. Nu is goed te merken dat ik bij elke trapbeweging een zeker patroon met mijn voeten over de pedaal volg. Het lijkt wel een soort acht beweging. Deze beweging had ik natuurlijk ook met de SPD pedaal, maar daar werd die beperkt door de veerspanning van het SPD pedaal. Deze pedalen zijn naar mijn gevoel voor de knieën heel goed, alles draait zonder spanning, alleen de zwaartekracht doet je voeten aan de pedalen 'hangen'.
Al met al ben ik heel happy met de Bebops.

Cees Roozendaal neemt afscheid van Marine

Vanmorgen rijden Kees van Hattem en ik naar Den Helder voor de afscheidsreceptie van Cees Roozendaal. Cees, één van de vier Ierlandgangers, gaat vandaag met functioneel leeftijdsontslag. Het is met 9 gr. C. tamelijk fris, en de kap met vizier gaat erop.
Via Heerhugowaard gaat het recht tegen wind naar Den Helder.
Dit is de eerste vrij lange rit met de nieuwe Bebop pedalen. Als dit vandaag zonder problemen verloopt is een snelle overgang een feit. Langs het Noord-Hollands kanaal rijdt het prima al komen er door werkzaamheden wel steeds meer omleidingen.
In Den Helder staat Ben Wiggers, ook één van de Ierlandgangers, al op ons te wachten. Gedrieën rijden we naar het prachtige Marine complex waar in het uit 1869 daterende centrale gebouw, de receptie zal plaatsvinden.
Daar krijgen we via de slagbomen toegang tot het complex. Vlak voor het historische gebouw zetten we onze velomobielen naast elkaar. Een groter contrast tussen onze moderne fietsen en de uit 1619 daterende kanonnen is niet denkbaar.
Collega's van Cees komen naar buiten en roepen 'Ierlandgangers zeker'.
Binnen is Cees vanzelfsprekend het middelpunt. Ik maak wat foto's en zie Cees en zijn vrouw vele handen drukken en cadeaus in ontvangst nemen.
Na een mooie toespraak van de commandant is het tijd om weer naar huis te fietsen. Ditmaal zonder kap en lekker voor de wind.
Voor we wegrijden stellen we vast dat we 'bekeurd' zijn. Op onze fietsen zit een 'bon'. Gelukkig een kopietje dus kunnen we hartelijk om de grap lachen.
Ben wil een remproefje doen met zijn Mango en mijn Quest. Zijn remmen zijn recent onderhouden en remmen, volgens zijn zeggen, uitstekend. Toch blijkt ook nu weer dat de grotere trommels het verschil maken. Ik sta zo'n anderhalve lengte eerder stil en trek weer een rubber remspoor op het gladdere beton. Wel zal ik mijn rechterrem iets moeten bijstellen, deze trekt een duidelijk minder zichtbaar spoor.
Een jonge racefietser rijdt als aantrekkelijke prooi voor ons. Het gas moet er evenwel flink op om het knaapje bij te halen. Dat lukt wel, maar hij rijdt toch maar mooi 47 km/u. Als ik hem inhaal pikt ie aan en gaat mee tot 50 km/u. Dan geeft ie de pijp aan Maarten. Ik laat me weer afzakken om Cees gelegenheid te geven bij te komen. Daarna ga ik nog een keer achter het joch aan en haal hem weer in. Dan vindt ie het genoeg en als Cees hem passeert zegt ie dat 'zijn accu helemaal leeg is'. Niet gek natuurlijk als je een tijdje met een Quest rijder aan het sparren bent geweest. Dappere wielrenner.
Met een heerlijk tempo rijden we zuidwaarts en genieten van het weer, de al mooi kleurende bollenvelden en het ontspannen fietsen. Overal wordt beregend en sommige bollenboeren trakteren ons op een verkoelende douche.
We zijn heel rap in Alkmaar waar ik Kees gedag zeg.
Mooie rit, 120 km

Oh ja, de pedalen. De Bebops doen het uitstekend. Geen knieproblemen, best bijzonder als je bij een tweede rit al 120 km zonder enig malheur kunt fietsen. Het rijden met een grote 'free float' vereist wat gewenning, ik tik soms de rand van het voetengat aan. Voor de knieën lijkt het wel prima. Nergens spanning en nergens een pijntje. Hoewel het aantikken van de carbon kettingafscherming nog regelmatig gebeurt, wordt dit al minder hinderlijk. Ik meet de TDP en de Bebop pedalen op en zie dat de Bebops precies een halve centimeter korter zijn. Daar gaan we wel wat op vinden.

