Het weer ziet er niet goed uit. Bft 5 met windstoten van Bft 7 en precies tijdens de wedstrijd regen, zullen het een pittige klus maken.
Ik zet de Quest op de Tesla en zoef geheel elektrisch naar het parkeerterrein bij de sluizen van Lelystad. Het is nog droog en ik kan mooi de wielkappen en voetenbakjes vastplakken. Jan Geel komt aanrijden en helpt nog even met het plakken van de hockeytape. Het is duidelijk minder druk dan vorig jaar. Begrijpelijk, onder deze omstandigheden is het veel zwaarder.
Er zijn veel bekende gezichten en vooral Ymte is trots aanwezig met de nieuwe DF XL. Hij heeft er nog maar 10 km mee gereden en was tot elf uur gisteravond nog bezig met Daniël Fenn om de nieuweling gereed te krijgen. Ik zie bij Ymte en Daniël Schwalbe Ultremo ZX bandjes. Als dat maar goed gaat. Jan Geel is op de heenweg gestuit op een stuk met los asfaltgrit. Tijdens de rijdersmeeting wordt dit door Jan aan iedereen duidelijk gemaakt.
Tegen tweeën, het is inmiddels gaan regenen, begin ik aan mijn race. Ik heb niet de snelle maar kwetsbare Michelin radiaal banden gemonteerd maar de testbanden van Schwalbe. Deze hebben er al 10.000 km opzitten en worden al wat dunner. Ze zijn evenwel iets sneller dan de F-lites en dat is natuurlijk prettig. Wel doe ik Schwalbe Doc Blue anti-lek vloeistof in de binnenbanden om het risico van lekke banden te beperken. De achterband is de trouwe Super Moto met ook daarin een anti-lek band, de Michelin Protek Max. Deze keuze is duidelijk niet de snelste combinatie, maar aankomen is vandaag het belangrijkste. Dat zal straks ook blijken.
Het begin is als altijd meestal snel. De wind komt van achter en ik ben nog uitgerust. Ik zie als maximum snelheid 63 km/u op de Garmin komen. Dat zal niet lang duren. Voorbij de knik in de dijk naar Checkpoint Charly komt de wind over de dijk dwars in. De Quest wordt flink heen en weer gesmeten en er moet heel oplettend worden gestuurd. De dijk ligt vol met stenen die regelmatig in de wielkappen worden geslingerd. Dat maakt een vreselijk lawaai en doet me af en toe nogal schrikken.
De regen wordt af en toe minder maar de dijk blijft nat. Dit is bij uitstek lekke-banden-weer. Ik hoop dat ik er van verschoond blijf. Ik zie al enkele deelnemers met de fiets op zijn kant liggen, lekke banden dus.
Bij het keerpunt is mijn gemiddelde 53 km/u, dat valt me niet mee. Ik word snel omgezet door Martin die met George, Cees en Markjan het keerpunt bemannen. Dan begint het knokken om uit het diepe gat dat een aquaduct heet, omhoog te komen. Als ik boven ben is het een kwestie van weer op snelheid komen. Dat lukt aardig en ik zit al vrij snel weer op 56 km/u. Ik zie steeds meer deelnemers die nog naar het keerpunt moeten. Ik haal steeds fietsers in, maar wordt zelf niet ingehaald.
Voel ik nu kramp in mijn linkervoet komen? Wel verdorie, inderdaad kramp. Dat betekent snelheid minderen en hopen dat het niet te erg wordt. Op het slechte stuk naar Checkpoint Charly daalt de snelheid naar 50 tot 52 km/u. Doordat ik mijn linkerbeen ontzie en meer vermogen trap met rechts, komt er ook lichte kramp in mijn rechterkuit. Dat doet de motivatie geen goed. Voor Checkpoint Charly gaat de snelheid onderuit naar ruim 49 km/u. De kramp blijft beperkt en met het iets rustiger aandoen kan ik redelijk op gang blijven. Ik verwacht ingehaald te worden door de direct na mij gestarte Harry Lieben. Dit gebeurt toch niet. Als de wind na de bocht vrijwel op kop is daalt de snelheid naar 47 km/u. Ik zie dat mijn hartslag maar 137 slagen per minuut is, wel rustig zo. Als de kramp niet toeneemt kan ik wat meer vermogen leveren. Het lange eind naar de finish, je ziet dat al 8 kilometer voor je er bent, is een hels karwei.
Na een uur en 2 minuten passeer ik de finish. Tot mijn verrassing zie ik mezelf in de uitslag op de vierde plaats staan met gemiddeld 49,2 km/u. Dit is nogal wat minder dan de 53,6 km/u die ik in 2012 reed. Ymte, Theo van Andel en nog wat toppers hebben kennelijk lekke banden gehad, zij staan onder mij in de uitslagenlijst.
