Naar de bronnen van de Maas 21-8 dag 4

Vannacht worden we wakker van regen. Cees Roozendaal in het bijzonder. Hij heeft zijn buitentent in Eijsden laten liggen en kan zijn tent eigenlijk alleen nog als muskietennet gebruiken. De luifel van de camper was gisteravond niet nodig, vanmorgen des te meer.
Ik installeer de toer/racekap. Als ik klaar ben houdt de regen op. Ik rij er toch een aantal kilometers mee. De zon gaat na een paar uur schijnen en brandt fel. Het is onvoorstelbaar drukkend. Af en toe rijden we door slierten waterdamp.

We beginnen vrijwel direct met een groene route. Deze route loopt vlak langs de Maas en is ronduit schitterend. Het ene mooie vergezicht volgt op het andere. Het gebied is dun bevolkt. De route is 80 km lang en bestaat uit goed asfalt. Om klimmen te vermijden gaan we zelfs door een lange fietstunnel waar ook de pleziervaart gebruik van maakt. Overal zijn sluisjes te zien en we zwaaien naar verschillende Nederlandse bemanningen. Blijkens de nodige borden wordt er veel gedaan om de paling door de sluizen te krijgen. Dat lukt maar een deel van de paling..

Na 80 km is de pret voorbij en moeten we met kaart en GPS de route vinden. Het is lastig om die route te vinden omdat de rivier zo meandert. De Garmin Montana heeft helaas deels een niet-werkend scherm. Rechtsonder is bevestigen van opdrachten en instellingen niet mogelijk. De workaround is het kantelen van het scherm waardoor op een andere plek kan worden bevestigd.
De Droam brengt niet de internet snelheid die ik verwacht. In Noord Frankrijk zijn de verbindingen sowieso een probleem.

De Questen en Strada doen het prima. Katinka heeft vandaag twee lekke banden, nadat het droog is geworden blijven alle banden heel. Wij zijn vandaag tot Douzy gekomen en moeten nog 300 km rijden naar de bronnen van de Maas. Dit moet in ieder geval in twee dagen gebeuren.
120 km

Naar de bronnen van de Maas 20-8 dag 3

Vanmorgen is alles buiten drijfnat. Op mijn snel gemaakte Lexan dekseltje is nu goed te lezen 'don't touch'. Ik heb de carbon toerracekap mee. De eerste dag heb ik er veel plezier van gehad.
Cees heeft er gisteren met veel enthousiasme mee rondgereden. Vandaag is het prachtig zonnig weer, vrijwel geen wind en pittig hoge temperaturen.
Het inpakken en inladen in de camper is een heel ritueel. Alle tenten en bagage moeten netjes in de camper worden gestouwd om een veilige rit te garanderen. De was wordt nog even gedroogd en dat is voor 6 fietsers een behoorlijke hoeveelheid.
Om 9.00 zijn we onderweg om eerst Luik door te rijden. Dat valt nog niet mee. De Maas aanhouden is niet mogelijk door één-richtingsverkeer. Een opbreking en een markt hier en daar maakt het niet makkelijker.
Dan lopen er nog meer rivieren door Luik, namelijk de Oerthe.
Als we de stad uit zijn gaat het in vlot tempo zuidwaarts. Het rijden langs de rivier is bijzonder aantrekkelijk. We nemen ook wel eens een weg die niet voor fietsers is bedoeld zoals de N90.
Dat rijdt nog sneller al razen de auto's wel heel snel langs ons heen.
Wij blijven vrijwel de hele dag langs de oostelijke oever rijden. Te lang zal later blijken. We krijgen voor Givet een serie stevige klimmen voor onze kiezen. Zo steil dat Kees en Katinka een stuk omhoog moeten lopen. De afdaling is lastig door het slechte wegdek. Bij te hoge snelheid dribbelt het achterwiel makkelijk weg. De remparachutes beperken de snelheid tot rond de 60 km/u.
Cees vindt een pistool in de berm, een plastic exemplaar.
Met coördinaten komen we weer makkelijk bij de camper en samen rijden we naar de lokale camping. Goedkoop maar met een koude douche, althans in de herendouche.
140 km