Bebop pedalen en betere remmen

Vanmorgen schroef ik de Bebop plaatjes op mijn schoenen. Door de lage hoogte van de pedalen raakt de pedaal as het loopvlak van de schoen. Met een Stanley mes snij ik voldoende materiaal weg om de pedalen vrij te laten draaien. Aan de buitenkant van de schoen leg ik een dikte van 0,4 mm latoenkoper tussen de zool en het plaatje. Dit ter compensatie van de schuinstand van de benen. Deze tip kreeg ik van Walter H. De oude TDP pedalen zijn er snel uit en de mooi lichte Bebops komen er voor in de plaats.
Jan Geel en Kees van Hattem komen langs en na de koffie ga ik de Bebop pedalen proberen.
Het inklikken gaat makkelijk en licht en kan aan beide kanten. Dat is veel makkelijker dan bij de TDP pedalen die een vaste kant inklikken vereisen. Het is wel even wennen, de voeten kunnen vrij naar links en rechts draaien over een totale hoek van 20 graden. Het uitklikken gaat ook licht en makkelijk. Voor mijn gevoel hoef ik niet verder naar links resp. rechts te draaien dan met SPD. Het gaat wel een heel stuk verfijnder dan met SPD.
Het lijkt aanvankelijk wel een beetje als op ijs rijden. Het went evenwel snel al kom ik wat vaker met mijn rechterkuit tegen de carbon kettingafscherming. Het Bebop pedaal heeft een 4 mm kortere as waardoor de benen iets minder spreidstand krijgen.
Maar eens kijken of de kettingafscherming nog wat naar links kan.
We rijden een mooie rit door het Twiske en via Purmerend en De Beemster zijn we na 61 km weer op De Woude.
Het lijkt me verstandig om niet direct heel lang te rijden met de nieuwe pedalen. De knieën worden toch iets anders belast en dat moet even wennen. Langs het Noord-Hollands kanaal rijdend hoor ik plotseling een ritmisch getik bij het achterwiel, net of er iets aan de band plakt. Even later is dit weg, maar vrijwel direct wordt de Quest minder goed bestuurbaar. De nieuwe Geax Tattoo is lek. In de buitenband vind ik niks en een nieuwe binnenband zit er snel in. Het is trouwens opvallend hoe makkelijk de Geax Tattoo zich van de velg laat verwijderen en weer plaatsen. Ik herinner me dat dat met de vrijwel even grote Schwalbe Super Moto een heel gevecht was.

Samen met Jan Geel beredeneren we waarom de grotere remtrommels zoveel beter remmen. De remhevel op de trommel is even lang, dus daar zit het niet in. De remhandel en de kabels zijn ook gelijk. Het oppervlak van de remschoenen is wel duidelijk groter, maar het grootste effect komt van de flink grotere diameter van de trommel. Die trommel zit zoveel meer naar buiten dat door de langere 'arm' de remwerking zeer veel groter is.
Ter vergelijking: probeer maar eens een vrij draaiend wiel in de buurt van de naaf met je vingers tegen te houden. Dit lukt nauwelijks.
Doe je dit ter hoogte van de velg, dan heb je het wiel zo stil. Dit verschil is er ook door het relatief grote verschil in diameter van de beide trommels.

Aanpassing Fietsersbond routeplanner voor velomobielen

Maarten Sneep schrijft als reactie op mijn blogbericht van vandaag:

'Over de hekjes heb ik goed nieuws. Vanaf eind deze week zal het mogelijk zijn om de hindernissen in de fietsrouteplanner te plaatsen. Ze komen hiermee in de achterliggende database – stap 1 zogezegd.

Stap 2 volgt nog voor de zomer. De software van de planner wordt zo aangepast dat je kunt aangeven wat je limitatie is, en de routeplanner stuurt je vervolgens niet meer langs de punten waar je niet tussendoor kunt.

Eind van de week volgt een uitgebreider bericht op ligfiets.net, niet iedereen leest dit blog ;-)'

Dit is zeer goed nieuws voor velomobielrijders. Maarten bedankt voor je lobbywerk om dit voor elkaar te krijgen.

NoTubes en nieuwe raceschoenen

Vanmorgen is het weer al vroeg prachtig weer, volle zon, 11 gr. C. maar wel staat er een vrij stevige noordoostelijke wind. Ik heb een afspraak in Medemblik om te kijken naar Sidi schoenen en NoTubes. NoTubes is een latex vloeistof die lekken in binnen en buitenbanden snel kan dichten.
De wind is precies op de kop en dat reduceert de snelheid tot rond 32 km/u. Via Avenhorn, Zuidermeer en Opperdoes neem ik de kortste route naar Medemblik, op de kop af 45 km. De Fietsersbond maakt een mooie route, al kom ik vlak voor Medemblik weer voor een velomobiel vijandig hekje waar alleen met de grootste omzichtigheid door te komen is. Na anderhalf uur ben ik in het historische Zuiderzee stadje.

