Herfsttreffen 2014, naar de zeehonden

Het jaarlijkse Herfsttreffen is dit keer een thuiswedstrijd. De groep strijkt neer in hoeve Vredesteijn in Egmond-Binnen, nog geen 20 km van De Woude. Vroeger was ik een regelmatige bezoeker van deze treffens. De toertocht was altijd een gezellige boel, maar tempo zat er niet in. Dat zal vandaag niet anders zijn.

In rij met een heerlijk zonnetje via pont Akersloot naar Egmond-Binnen. Het is een drukte van belang en het weerzien met veel bekenden is heel leuk. Tegen 11.00 uur gaat de groep onderweg richting de duinen. Een serie kaartjes uit de automaat trekken voor iedere deelnemer, kosten voor de Ligfietsvereniging, neemt aardig wat tijd in beslag. Dan volgt een leuke rit door de duinen, uiteraard goed bekend terrein voor mij.

Windguru.cz geeft aan dat de verwachte regen pas na middernacht zal arriveren. Dan ben ik weer thuis en dus neem ik wel de carbon deksel maar niet de kap mee, een vergissing zal later blijken.
Via Bergen aan Zee rijden we de duinen van Staatsbosbeheer richting Schoorl in. De verharding is nu schelpen en dat rijdt prettiger dan de ruwe klinkers in de Kennemer duinen.

Na anderhalf uur naderen we de Hondsbossche zeewering. Daar zijn omvangrijke zandsuppletiewerken aan de gang. De groep gaat naar de eerste de beste strandopgang. Daar is evenwel niet veel meer te zien dan zand en stalen pijpen. De Noord-Hollanders Cees, George, Gerrit, André en ik weten dat de zeehonden bij de tweede opgang richting Petten te zien zijn. Wij rijden daar heen en krijgen een mooi schouwspel te zien. Tientallen zeehonden, honderden aalscholvers en meeuwen hebben de nieuw aangelegde natuur in bezit genomen. Een half jaar geleden was er alleen nog maar water, nu varen de grote zandschepen af en aan. We kijken wat rond en eten een broodje. De mooie polder achter de dijk is prachtig te zien en als je je omdraait dartelen de zeehonden in de nieuw ontstane lagune.

Na ruim een uur is de grote groep nog steeds niet aan de einder te zien. We rijden terug en zien ze dan aankomen. Tot onze verrassing gaat de groep alsnog de tweede opgang op en gaat ... zeehonden kijken. Vanaf deze tweede opgang is het nog mogelijk om over de buitenkant van de Hondbossche zeewering te rijden. Over enkele weken zal de zandsuppletie ook hier doorgaan en zal de dijk onder het zand liggen.

De koers wordt verlegd naar het poldergebied in het vlakke Noord-Holland. De snelheid is steeds tussen 17 en 20 km/u, onvermijdelijk met zo'n grote groep van ruim 30 fietsers met allemaal verschillende typen fietsen.

Noordelijk van het Geestmerambacht neemt de groep een afslag en staat stil. Wat er gaat gebeuren is niet duidelijk, in elk geval is de route gewoon rechtdoor over het viaduct. Na 20 minuten is de kogel door de kerk, er wordt afgesneden via het Geestmerambacht. Gewoon de route vervolgen zou zeker sneller zijn geweest, de route door de Geestermerambacht is wel leuker.

De groep passeert kruisingen opvallend soepel. Er worden gewoon enkele velomobielen dwars op de rijbaan gezet en de deelnemers passeren soepel. Het is bijzonder om te zien dat de automobilisten dit zonder morren pikken en soms minutenlang gedwongen stil staan. Het is zaterdag en de beroepsrijders zijn er niet, dat verklaart het mogelijk.

Om half vijf zijn we weer terug bij hoeve Vredesteijn, gemiddelde snelheid rond 10 km/u :). Het is nog steeds heerlijk weer al kondigt de sluierbewolking het komende slechte weer wel al aan. Een glaasje en een praatje doen de tijd snel omvliegen. Er wordt groente gesneden voor het avondeten dat uit 'flapjes' zal bestaan. Het zijn 'wraps'  waarvan de ingrediënten onder leiding van Maartje en Gerold vakkundig worden gekookt. De flapjes zijn smakelijk en er is meer dan voldoende om alle hongerige magen tevreden te stellen.

Om 20.00 uur is duidelijk dat Buienrader.nl een felle buienlijn aankondigt. Maarten Sneep schat in dat het slechte weer over een uur zal losbarsten. Op mijn iPhone zie ik dat er ook nog code oranje wordt gegeven. Ik besluit naar huis te gaan nu het nog droog is. Op het moment dat ik de Quest in stap begint het al te regenen. Aanvankelijk nog niet al te hard, maar eenmaal in Heiloo aangekomen, barst de regen in alle hevigheid los. Het waait hard en verschillende takken breken van de bomen af.

Zonder kap word ik natuurlijk flink nat. Gelukkig wordt de regen snel minder en tot op de pont De Woude is het zelfs vrijwel droog. Op de pont begint het weer hard te regenen en als ik de garage inrij staat de Quest direct in een plasje water.

Al met al een heel ontspannende dag ondanks de ruim 100 km die ik heb gefietst.