De prijsuitreiking is altijd een feest van improvisatie. De winnaar van vandaag, de Duitser Matthias König met zijn Milan is al naar huis. Daniël Fenn ligt te slapen in zijn bus. Geen nood, de nummers 3 tot 5 worden gewoon als de nummers 1, 2 en 3 gehuldigd. De prijs is een punt heerlijke appeltaart, gebakken door de jongste zoon van Ymte en Swanette Sybrandy.
Na nog een plaatje van de Quest op de Tesla te hebben gemaakt, zoef ik weer naar De Woude.
15 opmerkingen:
Hi Wim,
Mooie uitslag gereden ondanks het weer. Had ondertussen verwacht de Velotilt al eens in actie te zien, nog steeds lock problemen?
Groeten, Adri.
Ik heb werkelijk elke aankondiging van dat evenement gemist...
Wim,
could you please write a little about the Michelen Radial tires as there is very little information available. How are they fragile? Are both the Michelin Nuna Blue and the Michelin Radial fragile? If cost was not an issue do you think tires similar to these might ever be suitable for every day use? Are these tires any more or less suitable for the Velotilt (where the wheels tilt relative to the road) compared to the Quest (where the wheels stay approximately perpendicular to the road).
Glen
Is the Schwalbe Test Compound tire a pre-cursor to the new Schwalbe Almotion tire?
Het lijkt erop dat het goed gaat komen met de lock.
Omdat de eerste versie met de hand is bewerkt werkte de lock perfect naar één kant, maar nog niet naar beide kanten. We zijn nu bezig de onderdelen machinaal te maken.
Hi Glen,
The Michelin are very thin on the roadcontact area. They last about 600 km but can also be shredded in one competition. The Nina Blue are somewhat less fragile, but they also are very thin. The Nina Blue weighs only 150 grams.
A radial tire can be made strong enough for all day use.
On the VeloTilt they can only used for competition not for everyday use.
Hi Glen,
I really don't know what tire Schwalbe intended to develop out of this one. Fact is that it runs lighter than an F-lite although they look like a Big Apple.
Best regards,
Wim
Hi Quezzzt,
Stond gewoon in de agenda van Ligfiets.net.
Het is een paar keer in het vrijdagbericht aangekondigd en ook een keer in een apart bericht op ligfiets.net vermeldt.
Degenen die de LEL vaker rijden weten dat het altijd op de derde zondag in oktober is.
Mooi resultaat Wim! Jammer van het lekrijden van Ymte, had graag gezien waar hij op was uitgekomen in de DF. Hoewel ik op dit parcours niet verwacht dat de DF veel sneller is dan een Quest. De snelheid van Matthias is indrukwekkend, maar wellicht de man met het meeste vermogen?
Dag Piet,
Ymte reed de eerste 10 km 70 km/u. Ik denk dat ie sneller zou zijn geweest dan König. De DF is zeker sneller dan de Quest.
Groeten,
Wim
Ik heb zo'n vermoeden als het een Milan XS was dat die met zulke harde wind goed heeft kunnen profiteren van zijn "nap-of-the-earth" eigenschappen ten opzichte van de andere velomobielen :-)))
Hoe lager bij de grond het gehele voertuig, hoe minder kracht de wind heeft....
Natuurlijk is dat een enorm sterke rijder. En Wim ook.
Dag Wim,
Ik denk niet dat Ymte sneller zou zijn geweest als könig. König reed onder de door jou genoemde zware omstandigheden met zijn Milan SL de 2e tijd ooit bij LEL.
Is de Df XL ook sneller dan jouw volledig 'getunede' Quest?
Groet, Richard
Dag Richard,
Ymte reed de eerste 10 kilometer 70 km/u.
De DF en DF XL zijn duidelijk sneller dan mijn getunede Quest. Het frontaal oppervlak is veel kleiner door de veel geringere breedte.
De vorm is beter, vooral de vorm van de rollbar achter het hoofd. De DF XL van Ymte weegt 22 kg en is ook nog eens veel stijver.
Daarnaast ligt ie veel lager op de weg.
Al met al denk ik dat Ymte sneller had gereden dan Matthias. Maar dat doet er niet toe. Ymte kreeg een lekke band en een aflopende ketting. Betekent dat Matthias een formidable prestatie heeft neergezet.
Groeten,
Wim
Wederom een mooie prestatie Wim,
Helaas zal ik de komende maanden geen Quest aanraken. Ik ben herstellende van een hernia-operatie en zal nog maanden rustig aan moeten doen. Ik volg echter alle ontwikkelingen op de voet.
Sportieve groet,
Robert-Jan Bakker
Hi Robert-Jan,
Het zit je niet mee man. Een klein geluk bij een ongeluk is dat er de komende wintermaanden wat minder gefietst kan worden.
Ik hoop dat je er komend voorjaar weer in goede gezondheid bij kan zijn.
Groeten,
Wim
Een reactie posten