Salomo Bikes is gevestigd aan de Nijverheidsweg in Medemblik. Uiteraard geheel en al gericht op tweewielers. De vervanging van mijn race schoenen, ze zijn er alleen in glimmend wit, gaat niet door. Ze zijn me te opzichtig. Wel hebben ze nog een paar Sidi Eagle 5 schoenen die in de zomer, ze ventileren heel goed, goed dienst kunnen doen. Eagle 6 schoenen worden door de Nederlandse importeur van Sidi niet geïmporteerd. Die hebben de door mij gewenste SRS, vervangbare hakken en zolen. Daarvoor zou ik dan de Dragon moeten nemen, maar die heeft geen dubbele rij klittenbanden waar mijn accu's van de voetverwarming in de winter onder moeten.

Als ik Joe's Sealant ter sprake breng, melden de heren van Salomo dat dat namaak spul is. 'Je moet NoTubes gebruiken'. Het liefst zonder binnenband. Maar hoe hou je dan de buitenband op spanning. Dat wordt me uitgelegd. 'Neem een krappe binnenband, leg die om de velg en knip de band in de lengte open. Vouw de randen van de binnenband over de velgrand heen en monteer de buitenband. Vul de buitenband met voldoende NoTubes en pomp het geheel op. De zaak zal gegarandeerd dicht zijn omdat alle spaakgaatjes worden afgedekt door de 'halve' binnenband. De enige kans op lekken is goed afgedicht door de druk van de draad van de band tegen de velg. Is de band op spanning, dan snij je de uitstekende randen van de open gesneden binnenband af.'
Het klinkt allemaal heel plausibel en de mannen van Salomo hebben hier ruime ervaring mee. Ik neem voldoende spullen mee om lekker te experimenteren.

De terugweg gaat een stuk makkelijker, al zitten er heel veel krappe bochten in de route. Op de rechte stukken is het makkelijk ruim in de 40 km/u te rijden, maar lang duurt dat nooit.

Continental komt met goed nieuws. Zij hebben 3 stuks 47 mm 26 inch banden opgestuurd. De 406 exemplaren, die worden nu geproduceerd, komen ook mijn kant op. Mooi vooral is dat de 406 wordt gemaakt op basis van de GP4000S technologie.
90 km

Waarom draadbanden lichter lopen?

Op de Google ligfiets lijst wordt gediscussieerd over de mogelijke oorzaak van mijn constatering dat draadbanden lichter lopen dan vouwbanden. Mijn verklaring was dat draadbanden een soepeler loopvlak en wangen zouden kunnen hebben omdat zij door de draad makkelijker stabiel te maken zijn. Vouwbanden hebben een niet rekvrije pees en moeten de stabiliteit dus meer uit loopvlak, wangen en schouder halen.
Nou kan ik natuurlijk, net als de meeste anderen, blijven speculeren, het kan ook - al is het niet erg wetenschappelijk - onderzocht worden.
Vanmiddag haal ik twee Kojaks van de zolder, een 20" vouw- en een 20" draadband. Als ik de loopvlakken bekijk en bevoel blijkt mijn eerste gevoel juist, de vouw Kojak heeft een veel 'stugger' loopvlak. Deze stugheid loopt ook verder door in de wangen en is er kennelijk de oorzaak van dat de vouwband minder soepel inveert.
Om dit wat inzichtelijk te maken leg ik de beide banden, eerst ieder apart, later beide op elkaar, op een dikke glasplaat.
Daarop leg ik een waterpas die ik belast met een gereedschap klem.
Ik laat per band de situatie een minuut stabiel worden en meet met een digitale schuifmaat hoeveel de banden door het gewicht worden ingedrukt. Dan blijkt dat de vouwband wordt ingedrukt tot een breedte van 27,50 mm. De draadband evenwel laat zich onder dezelfde omstandigheden, indrukken tot 24,70 mm. Dat is een verschil van 2,8 mm.
Wel is een klein deel van de wang van de vouwband iets dunner dan die van de draadband, maar dat zet blijkbaar weinig zoden aan de dijk.
Niet iedere Kojak is een Kojak. De draad- en vouwversie zijn totaal verschillende banden. Nou hoeft het natuurlijk niet altijd zo te zijn dat draadbanden lichter lopen dan vouwbanden, maar bij alle nu geteste banden, beide Durano's incluis, is dit wel zo.

Ik zal op de Google lijst vanaf nu geen verwijzing meer maken naar deze blog, er zijn daar teveel lange tenen.

Bij de foto's
Bovenaan: de testopstelling
Daaronder: de vouwband
Daaronder: de draadband
Onderste foto: beide banden op elkaar, de vouwband onder.