Naar de bronnen van de Maas 19-8 dag 2

Na een goede nachtrust in de camper ontbijten we bij de moeder van Kees. Dan op naar de zus van Kees waar de fietsen vannacht in de garage hebben overnacht. Jan plakt zijn lekke binnenbanden. Om tien uur rijden we Oirschot uit. Kees gaat voorop, maar ja, net als gisteren weet ie de weg niet en moet de Garmin uitkomst bieden. Ik kan geen track vinden en zie even later dat ik naar Maastricht een route heb gemaakt. Gaat ook prima, eigenlijk nog beter. Als je namelijk verkeerd rijdt rekent de Montana binnen enkele seconden een alternatieve route uit. Dit wel tegen een hoger stroomverbruik.
Het weer is prachtig, half bewolkt en een graad of 20. We rijden door een mooi landschap waar de koeien op veel plaatsen nog in de wei staan. Omdat ik de route in de GPS heb mag ik weer voorop rijden. Ik hou steeds een hartslag aan van 97 tot 103 slagen per minuut. Dat levert een snelheid op tussen 32 en 36 km/u. Dat kan iedereen goed volgen.
We rijden België in en zien dat het noodweer is geweest. Overal zijn takken van de bomen gerukt. Het is meestal niet mogelijk op de fietsstrook te rijden. Een enkele automobilist vindt dat wij niet op de rijbaan horen en passeert rakelings.
Even na de middag steken we op bij 'Gregory'. De kersenvlaai is heerlijk. Cees bestelt warme appeltaart. Dat wordt een complete maaltijd met ijs, meloen, aardbei en appeltaart. Een dubbele espresso kennen ze hier niet, het worden gewoon twee kopjes. Is ook dubbel natuurlijk.
Marian en Esmee zijn inmiddels in Maastricht en geven de geografische coördinaten op. Dan weten we de camper tot op een paar meter nauwkeurig te vinden. Een vrachtauto blijkt even eerder één van haar buitenspiegels te hebben afgerukt. Een kop soep gaat er wel in. We zitten in de prettige namiddag zon in het gras.
We rijden langs de Maas op zoek naar een camping. De eerste is een verenigingscamping. De volgende is in Eysden en ligt ook aan de Maas. De tenten worden opgezet en we genieten van een goed glas en een uitstekende rode kool schotel.
Mooie fietsdag met 106 km.
Morgen gaan we via Luik naar het zuiden. We zien wel hoe ver we komen.

Naar de bronnen van de Maas 18-8 dag 1

Vanmorgen rijden er 5 velomobielen het eiland op. Jan Geel, Kees van Hattem, Katinka Fransman, Pé Koomen, Cees Roozendaal en ik starten vandaag voor een reis naar de bronnen van de Maas. Marian van Hattem en achternicht Esmee zullen ons onderweg in de camper volgen en van het nodige voorzien. Pé heeft een heel bataljon uitzwaaiers weten te mobiliseren. Dat Tiny daarbij was deed Pé goed. Vriend Jan Veenis is ook van de partij en deelt koffie rond.
Om kwart over tien verlaat het smaldeel De Woude en via pont Buitenhuis gaat het zuidwaarts. Ron Dekker rijdt nog een stukje mee en dan moeten we onszelf redden.
We lopen vast bij Schiphol. We willen niet met het veer over dus karren we Schiphol over nemen we een brug meer richting Aalsmeer. Het is even zoeken in Amstelveen, maar als we Nes aan de Amstel bereiken kunnen we vlot doorrijden. Daar krijgen we de eerste bui over ons heen.
Cees krijgt een lekke band en stuurt de graskant in. Hij wordt met gekraak abrupt gestopt door een in het gras verscholen stalen afmeerbolder. Gelukkig zit ie precies in het rechter voetengat en blijft de schade beperkt.

Via Wilnis bereiken we Woerden waar Marian ons snel vindt. Na koffie en thee met wat lekkers rijden we door naar het rivierengebied. Prachtig om hier eens te rijden. We mogen achtereenvolgens met drie ponten naar de overkant, in één veerboot mogen we in de stuurhut rondkijken en foto's maken.

Ik schakel verkeerd bij het oprijden van de veerstoep en de ketting schiet over het grote voorblad. Ik rag met mijn achillespees tegen de scherpe rand van het voetengat en heb ik de rest van de dag pijn in mijn rechter voet.

