Na de presentatie van het eerste VeloTilt ontwerp tijdens het Velomobiel seminar in Dronten is het ontwerpteam hard aan het werk gegaan. Tijdens meerdere bijeenkomsten zijn de ontwerp eisen en mogelijkheden uitputtend besproken. Tijdens het ontwerpen, dat gebeurt in een 3D tekenprogramma in de computer, blijken enkele aanpassingen op het oorspronkelijk ontwerp nodig.
De gewenste lengte van toekomstige rijders is eerder ingeschat op 1.65 tot 2.00 meter. Dit levert beperkingen op in de draaicirkel. Bij kleine rijders kan de crank tegen de band en de ketting komen. Dit wordt mede veroorzaakt door de gewenste breedte van de band, namelijk maximaal 50 mm. We zullen moeten besluiten de lengte van de rijder te beperken van 1.70 tot 1.95 meter. Bij smalle voorbanden wordt de draaicirkel rond 10 meter, bij brede banden enkele meters meer.
Dat levert natuurlijk de vraag op, hoe keer je de VeloTilt in een nauwe straat? Voetengaten zullen er niet in komen omdat dit de stroomlijn ernstig verstoort. De VeloTilt zal de eerste velomobiel worden met een achteruit. Gewoon een handle omzetten en terug trappen. In het begin gingen we uit van een voortandwiel van 100 tanden. Inmiddels denken we dat een kleiner voortandwiel met een tussenas een betere oplossing is. Dat biedt de mogelijkheid om een perfect bereikbare Rohloff naaf of derailleur te gebruiken.
Nu de basis stroomlijn is getekend kunnen er Computational Fluid Dynamics (CFD) berekeningen worden gemaakt. Deze leveren een zogenaamde CD*a waarde op. Met deze waarde kunnen onderlinge vergelijkingen worden gemaakt. De Quest heeft bijv. een CD*a waarde van 0,0916. VeloTilt zal ergens rond 0,045 uitkomen. Dit is ruwweg 50% gunstiger dan de Quest. De Velox ter vergelijking, heeft een CD*a van 0,032. Deze berekeningen geven geen garantie dat het ook allemaal zo uitpakt. In kringen van aero-dynamische specialisten geldt de regel:'Never trust CFD'.
Het lijkt erop dat de geplande snelheid van 55 km/u bij 150 Watt er wel inzit.
De oorspronkelijk getekende uitvoering met een vlak liggende ruit is aero-dynamisch maximaal efficiënt, maar niet erg geschikt om het hele jaar mee te rijden. De ruiten van de Go-One en Evo-R bleken ook moeilijk condens vrij te houden. Er zal een tweede top worden ontwikkeld. De tweede top, deze vormt de bovenzijde van de romp, wordt dan lager en er zal een racekap met vizier op komen. Met deze top kan ook makkelijker cabrio worden gereden. Wil je racen, dan zet je gewoon de originele snelle gestroomlijnde top erop.
Lang hebben we gesproken over het blokkeren van de VeloTilt bij stilstand. Aanvankelijk gingen we er van uit dat het blokkeren het beste kan gebeuren met een kantelende pin die in een uitsparing glijdt. Dat gaat inderdaad goed, maar op een schuin wegdek of direct na een bocht staat de fiets niet helemaal recht en dan .... blokkeert de fiets niet en valt om. Dat blijkt in de praktijk mee te vallen. Een keer heen en weer bewegen doet de pin toch insnappen.
Piet Kunis en Bram Smit filosoferen over een hydraulische lock. Kan dit wel? Een telefoongesprek met Kevin Risse bevestigt dat dit heel goed kan. De 5 instellingen op de Astro 5 laten toe dat één instelling een complete lock-out kan worden. Afstand bediend door voorover kantelen van het stuurtje. De VeloTilt kan zo in iedere stand geblokkeerd worden.
Wij hebben veel emails uit de VS, Frankrijk en Scandinavië ontvangen. Sommige fietsers willen al aanbetalen om als een van de eersten een VeloTilt te kunnen rijden. Dit is allemaal veel te vroeg. We gaan eerst een VeloTilt maken en kijken of de ontwerp doelen worden gehaald. En ja, een kleine elektromotor in één van de achterwielen kan heel makkelijk. Tot zover deze update.
We houden jullie op de hoogte.