Via Heusden gaat het naar Oirschot. Het begint hard te regenen en ik installeer de carbon toer/racekap. Tot dat moment onzichtbaar in de Quest, vanaf nu heerlijk beschutting biedend tegen de onophoudelijke regen. Jan rijdt tot twee keer toe lek. De Geax Tattoo is in de regen niet de meest lekvrije band. Even later heeft Jan weer malheur, de buitenband sleept aan. In de stromende regen probeert Jan eerst een plastic jas aan te schieten en daarna zijn band weer goed op de velg te krijgen. Ik kijk het vanonder mijn vizier aan.
Het begint nu ook te onweren en de klappen zijn niet mis. Ik begin met mijn rechter schoen tegen de rand van het voetengat aan te schuren. Dat kan maar één ding betekenen, het pedaal is losgelopen. Kees heeft sleutel 15 aan boord en is het leed snel geleden.

Het laatste stuk, ik heb de hele weg voorop gereden, gaat Kees van Hattum voorop rijden. Hij kan het maar moeilijk vinden :).
Als we later de fietsen naar zijn zus brengen om veilig in garage te overnachten, rijdt Kees pardoes de verkeerde kant op. Kees weet niet meer de weg in zijn geboortedorp.
Bij Kees' moeder eten we de door Marian gemaakte pasta en een lekker toetje.
Na het douchen een afzakkertje en redelijk vroeg gaat de groep onder zeil.

Morgen rijden we via België naar Maastricht en vandaar volgen we via Luik de Maas. Hoe ver we komen zien we wel.
160 km

Klaar voor de bron van de Maas

Morgen rijdt er een klein smaldeel van 6 velomobielen naar de bron van de Maas, ergens in de Vogezen in noord-oost Frankrijk.
Ter voorbereiding krijgt de Quest het normale kleine onderhoud. Ik inspecteer de voorbanden. Het zijn GoCycles die op ongeveer de helft van hun levensduur zijn. Er zijn geen steentjes of insnijdingen waar te nemen. Ik neem twee F-Lites mee voor het geval één van de banden vervangen moet worden. Ik smeer de ketting en stel de remmen strakker af.
Bij Fietsbandonline.nl bestel ik een 2.25 inch brede Furious Fred. Deze Furious Fred is breder dan de normale 2.00 inch versie. Deze laatste versie is heel snel maar heeft geen lekbescherming. De bredere versie heeft dezelfde lekbescherming als de Kojak en veel andere Schwalbe banden.
Fietsbandonline.nl verprutst de boel. Ondanks dat de iDeal betaling goed verloopt, krijg ik geen orderbevestiging. Als je de mensen belt blijkt Fietsbandonline onderdeel te zijn van een kermis van websites. Ik zal worden teruggebeld. Gebeurt natuurlijk niet.
De volgende dag melden de heren, nadat ik maar weer zelf bel, dat ze het artikel niet op voorraad hebben. Dit terwijl op hun site het artikel op voorraad staat. Dat betekent annuleren en bij Kroone Liefting de band ophalen.
Na montage moet ik zeggen dat de band goed onder de Quest staat.

Voor de communicatie heb ik een Droam besteld. Dit is een Wifi spot die met 5 apparaten kan worden gedeeld. Zou dit wel goed gaan? Nee, ook niet. Hoewel op 1 augustus de Droam al is besteld en de borg is betaald, is de Droam er vandaag niet. Ook bij Droam is iets verkeerd gegaan. De directeur verzekert me dat ik vandaag een Droam thuisbezorgd krijg. We zullen zien. Als om 21.00 uur de Droam er nog niet is, gaat de stressmeter lichtelijk in het rood. Ik krijg alleen nog maar voicemail aan de lijn.
De tweede keer dat ik tegen dat digitale bandje praat gebeurt dat met enige stemverheffing. En ja, Droam belt om 22.00 uur terug. Dan is er nog zegge en schrijven één uur om het apparaatje op De Woude te krijgen. De directeur belooft hoogstpersoonlijk een Droam van zijn werk op te halen en volgas naar De Woude te rijden.
Om 22.55 uur, vijf minuten voor de pont sluit, verschijnt de directeur voor de pont en overhandigt mij een Droam.
De stressmeter kan weer op idle.
Even geprobeerd en het werkt. Dit bericht gaat via de Droam het wereldwijde web op.

Dit bericht tik ik op een mooi nieuw speeltje, een Apple MacBook Air 11 inch, 4 Gb ram, 128 Gb flash opslag. Ik hoop jullie hiermee de komende weken op de hoogte te houden van onze rit. Totaal zal de reis een kleine 2000 km belopen. De eerste etappe is naar Oirschot in Noord-Brabant.

René met nieuwe carbon Quest naar Noord-Holland

Vanmorgen zit Bart van Crasbeek al op tijd bij ons aan de koffie. Samen rijden we naar Avenhorn waar Kees staat te wachten. In rap tempo, we hebben de wind achter, zijn we in Enkhuizen waar Jan Geel het kwartet completeert.
Als we bij elkaar staan komt er stepper langs die de dijk op gaat. 'Hé Wim Schermer' roept de man. Als ik hem even later achter op rij blijkt het Piet Groeneveld te zijn. Piet is, met nog een aantal steppers, bezig met een rondje IJsselmeer. Piet heeft mijn advies gevraagd voor banden voor zijn step. Hij is al om 04.00 uur uit Kampen vertrokken en rijdt met een gemiddelde snelheid van 25 km/u. Hij heeft er al 175 km opzitten en moet nog 75 kilometer steppen om het rondje af te maken. Heel knap als je weet dat wij met onze gestroomlijnde bolides gemiddeld maar een kilometer of 5 tot 7 harder rijden.

Steeds rond 38 km/u rijden we over de dijk Enkhuizen - Lelystad. Letterlijk duizenden spreeuwen scharrelen op de dijk hun kostje bij elkaar. Steeds als wij aan komen rijden vliegen ze een stuk verder, een prachtig gezicht.

Op het vasteland geeft Jan gas en ik probeer hem bij te houden. Normaal gesproken is een Quest met racekap niet makkelijk bij te benen, maar ik voel me goed en kom, met dank aan het mini vizier, tot 57 km/u. Jan vindt dat prima en vindt 50 km/u ook wel goed. Gelijk heeft ie.

In Dronten is het heel druk. Er worden reparaties uitgevoerd en de nieuwe carbon Quest voor René van den Berg wordt op maat gesteld. Ik overleg met Allert over het banden testapparaat. We worden het eens over het definitieve ontwerp van de pendel. Ik zal Allert één metalen plaat opsturen zodat ie kan beginnen met het las- en draaiwerk.

Ymte twijfelt of ie voor Parijs-Brest-Parijs al dan niet met racekap zal starten. Ik stel hem voor mijn nieuwe vizier eens te proberen. Meer snelheid, minder lawaai, minder wind in je gezicht zijn de USP's (unique selling points :)). Ymte zal mijn vizier dit weekend proberen en als het naar zijn zin is zal ik hem de nieuwste versie met twee lippen sturen.

Aan de Strada van Bart moet wat gelast worden en als dat gereed is gaan we noordwaarts. René heeft zes weken niet gefietst en heeft er geen behoefte aan mij uit te dagen. Ik rij nu met de deelbare carbon toer/racekap en dat doet de snelheid duidelijk goed.
Halverwege is mijn achterband lek en de mannen maken zich snel uit de voeten. Als ik de Furious Fred heb verwisseld voor een verse met een nieuwe binnenband ga ik weer onderweg. Kees belt als ik al bij het aquaduct ben. Na een korte pauze aan de voet van de dijk, het is weer begonnen te regenen, rijden we richting Hoorn. Jan is rechtdoor gegaan en is als eerste thuis in Oostwoud.
In Avenhorn gaat Kees richting Heerhugowaard. Bart en ik rijden samen door de MIjzenpolder naar Schermerhorn. Bart koerst via Alkmaar naar Castricum, ik rij door een regenachtige Schermer naar De Woude.
Mooie gezamenlijke rit.
190 km, 6034 totaal sinds 1 april.

Prijs deelbare carbon toer/racekap bekend

Als laatste in de serie van drie velomobielkappen is nu ook de prijs bekend. Deze geheel carbon kap bestaat uit vier delen. De kapopbouw bestaat uit twee losse schaaldelen die zeer nauwkeurig en waterdicht in elkaar passen. Als de kapopbouw in elkaar is geklikt, wordt dit in de liggende carbon deksel geschoven. Als laatste wordt het vizier er door middel van twee drukknoppen opgeklikt. Het geheel is waterdicht en net zo snel als de geïntegreerde racekap.
Het grote voordeel zit in de veelzijdigheid.

Je vertrekt met mooi weer en wil dan lekker buiten zitten. Als het koud wordt of het weer verslechtert kan je je daartegen volledig beschermen. Wordt het later weer mooi weer, dan wil je niet altijd verplicht onder een kap zitten.

De onderdelen van de kap kunnen in de fiets worden meegenomen en nemen in het geheel geen ruimte in. De twee kapopbouw schalen kunnen zelfs achter het achterwiel worden opgeborgen. Het liggende deksel past altijd onder de binnenkant van de neus van de fiets. Het vizier is 1 mm dik en laat zich naadloos tegen de romp aanleggen.

De prijs van de totale combinatie is € 729,-. Voor die fietsers die al een toerkap voor op de schuimkap hebben aangeschaft, kunnen voor € 269,- een geheel carbon combinatie realiseren. Deze combinatie is stabieler, waterdichter en sneller dan de toerkap op de schuimdeksel. Vooral de veel grotere ruimte voor het gezicht waardoor er uit een bidon kan worden gedronken en in de fiets alles goed te overzien is, is prettig.

De kappen van Velomobielonderdelen.nl zijn 200 gram lichter dan de Sinner kap, hebben geen enkele zichtbeperking en zijn ook en vooral in de winter zeer comfortabel.

Het ei van Columbus: zuignapjes

Er komen steeds meer race- en toerkappen. Velomobielonderdelen.nl heeft er inmiddels 55 verkocht. Gebruikers zijn enthousiast en ook ik rij er steeds vaker mee. Er is alleen één probleem. Als je uitstapt moet je ergens met de kap heen. Vasthouden gaat niet, je hebt beide handen nodig om uit te stappen. De kap is zo licht dat ie heel makkelijk wegwaait. Ik haal regelmatig kappen op bij Jan Reus, maar moet eerlijk toegeven dat als ik bij het instappen de kap even los moet laten, deze soms van de gladde neus van de Quest af glijdt. Lichte lakschade aan de splinternieuwe kap is dan soms het gevolg. Jan extra werk en ik mag onverrichterzake naar huis fietsen.
Jan heeft een mogelijke oplossing voor dit probleem, een zuignap. Jan heeft een zuignap waaraan zijn moeders handdoek in het ouderlijk huis hing, ontdaan van zijn haakje en aan een klittenband vastgemaakt. Dat werkt, maar ik krijg de zuignap met geen mogelijkheid los. Omdat het idee me goed lijkt, ga ik uitzoeken of commercieel verkrijgbare zuignapjes mogelijk wel aan ons doel voldoen.
Bij verschillende leveranciers vraag ik monsters aan. Dat doen kennelijk meer afnemers want ik mag alle monsters gewoon betalen.
Geen nood, de zuignapjes zijn niet duur, de verzendkosten wel.

Uiteindelijk vind ik een zuignap die werkelijk precies aan ons doel voldoet. Het nog geen 1,5 gram wegende 30 mm kunststof zuignapje gaat zonder enige druk op zowel droog als nat oppervlak als een huis vastzitten. Zet je nagel tegen de rand van de zuignap en het laat onmiddellijk weer los.
Het is echt magisch.
Het volledig van zacht transparant kunststof gemaakte oersterke zuignapje wordt bevestigd op een stukje 5 cm breed haakjes klittenband. Dit stukje klittenband met zuignapje kleef je vast aan de laatste centimeter van de standaard aanwezige klittenbanden van de schuimkap of race- of toerkap.
Als je nu uit de fiets wil stappen leg je de kap voor je op de fiets en raak de twee zuignapjes even aan. Daarmee zit de kap direct muurvast op de neus van de velomobiel en zal niet meer wegwaaien. Als je uit de fiets bent en je wil het instapgat afdekken, maak je de zuignapjes weer los en zet je de kap weer met de zuignapjes vast. Dat werkt bij een korte pauze veel sneller dan al grabbelend de klittenbanden aan de binnenkant van de kap vastmaken.
Al met al een heel fraaie oplossing voor een lastig probleem. Want het werkt natuurlijk met alle kappen, de normale schuimkap en alle toer- en racekappen.
Ik heb een setje van drie zuignappen al op haakjes klittenband bevestigd. Prijs inclusief verzendkosten is € 7,50 en vanaf nu te bestellen op Velomobielonderdelen.nl.

Rondje Noord-Holland

Vanmorgen meld ik me even voor tien uur aan de Smaragd in Heerhugowaard. De vogel is gevlogen. Daarom maar een rondje Noord-Holland in mijn uppie. Het waait ruim 5 Bft en er is net een bui gevallen als ik vertrek. Daarom ga ik lekker met de racekap onderweg, zit ik droog en uit de wind.
Via Schoorldam rij ik voor het eerst door het fraaie fietstunneltje dat onder de nieuwe A9 is aangelegd. Langs het kanaal kan comfortabel een snelheid van rond de 50 km/u worden aangehouden. Mijn hartslag blijft ruim onder de 120, dus reken maar dat de wind me een stuk helpt.
In Burgerbrug gaat de fiets in een rechterbocht wel heel makkelijk op twee wielen. De oorzaak is een lekke band. Als de band eraf is is de dader, een stevige roestige punaise, direct in beeld. Het waait zo hard dat verschillende onderdelen zoals wieldoekje, racekap en regenjack spontaan gaan vliegen.
Binnen 5 minuten ben ik weer onderweg en de volgende stop is het benzinestation bij het vliegveld De Kooi.
Op weg naar Den Oever komt de wind wat meer dwars van rechts en dat levert af en toe cakewalk-achtige bewegingen op. Vooral rond geïsoleerd liggende woningen rukt de wind heftig aan de Quest.
Op Wieringen rij ik de zeedijk op. Het zicht is eindeloos en de wolken zijn als kastelen. Prachtig wit en hoog torenen ze boven de Waddenzee op. Tegelijkertijd hangen er regenwolken boven het land. Gelukkig zeil ik er droog tussendoor al zie ik aan de natte wegen noordelijk van Medemblik dat het wel heeft geregend.
Schuin tegen de harde wind blijft het, met dank aan de racekap, mogelijk om zonder al te hard te werken 42 km/u te rijden.
In Medemblik is er espresso met warme appelflap.
Via Aartswoud, de Langereis en Heerhugowaard ben ik om 15.00 uur weer thuis. Daar zie ik dat de vertrekplaats van Kees en Katinka de Waerdse Tempel was.

Roam 6 augustus

Morgen 6 augustus fietsen de ROAMers van Billings naar Miles City. De koerslijn is de paarse lijn op de kaart. Er wordt vrijwel steeds gedaald. De fietsers starten op een hoogte van 1056 meter en eindigen op 736 meter hoogte. De afstand is met 247 km wel lang maar grotendeels dalend.
Het wordt 31 gr. C. en het is zonnig.
Er wordt weinig geblogd. Begrijpelijk als je een lange dag hard hebt gewerkt, je tent opgezet en eten geregeld hebt. Als er dan al Wifi is, kost het veel tijd en inzet om een bericht te maken, foto's uit te zoeken en te bewerken. Die tijd kun je ook lekker slapen.

ROAM 5 augustus

Morgen 5 augustus fietsen de ROAMers van Harlowton naar Billings. De koerslijn is de blauwe lijn op de kaart. Er wordt vrijwel steeds gedaald. De fietsers starten op een hoogte van 1349 meter en eindigen op 983 meter hoogte. De afstand is met 151 km en grotendeels dalend een makkie.
Het wordt 29 gr. C. en er kan uit een deels bewolkte hemel een onweersbui vallen.
De meeste Amerikanen zijn al weer naar huis. Een Amerikaanse deelnemer vindt de meeste Europeanen maar vreemde kwibussen. Zij zouden te weinig water meenemen en niet begrijpen dat er wel tot 80 mijl geen voorzieningen zijn. Dezelfde deelnemer vindt ook de vering van de fietsen van de meeste deelnemers niet geschikt om in de VS te rijden. Door het rijden over 'rumblestrips' veren de wielen zover in dat de fiets onbestuurbaar wordt. Hoe het rijden over 'rumblestrips' gaat zonder vering vertelt de man niet.

ROAM 4 augustus

Morgen 4 augustus gaan de ROAMers op pad van Helena naar Harlowton. De koerslijn is de groene lijn op de kaart. Er moeten 1470 hoogtemeters worden geklommen en de hellingen zijn niet erg steil. De fietsers starten op een hoogte van 1207 meter en eindigen op 1350 meter hoogte. De maximale hoogte is 1946 meter. De afstand is met 207 km goed te doen.
Het wordt met 30 gr. C. minder heet dan de eerste dagen. Wel kan er een onweersbui vallen.

Racekap op Strada

Vanmorgen rijden Kees en ik naar Amsterdam om daar Paul Dijs te ontmoeten. Pauls' spierwitte racekap zal ik onder aan de Schellingwouder brug afleveren. In net een uur rijden we de 32 kilometer vanaf De Woude. Het is voor mij makkelijk om rond de 40 km/u te blijven rijden. Kees kan dat tempo met de nieuwe F-lite banden en het mini vizier prima volgen.
In Purmerend begint het te regenen en de kap doet waarvoor ie gemaakt is, het in de fiets droog houden.
Als wij om 11.00 de brug af racen, staat Paul al te wachten. Hij is enthousiast over de mooie lijn van de kap. Voor de Strada wordt een speciale versie van de kap gemaakt omdat de tunnel achter het hoofd veel breder is dan bij de Quest. De kap voor de Quest zou te weinig warme vochtige lucht afvoeren en ligt letterlijk vast op de tunnel. Dat ziet er niet uit en werkt ook niet.
Ik maak een paar foto's en Paul gaat richting Tricht. Hij hoopt op regen.
Of hij dat heeft gekregen, weet ik niet. Wel weet ik dat wij terug wel steeds in de regen rijden. Met 38 km/u rijden we nu tegen wind vlot terug naar De Woude waar Kees nog een espresso drinkt en dan door gaat naar Heerhugowaard.

ROAM 3 augustus

Morgen 3 augustus gaan de ROAMers na een welverdiende rustdag op pad van Missoula naar Helena. De koerslijn is de groene lijn op de kaart. Er moeten 3370 hoogtemeters worden geklommen al is de steilheid overzichtelijk. De fietsers starten op een hoogte van 994 meter, de maximale hoogte is 1901 meter. De afstand is met 237 km pittig.
Het wordt met 30 gr. C. minder heet dan de afgelopen dagen.

ROAM 1-2 augustus

Vandaag 2-8 krijgen de ROAMers een welverdiende rustdag. Op dit moment, middernacht in Nederland is het 16.00 uur in de VS.
De temperatuur is 29 gr. C. Met 13 gr. C. wordt de nacht heerlijk fris. Morgen wordt het 31 gr. C. en moeten er 238 km onder de wielen doorrollen. Tot nu toe is het heel zwaar en komt niet iedereen in de eigen fiets op de pleisterplaats Missoula. Zeker vijf deelnemers hebben de fiets op een volgauto geladen.
De meeste deelnemers zijn op dit moment halverwege de dagtocht van 1-8.

F-lite banden in webwinkel

F-lite banden zijn bijzonder licht lopende en comfortabele 20" vouwbanden voor veel velomobielen en andere ligfietsen. Op de Mango passen ze helaas niet. Op 4 bar zijn de banden snel en comfortabel, daaronder zijn ze in snel genomen bochten wat dweilerig. De maximum druk is 5,5 bar.
De F-lite banden zijn 100% gelijk aan de bekende GoCycle. Deze laatste band is alleen bij GoCycle in Engeland verkrijgbaar.
De F-lite weegt rond 300 gram en is goed lekbestendig tot tweederde van de levensduur van tussen 5000 en 7000 km. In de Quest wordt de stuuruitslag beperkt, de draaicirkel wordt van 11,70 meter rond 13,70 meter. Het enigszins ruimer vijlen van de wielkasten en het daarna glad schuren van de randen is prettig voor de banden en draaicirkel.
Voor een test zie deze blogposting.

Het is de gewoonte van Velomobielonderdelen.nl om zoveel als mogelijk producten aan te bieden die elders niet of moeilijk te krijgen zijn. Er wordt echter zo vaak gevraagd de banden te leveren dat dit vanaf vandaag mogelijk is.
Er is in ligfietsland geen adres waar de banden online te bestellen en met iDeal te betalen zijn. En eh... wie heeft deze banden in Nederland op de kaart gezet?
Te bestellen op Velomobielonderdelen.nl

ROAM 1 augustus

Behalve een doodenkel kort Twitter berichtje valt er niks te vernemen van de moedige fietsers in de VS. Het bereik van GSM is bizar slecht en internet is hooguit in de grotere plaatsen beschikbaar. Bovendien is het fietsen extreem zwaar. Ik kan me heel goed voorstellen dat de mannen en één vrouw na afloop van een dagrit niet ook nog eens uitgebreid een blog gaan bijwerken. Gisteren moesten er 4600 hoogtemeters worden gemaakt tijdens de 162 km lange rit. Vandaag worden dat er maar liefst 6400. Gestart wordt vandaag op een hoogte van 467 meter terwijl er tot een hoogte van 1932 meter moet worden geklommen in de rit van Three Rivers naar Missoula. Er is geen wind en de temperatuur loopt op van 35 tot 38 gr. C. Verder naar het oosten is de temperatuur zelfs 43 gr. C.
De rit vandaag is 196 km lang.

Koorddansen met de Quest

De uitnodiging voor een 'wilde rit' levert naast Kees en mij een derde fietser op, Willem Vierbergen met de nummer 13. Zou dat echt een ongeluksgetal zijn? Ik mag voorop, het is tenslotte een wilde rit. In Wormerveer negeer ik een verboden in te rijden bord, waarom zou ik dat ook niet doen. Even later weet ik waarom. Plotseling blijft het achterwiel achter een gefreesde langsrichel hangen en de Quest gaat dwars uit de flank. Binnen een seconde rijdt de fiets op twee wielen en blijft dat, net als een balancerende koorddanser, een tiental meters doen. Ik stuur naar rechts en de Quest is weer een driewieler.

Op de Zaanse Schans lijkt het wel klein Japan. Een grote groep krijgt ons in het vizier en in no-time zijn er tien camera's op ons gericht.
Door het mooie Wormerland en het Twiske melden we ons bij de pont in Ilpendam. Ik wil wel naar Marken en Kees en Willem vinden dat prima. Kees gaat wel over Keulen en Aken naar Marken. Geen nood, de omweg via Broek in Waterland en Durgerdam is altijd de moeite waard.
In Marken smaakt de koffie prima. Een autochtone bewoner meent ons te moeten manen onze fietsen beneden aan de dijk te zetten, er kunnen auto's langs komen. Onze fietsen kunnen keurig tussen de paaltjes staan en auto's kunnen er prima langs.

Kees gaat weer voorop en waar het kan houdt ie de snelheid op 40km/u en soms zelfs even 50 km/u. Kees 32 is met vizier en F-lite banden gewoon Kees 40 geworden. Ook een Friese fietser, Klaas de Jong heeft de smaak van het mini vizier te pakken en schrijft een lofzang op zijn blog.
Ik vraag of Kees een ijsje wil eten. Hij is met een natte vinger te lijmen en we stoppen bij Willem Honing in Volendam. Willem eet nooit ijs en zwaait ons gedag. Wij smullen van ons ijsje en rijden daarna via Volendam naar Midden-Beemster. Daar komen we twee hindernissen tegen, eerst de kermis en dan de autocross.

In West-Graftdijk kom ik nog langs een schrikachtig paard. Een tweede geel gevaar kan het dier niet aan. Het meisje dat het paard aan de leidsels heeft moet haar fiets laten vallen om haar viervoeter de baas te blijven. Boven op het viaduct ga ik linksaf naar ons eiland, Kees gaat door naar Heerhugowaard.
Mooie rit van 110 km.
Totaal nu 5600 km.